■
A. (?. K. ly .
II?A' èn e v^ a o d cu /uèv èyoop è&tXco
M u z g t, t à v x o v g a t n a g ' s/nov n qoiHjqqv
E'v p Flcevl /ué)u7ïovrcu A a /u a
140 E s/u pu p S t o v èvvv%tcUu
E l d& Aoyoïv CwvtuÆv
KoQVCpaV, CIÉÇ63V)
YJgJàv sTttöra, /uavdavCùV
O io& a TiQOTtQCOV ■
139. ptknovrat, emendationi Schmidianae debitum, metro pascente,
vulgo: jjtlnoviL. i43. îniaza ex h. ]. notator pro tniozq.
Non est enim ex tnioTuom. tum esset « breue.
137 - i4o. Ante aedes Pindari
fuit sacellum Magnae Deae, et
signum Panis. In hac aedicula,
vel ante eam, hymnos a puella-
rum choris cani sollenne esse
debuit, et quidem sacris seu te-
letis nocturnis. In Schol, ex
Ai'istodémo narratio extat, qua
ipsè Pindarus condidisse aedi-
culam fertur. Est praeterea lo-
cus hüc faciens tv Hag-d'tvloig,
quem v. in Fragmentis. Pan
autem ovvtdgog ' zijg cPing: vt
monent Schol, et ex iis Wes-
sel. ad Diodor. Tom. I. p. 227,
3i.
i4i. tl Os, forma Piudariea,
pro vulgari: quandoquidem tu.
kóyoi sunt litterae, carrnina,
sapientia, doctrina in Pindaro,
quatenus doctrina et sapientia e
priscis poetis tum hauriri solebat.
xogvcpu koycov, vt xogVtpu
otgtT&v, adkojv, xisavav, dictum
esse potest non vno mo-
do : vel vt sit summa koyojv,
doctrinae, vel quod sumirium
est ac praestantissimum in ko~
yoig. Tum vero omnino ornat,
et xogvcprj kdyo3v est idem quod
simpliciter kdyoi, adiuncta no-
-tione , praeclara sapientia, doctrina,
Tandem xogvcpuv og&dv
16ywv dictum pro eo, quod
proprie erat xogvcpuv koycov og-
■ dojv, vera sapientia ac doclri-
na. ti iniaxa gvviptv pro s?
owing, et oio&u puvxkuvcov, tpa-
&tg, (nugu) ngotsgcov, a priscis
poetis. Fuit scilicet carmen, e
quo sententia, quae sequitur,
depromta est; uec tamen locus
Flomericus Iliad, y, 627 sqq. cf.
V. L. i45.
145 Ep nag’ èöXov, ng/uara Ovn>
AvO OaloVTCCC fjQOTOÏÇ
AA'Ccvaroi. roe /usp top
Ov OUVCCVTCjU PtjntOt XOÖ/UG) (fégStV,
AXV uyaJol, tu xuXcx tgktpapttç s§co.
E. ô \ K. ié.
l $ o Tip p t ftoiQ tuhuiuoviaq \nstat.
jiaystup ydg tot tvguppÖp dsgxtrca,
Et tip uvAgtontov, 6 /tsyug
Elotfiog. alcop o' âôtpaXrjç
i 45. avvdvo Schol. et edd. fere habent praeter Crataud. Immo
vero: ovvdaioviat. aut avv absolute, vna Siuvipovm. Tum apud
Plutarch, de eoiisolat. p. 107« B. SuivvvTui legitur, sed et reliqua
jbi deprauata. Quod vero Homericum locum II. oi, 627 sqq., pa-
rum congruente sententia, hue vocant veteres et alii intpp., parum
recte faciunt. (Aliter nunc video acutissimum Knight statuere p.
79.) Ad Homericum autem locum illustraudum Schuliou Pindari
negligendum non est. i5i. Ex. Scholiorum auctoribus vnus
aliam lectionem habuisse videtur: xdv yug dq tojv kotow qyovpsvov
Tikoinov xui rvguvvov q s| ugyqg tScogqocnd 001 xurußokq. Ytnunc
legitur, et recte, puto, vniuersa accipienda sententia: ti viva uv&gd)-
7103V, t ovg zvguvvovg Stgxsiai (ogq, respicit, adest ip sis) d piyug
7tÖTpog.
i 4g. ot uya-&oi vi oppositi
sunt ooepoi. sapientes. tu xuku
Tgtiyavrig l'ijai, Scholiis praeeun-
tibus, a veste ducunt. Non necesse
est; Pindaro est: bona, quae in re
sunt, euoluere, explicare, erucre,
et in luce collocare, nee, animo
in aduersa fata tantum defixo,
se excruciate. Mox i 5i. 8sg~
xstcu tvguvvov Ttdzfxog, respicit,
eum comitatur, adest ei.
t53 sq. At non potes ab
Omni parte felix esse; quae sors
uèiiuiû vnquain contigit. Haec
vt poeta exsequitur ad duo heroes
rem feuocando.