24.8
A. ê. K. ty.
T o v ds naig, o v %sq juóvov a d a v d r a
T t x r s v èv 0 tX/cc Qsrtg, èv noXèfdco
1 8 ° To'êoig ânb tpv%àv Xincjv
*J2q6£V HVq'l XUWUSVOQ
E x Aa va o tv yóov. E l
Ais vóop Tlgßs%El
Ovarcöv àXaiihlctç ódov,
185 -XjO?) TiQog f,laxccQOJv
i85. Impedilus locus; v. Not.
felicitatem constituebant : nulli
alü erant Cadmo liberi; tuin
vero non orbarunt éum: non
enini mortuae sunt, sed in ca-
lamitates inciderant, duae au-
tem ( In o et Semele ) deae fa-
ctae.
182. Nouus sententianim or-
dö. Yss. i85 scjv %Qrj TtQÔç pa-
xccçrnv xvyyayoyx eii naoyéptv.
non adeo procliue est, gram—
malice haec expedire. tb nd-
aytiv nihil aliud est nee esse
potest, quam bene res gerere,
bonum successum habere, feli-
cem esse , laudem consequi. v.
P. I, 191. Nem. I, 4(3. Isthm.
V, 17. Iam xvyydvovia potest
esse neutrum plurale, Yt s i t :
XÇV Tiuaytiv (narà rà) xvy-
yavovxa jtqoç pmay.Qmv, sapiens
felix est in iis quae a diis ipsi
contingunt. Potest et esse
tv ndaytiv (avxàv) xvyydvovxa
(h. inixvyyùvovxa, si consequi-
tur sut hoc ipsum, vt aequo
animo fer at fortunam, aut si
consequilur id quod voluit, si
successu vtitur ; nam xvytiv
xvyyûvtiv absolute sic pouitur,
v. c. 01. If, g3.) ttqÔç paxaçcav
(jiaqa 1d'tbjv'). Nisi dixeris, esse
ornate dictum xvyydvovxa tv
mmyuv pro simplici t l ndoysiv,
aut pro xvyydvnv Ttçôç (7iaoà)
paxaqMv, nui tv ndoyuv. Dura
est ellipsis in omnibus his mo-
dis. Restai tarnen tertia ratio,
Y t sit tertius ;casus xvyydvovxi,
vt sit tv ndoytiv xo> xvyydvovxi
Ttgàç xttdiv, h. tv Tw xvyy. in
eo quod obtingxt a diis. In hoc
dura est elisio xov 1. Sententia
enim oninino sic procedere vi-
detur inde a v. 182. tî dé xiç.
si quis (h. e. quisquis) etc. Sapiens
bene fert vtramque for-
T v y x d vQ v r ' sv nao/J-fisv. a X -
Xors d 3 dXXotcct n v o a ï ■*.
cTxpL7isxav dvkfxùjv.
3’OXßoQ OVX èç fLCtXQOV âpiïocov bQ/STCU,
1 9 0 Oç noXvç su t 3 d v STußQiöag snrjrcu.
E. é. K . d .
EJfxùxçbç èv Olilxqoïç, fxsyag èv pisyccXocg
'Eööopiccc' TGV O CCfZtfiSTHOVT CCtsl (pQSÖt
18g. In Schol, et edd. ante Schmidium oXßoq 5’ ovn. Forte: uvé~
uav, oXßoq ovô* iç p. 190. Alter Scholiastarum versum cum
supp. coniunxit; v. Not. 192. qqaoi Rom. Crat. et cpQtoi Aid.
Brub. et al. quod reuocaui. v. mox ad IV , ig4. ig8. , Intulit se-
quentibus facem Schmidius, praelucente vno ex grammaticis.
tup am ; felicitate fruitur, quate-
7 1US a diis hoc ipsi obtingit ; at
(187.) alio tempore aura muta-
tur ; nimis magna félicitas ho-
minum non diu per sis fit eodem
in loco, ôôoç uXa&tlctç y . i84.
via sapientiae, ver a ratio, ne-
scio an iungenda sit cum Gva-
xüp, quantum quidem ilia ad
mortale genus sped at.
187. dXXoTt ô3 «. prorsus Yt
Ol- VII, f. vqnmxdv non esse
potest ab vqmttx'qç, èç, sed ab
infmxsxrjç, ov.
190. Corrupta est lectio; nec
procedit, quocunque te verteris.
Ne cum seqq. iungas, sententia
ipsa intercedit. Igitur ad ante-
cedentia referre necesse est; sententia
est perspicua : nimis magna
félicitas non est stabilis.
o pèyaç oXßoq ov uôyiuoç iv
fçoxoïç Eurip. Or. 34o. cf. Med.
1228. g. Non durât félicitas
humana, quae nimis magna ob-
venerit. tmßqhraq ïnrjxou est
idem ae imßqian, de magna
copia obruente. \ erum molesta
sunt oç et tvx3 dv. in his vi-
tium latet. Iam propter tnrjxca
tenendum erit tv f dv pro oxav.
Restât igitur vox oç, corrupte-
lae sedes. Exputabam multa;
sed nondum vidi, quod pro
Pindarico habere possem.
191-7. Nunc, quod vniuerse
pronuntiare voluit, more suo ad
se transfert : Fortunae mêae
modulo accommodabo mores
meos ; in rebus modicis modi ce,
in lautis viuam laute. Fortuna
praesente vtar pro facul-
tate. Sin autem mihi |tibi. Ex
Schedis.J laut a for tuna oblige