(iictra ßco/noov, cev^ofisv
E litvvqcc ^cchxoccgcev Zxtgj ■ frcevovrav,
Tovg Msycega r s x s v o l K g s o v t lg viovg,
n o T o la iv ev Svö/uceiöiv a v y a v
CVkbg CCVUTtXkofJLSVCt 6vvs%€g
lla v v v ^ l^ t i , a iß s g a x v i—.
Gurrt X a x r iQ o iö a x a n v a '
E. $. K . «*.
K a l 8 tv T ig o v a f la g i r s i -
1 1 5 cov vsgfz asßXeov
108. yaXxoaaav. yuXxodgi]g vix aliter quam ex agio, fjopoousTog tm
yaXxqj, pro yalxfo-qg^ forrnatum esse potest: (cf. .ad Pyth. V, 47.
vbi x&Qidgi]g pro X^QVQV^'l Ita vero esset armatus, fortis. Sic et
ocCurrit inf. V, 5i. Vprumtameu videtur simpliciter vis et notio
requiri: ferro caesorum; an banc yaXxodgrjg habuit? ConiicitPauw,
esse vocem %aXxdagog, ab uoa, ferro deuotus: quod parum satisfa-
eit. An yaXxodgqg est cut admouetur ferrum? Yersum exeitat
Schob Lycophr. 662. vbi Barocc. ms. legit yaXxqogdv, quod deberet
esse xaXxTjdgmv, ab ögeo, moueo, concito in me, ant potius %uX-
xtogwv, ( vti est xaXxsopitgttg) nam breuis syllaba requiritur.
109. Mr/ega vitiose inde a Komana: restituit Schmidius ex Aldo;
et ol tixe lectum vsque ad Morell. qui metro paiuit. [Heynius in
textu correxit xixs.] Tandem Kgsiovrig Schmid, propter antitheti-
cos. 111. (jpidl xig avxfXofiiva Aid. 112. Plutarch, de prin-
cip. frigido p. g4g. A. interpolate laudat et argutatur: xai yug 6
xunrög nigog ioxiv eiSog, xai fj x«rd Iliröagov aigog xrlad* dvu-
Xaxzigovda xanrw Xtyvvg xai äva&valaoig. 115. -a«' 1 igff dixXXoiv
cum Schmidio ex metri lege legere cunctari non debebaut
Oxonienses. Vulgo uitfXmv rig pa. ~
sacrum. Inferiae autem had fa-
ctae victirnis caesis. a vigour v pro
fa ci mus : vt iam dixi, interdum
esse avguv pro tyav vel nouïp,
quoties res magna vel eopiosa
est.
508. yaXxoagctv. quod esse
debet ferro caesus, yàXxoagi};,
forte sic expédias, vt sit, qui
f e r r u m , s i b i a p t a t , 0 a g o n 1 t o p
yaXxop, seu facit, vt ferrum sibi,
suo iugulo, aptetur. [oxrw. Gf.
Fragm. CLXVL pag. 1Ö2. Ex
Schcdisi]
111. qpÂo| est sacri facti. 115.
Tfpure videtur dies drßnitus esse.
rivsreu, iö/vog tgyov.
’Ë v$c c Xsvxco&slç xuget
Mvgroig 08 ccvr/g 8in%oav
JSlxav ccvsrpdcvccro, ncuocov
y 20 Tijv t g It (xv ngoöß'sv, xv ßsgva—
rrjgog olaxoör goepov
rvMfxa nsntd'ày noTdvßov—
leo. 6vv Vgösa 8s vev
KoofidÇofica, rsgnvàv ànoôrâÇav xâgcV.
nn. Xtvxavdg con). Schmidius, non videns, spondemn hac regione
recte admitti. At Pauwium mireris ad v. 76. hie de canis Melissi
cogitare, qui pancratio vicisse, Orsea alipta et magistro, narratur.
Nam v. 120. xvjHegvaTfjga aliptam esse dubitari non debebat. Nem.
YI no. rjvloyov aliptam dixerat. Myrtorum pallorem exprimit
praeclare poeta in Xsvxwfieig pro oztcpavMg. Erat autem corona
in hoc epitaphio agone praemium myrtea. 118. Miigroig c8 ,
b ig , h. in virili aetate, interpungit Schmidius, probante quoque
Pauwio. 122. 3. noXvpov-Xu reuocarunt Oxon. vt editum fuit
vsciue ad Morell. et Steph. qui noXvpov-Xoj, melius vtique, ne
ypebua nude incedat. ’Ogoda Schmid. 124. imord^ Aid.
quod praefero. xoipd^ofim emendat Abresch. Obss. nusc. nov. T.
I . p „ 8 g ..
n 7. Xivxadrig xagu fivgzoig vittis. 122. yvoiuq neni&cov,
pro OTEtpcmo&dg, alba myrio. parens, disciplina vsus Orseae.
Statius Achill. I, 11. nec mea — 124. ydgiv, hymnum.
nunc primis albeseunt tempora