AsfLVLOV A()TSfltdüÇ,
Aâloy xuoiyvfira’ öt&èv ddvsmiç
5 'T ju v o ç OQ/Ltarcic xXsfiev
Alvov dt-XXöTtoëcov fisyav ïitncov,
Z/jVoç A irva io v %dçtv.
Ayya S’ óxQvvtL Xyoulov IS'sfiéa
6*Y tyyyaöiv vixacpoyotg
i o liyxdifuov Çsvgat fitkoç.
A . a. K . i.
lA yxa ï Sè fiefiXrjVTat Asîov
K t iv o v av v àvSyog S a i f io v ia iç dysratg.
3. Agra/uêog Schmid, repetiit ex Commelin. et Plant, (quae noil,
nisi riuuli edd. Stephan, sunt: nulla autem ex iis codices expressit:
igitur nec auctoritatem lectionis habere potest.) Doricam lor-
main esse Eustathius docet. of. Gregor. Gor. p, i 3g. Atqui neG in
ceteris Pmdari locis nec in Theocrito ea occurrit. r i. ■ dswv
pro sx Sswv durum esse facile Oc.CUrrit, fatiilis quoque emendatio
■ dew. Sic emendat etiam Dawes Misc. crit. p. 56. et Pauw: sed
non minus durum est hoc; idle iungit avv dsw, quod bene dicitur;
enimuero 1dsw avv quam durum! Pauwius iuterpuugit: Aqyai ds
(3. itiM, Kslvov: nec tarnen satis diserte explicate Saltern esset
■ dsw accipiendum pro imö ■ dsov avv Sou/iovlaig aqstoug xslvov dv-
dgog dgyai j3i(3Xr)V'icu, (sc. sgy/zaaiv vixmpóooig). initia et caussae
ac fundament a illius praeclari facinoris iacta sunt (h. victoria ilia
dero) ab Ortygiae, earum partis,
laudibus initium facit: erat
autem Chromius Syracusanus,
mox Aetnaeus.
4 . ( (x ) asdsv oç/iazas, a te
orditur. — y. Zzjvàg AÏrvaLov
%a(jiv, decus nouae coloniae Aet-
nae : grandius sonat louis Aet-
naei.
it. àgyai ds (3e(3h]VTUL dswv
xtlvov avv dvâgôg daipovîaiç
dçszaïg. Obscura est sententia
et ambigua structura. Possunt
ugyai ipsarum ctgszwv esse, sen-
tentia poetae nostro sollenni: vt
alter grammaticorum acceperat:
ai UQ/al xaig Saipovlaig ags-
zuïg âvôÿùg çxilvov féflqvtui
”E ö il (V èv tv T V / ia
lla-vSoflag dxqov. \ïtbydXtov S' dé&Xcov
15 Mo ta a fitfivâoiJat fftXtt.
’Ëyatyé v v v â yX a ia v revu vdaco,
Tccv OXvftTtov SéôTvorag
Z t v ç tScoxev (JXayGscpôvçc' x u r t v a v -
asv TS o i %aiTatç, a ç t -
QO ôTbvotOav tv x a y j to v % â o v ô ç
profecta est) a deo‘ et ptaeclara viri virtute. Sententiam poeta
aliquoties repetit aliis in locis. Sin àgyai ad èyxwuiov fiélog refer-
tur, alia oritur sententia: quam £n Notis'vides. Mingarell. fiéfihjvz*
sx dswv et pro xiivov conj. xluvov. Vt avv expellas, substitues
xlsswov à. Sed in xiivov vix habes quod reprehendas.
i4. psylarwv Bodl. y. 16. Nvv ïyug3 à. vulgô legitur. Cum
dactylus requireretur, Schmidius Nvv sysg" legit pro fyczge, scil.
Chromius. Mingarell. tentabat s'ygs vvv, quia syqszo occurrit
Theoer. XXIV,. 21. Iliad. fi, 4i. sy g spay oç ap. Sophocl. Oed.
Col. 110g. Oxonienses ex Bodl. y. immutarunt sysiçs vvv, nullo
cum fructu. Potest amphimaCer pro dactylo esse adhibitus in vul-
gata edd. lectione. Sed Bodleianae lectioni succurres, si scripseris
1ysLos vvv. ita dactyiicis mmieris praefixa est syllaba versus initio.
Eandem formulam «AA5 i'ytigs poeta adhibuit Ul. IX, 72, Nem. X
3g. — 18. Htgascfàva primum irrepsit in Morell. et liinc in Steph,
Sic quoque Bodl. y. jg. yaizag Bodl. y.
(sx) àibjv. Ita vero nec avv
conuenit; èt deberet esse sx
■ dswv. Restât alterum, vl aut ad
sçypaca aut ad /silog syx. reie-
rantur agyai. Si âgyyù îysco)-
fiiov fiékovg iunguiitur, sxmt eae
caussae, materies hymni, haec
parata est pet praeclaras vir-
tûtes viri, Chromii. avv vçe-
taïg pro dié. At ■ Qswv durum
est, pro sx ■ dswv, Mec minus
•dsm pro a v v ÿ e d>, aut, vt Da-
wes suadebat, ■dsw av v ex seq.
versu : forte fuit (ié ffh jv v sx
■dswv pro ftifrkr/vxo, ia c ta e r a n t
seu pro ( j i f h t y x u i sx {Heynius
correxit x.j SswV. Pergit v. 10.
S um m um f 'e h c i iu t i s cul.ùen e s t
in su c c e s su , (in Victoria, et)
p ra e c la ram v ic to r iam célébrât
M u sa . In vss. 19 — 22. mihi
Gtuimium su per est aiwbiguitas :
I) d 2