6 o Xqï) v iv svQovxBööLV â yâ v o q a xóftnov
Mr) (p&ovtqaïôL cpsQStv yvoo/uatç. ènsl
Kovcpa 0001$ à vdqi 60(p<ÿ
xazaxsnai. Statuebat Pauwius, xaraxiio&ai h. 1. esse proposi-
tum esse, prost are, nQOzl&sa&ui. At praestat xtia&ui eodem
sensu; vt seusus sit: si ôè xazà nâaav oqyàv, in quoitis studiorum
genere, vt aliquis virtutem-, h. laudem, consequatur,
non nisi labore et sumtu effici potest: adeoque virtus proposita
est laboribus et sumtibus. Est àqizà, zô ït-oyov liven, prae-
cellere, super are alios. Veteres haesere in h. 1, Alii âqizai
xuzdxiizat legere voluere, mira iunctura, de qua v. ad 01. XI, 5.
Aristarchus autem ocçszà scripsii; alii aliter, v. Schol. 6o.
Ordo : Xqrj pq qi&ovtquïai yvmpaiç (h. prj q>xtovtqwg) (péçsiv
xopnov ayavoqa svoovziooi viv
irjv), iis qui consequuti sunt hoc.
xal ndvoig. At quomodo dqszvt
xsZoxhxi, h. nqoxsio'&cu, proposita
esse potest, quod de prae-
miis dici solet? praemia xsi-
oxtai dicuutur zij doszoi, et
praemia sunt zo aßqbv xiiSoc v.
72. Huic quidem difficultati oc-
curri possit, si meniineris, poe-
tae aqizqv esse virtutem, certa-
men, victoriam, honorem ac laudem
; 72. to xvdos, quod si cui
propositum est, in quocunque
sit studio, cum in sumtibus,
turn in aerumnis toletandis. turn
svqovzsaai viv, seij. vijv dqezijv,
laudem qui factis consequuti
sunt. Nec tarnen Aristarchus
omiiino male scripsisse videri
debet dqszd: at, si Schol. vera
apposuit, minus bene reliqua
expediit. Vide an sic ea sibi
cons tent: ft 8s (d aydvioq xop~
nog ££ v. 60.) dqsza xsizai,
ri. zoig svqooai zrjv zoiavzqv aqs~
, vt excellant alii*. 62. dózig
(xazà) nâaav oqyàv, in omni
studio ) àpcpôzsqov ( tv ) 8and-
vuig zs xai ndvoig * %qq, W a^v
(pxlovtgaïoi yvùpaig, ipsoiiv (deb.
sequi avzov) zov aydvoga xopnov
(zoig) tvqóvziaal viv. Si
laudes, quas appetunt, propo-
sitae sunt virtuti, h. e. omnibus
qui virtutem suam exerunt,
fas est, illas liber aliter cumu-
lare in eos, qui eas sibi com-
pararunt. Ita sententia par red-
ditur lotis aliis, vt Ol. V, 35-
38. Isthm. VI, 14-17. et V,
28- 3i. vbi pij cp&óvsi xópnov
zov èoixóz3 âoiSà xiçvdpsv* àvil
7ZÓVC0V. Contra dazùv àcp&ôvmv
îpiqzai àoiSai sunt 01. V i, 10.
et oup&oviav âoiôàg dixit Nem.
Ill, i 4.
62. avôqi aoepw. Frequenta-
tur sane haec vox Pindaro eo
sensu, vt poêla sit d aoqog.
j iv r l /uó%&G)v navtodancov, snog sinovv
a y a ß o v
Xvvov OQ'&coOcu xaXov*
E. y- K- tw*
65 Miö&og yuQ aXkotg aXkog iep tqyficcóiv ctv—
&Qa>noig yXvxvg,
MaXoßora r uqotcc t ’ oqvi~
XoXóxq TS x a i ov novrog tQsepM.
JTaörql ds nag rig ajuvvcov
•jo A t j io v aiaVr\ r&raraL\
‘'Og d5 ajdcp* as&Xotg rj noXsju^wv aqr]-
xac xvdog aßqbv,
Evayoqrj&slg xsgdog v~
non nisi a Steph. fllatumrHuit. 65. l(p agpaaiv vitium
Aid. 67. Plutarch, de Pyth. orac. pag. 4o6. C. laudat interpolate:
dqózui re oQVi&ol&yoi zs. Sed omnino mutilus est ille
locus, et emendatius occurrunt verba de Tranquill. p. 473. A.
Erat antea prßoßdza. at v. Ol. VII, 116. Exciderat hoc animo
Pyth. HI, 47• venerat in meutern Pyth. IV, 263. IX, n 4 . XH, 4.
73. sb dyogrjxhig peccat in Iambicum; vidit quoque Schndd. sed
non veniebat in meutern, quod Pauwium non fugit, iunctim legere
: tvuyogii&sig, ab ivriyogéw, svayogsw.
Erit itaque exiguum munus quod
a poeta dari potest. Nec minus
tamen aocpoi sunt intelligen-
tes, periti, qui aliqua in re ex-
celluut. Sic Pyth. IX, i 34.
uxou ooepoig. IV i 526. 01. XI,
10.
63. snog sinovza aya&bv, lau-
dando, E,vvqv dq&mut xuXdv,
decus statuere publicum, du-
ctum a inonumento,
65. fiio&dg sc. xitzai ex 58.
70. sxuazog antedu, wazs upv-
vtiv yocozgl Xipov yaltndv. Scilicet
zizuzai, ivzizazai, de studio,
quod quis intendit, et quo
ipse inteuditur et intentus est
ad aliquant rent, vt sup. Pyth,