COSoV UfiaÇlTOV 8VQ0V.
''Ërtouài Sè xaï avrög sjycov fisXsrav.
To Ss TcaQ Ti o Sc vabg hXcööófitvov
95 Æsi xvfiâreov Xsysrac
Havre flakcöTu Sors cv
Qvfióv. Sx Óvtl S' sycj
Neórep /U8&871GJV SISvuov
”A%&oç, céyysXog tßav, %su-
ï o o Tirov sn;1 slxoöt xovTO yaçvojv
E. y . K. m.
Ev^pg àyoivcov an o, rovg
'EvSnOCÖCV C8QQVÇ,
IdXxtucdag ra y* ènccQxtös
KXscra ysvscc. Svo fisv
105 K qovlov nàç> rsftsvsc,
99. 100. v. ad V. 12. i3. Schmidius : 3l4%&og «. sßav xo nèa-nior
in3 HK. Pauw reliquit versum vt satis sibi constantem. ioj.
I d X x ip i ö a o / ’ e. x f o i x d ysvtd Schmidius temere.
dum viam ingressi sunt: seil.
Aeacidarum.
g3. Inoedo et ipse hac via.
I700J' ptlsxav accipio de poetica
jneditatione, adeoque de ipso
carmine paugendo: quoties hy-
mnum compono.
q4. Nunc a digressione ad vi-
etorem redit. Td näq node seil.
xuuot, vel vt Ttoug vi]ög dicatur,
-vel vt noiig sit pro nqSdhav, vt
Odyss. K , 33. Dictum est vt
vulgare : res quae est ante pedes,
h. e. proxim». [trug ttodög
Pyth. ID, 108. X, 97. Ex Sciie-
dzs.] — Tum 95. pdliaxa (xaxà
xm) xvpdxmv iunge.
97. Duplex mumts suscepit.
alterum Alcimidae, »herum, fa-
miliae laudaudae. ps&énmv, sub-
iens. äyyskog ilerinnpraeco. Erat
genlis vicLoria vigesima quint».
i o 4 - 8 . ôvo pèv K qovIqv nùÿ
Tftiivn, nul, ai 1’ irôacpias, Ti-
pidu, xlÜQOg TTüo’nnr'ig txv- ■ &(
'01 vpmdtioç. dUas victoriasOly m-
picas tili, o prier, et tibi, a hl
i a i , 6s r èvüOffiOs Tcju/Sav
K X à ço g TVQOntrrig UVD'S^
OXv/uruccSoç. SsXcpïvc x sv
Tâ%og Si aXfîag ïôov tin oc—
110 pu JMtXrjólav, %8QÙv ts x a l i—
6%vog âvtoyyov.
106. Haï-, as t° diserte Rom. 71 ai, a’ It’ Aldus, vude Crat. Brub.
nuiS' st3, reduxit Romauam lectionem Morell. Steph. [At quo-
modo repente mmc.de Timida? et cur eiim, ctun adhuc puer esset,
sors éxclnsit ? E x Sch ed isi] Mox annon leg. as t 3 s v ô a y ia t,
TiuiSa ? Nunc et Mingarellus idem probauit. Timidas alius seu
cognatus, an frater, seu tribulis, cum Alcimida per sortem exclu-
sus lucta in certamiue Olympico. An veram rei rationem Scholia
exponant, dubito. v. Not.
mi da, eripuit sors iacta. Ob-
scurus locus, nec iuuat Schol.
cuius sunt verba : xiry)0)ttévxsg
ovxoc tcaiôav âyiovîaaa&ou, ps-
jcdgù ysvsnxaavxsg, s^sxqova&i]-
aav xoïi dyoxvog, quod absurdum
est, inter sortitionem enatam esse
lanuginem ; saltern sic refingenda
sunt: xhmad'tvitg ovxoc Ttcdôwv
v.ywvlouoxtcn pèxaÇii, ysvsidaav-
xsg slgexQ. Sorte çomponebantur
paria in lucta et in pugilatu ac
pancrado : cf. ül. VIII, 90. Pyth.
VIII, 117. Nem. X, 5o. et notes
est locus apud Loeiauum. v.
Fahev Agonist. ï , 25. Sorte
quoque çonsdtulumqui prior
an posterior prodiret. Ita et in
certamiue musico. v. Antigon.
Çaryst. 1. et ibi Niclas pag. 3.
Inter sortitionem adeo intelle-
ctrnn est, non amplins in pue-
rorum numéro eos esse habendos.
Nec tamen his expeditam
rem videas; quae enim in hoc
culpa s o r tis ? et turn, si iam an-
tea inter ephebos habitus et ex
puerorum certamiue exclusus
fuit Alcimidas, quomodo hoc
in carmine, quod serius est, lucta
Iv Ttmai vincere potuit ? Sci=s
licet, quantum sine historiea fide
ex verbis efficere licet, videntur
Alcimidas et Timidas sorte cum
tain robusds et exercitatis lu-
ctatoribus comparati fuisse, vt
vinci eos necesse esset. Magni
enim ad certamen momenti esse
debuit, componereturne aliquis
cum fortiore an cum minus
ford. In fine ixrloyov de magi-
stro et alipta dixit. De vsu va-
rio vocis v. Jacobs Auimadvv.
p. 3o8. [JMtdesias Oly VIII, 71.
Nem. IV, i 5jl. E x S c/isdis.]