Tovto y d q a& d v a r p v <pon>ätv sqnsc,
E i Tig SV SL7TY} TL' x a l n d y -
70 x a q n o v in i y ß o v a x a i heu tcov~
tov ß s ß a x s v s q y f id r a v d—
x t Iq xuXcöv d o ß sö ro g a isi.
hoc vuum praetulit, debebat interpretatione hoc declarare. Licet
forte yerba sic ordinäre: scpquos zeig lomotg (posterie) a&i-
§uv (illam uqtzdv, add uv, <ha) S-toneoltov dniiov xuzd bä-
ßSov. vt celebrent seriores Aiacis virtutem per carmina (Houieri)
sceptro adhibito, quod rhapsodis tribüi solet. Relictis his alius
est modus, quem yeteres tentarunt: vt qußSog sit dictum pro
Gzlyog, adeoque xazu xhomolwv initov qäßdov, pro qdßdovg, sit
xazu aziyovg meav, h. sv azlyoig, azixrt8öv, versibus. Quantum
nunc constat, a Meuaechmo ista acceptio profecta est in
Schol. ad Nem. II. pr. \sus quidem voc. qußdog exempla noa
habemus; analogiam tarnen, puto, habet ex eo, quod virgae.
qußdot, sunt striae, lineae productae, adeoque et esse posstnr
azlyot, versus. Ad emendationem si confugeris, ad manum est
Benedicti inuentum, quod ipse Pindarus suppeditat Nem. U. pr.
xazu qajrt&v — iniuv: carminibus suis contextis Aiacis virtutem
celeb rat am declarauit aliis poet is, vt earn carminum argumentum
facerent. Admittit autem versus in hoc loco et breuem
et longain syllabam. Exposui haec copiosius, vt hoc quoque
exemplo constaret, non ad liquidum perduei posse omnia in pri-
scis poetis, adeoque nec pro unperio posse pronuntiari. 6S
i’qnoi Aid.
■ &eantolü)v indcov. xaf3 ino,\ dv
imaiy, pro his qußöov dndtov
dixit, h. e. x«r« qdßdovg, aii-
X°vg, dnimv, stpqaas zeig loi-
noig, auctor fuit posteris, dSK1-
gtiv, h. e. usldriv, ludere do-
cuit eos, h. e. illam virtutem
poeseos argumentum fa cere. De
ceteris v. V. L.
68. tovto yàq tqjxst, pro
greditur, durât, est, aeternu
sonans, u zig zi pro O, 1/ !
Tig tv ttrr//, quicquid earn;;;
aliquis .celebrauerit. Mox -
ttxiig et 7^* nvoijoç spectant .
splendor1em 9 gloriam et lu;
dem.
A. / . K. 1.
Jlqotpqovcov M o itid v Tvyoeusv,
K s iv o v ociftcu ttvqoov vuvgjv
75 K a l M tllo c o j nayxQUTtov
Exsqjdvafx* sn d £ io v ,
E q y s e TsXsOidha. r o l f t a y d q slxfog
0V/UOV SQl(3QS[USTUV 'drjQGJV Isovrcov
E v novo) ' f.irjrev c) aAomrj^,
50 A istov u r uvuTurvaf-isva
cPo/u/3ov id y si. x qn hs x d v s q -
dorvt d^tavqojdut tov sy ifq o v .
76. v. ad princ. Garminis. 77. Olim quidam post sqvti interpunxerunt,
vt sequeretur: Ttl.taidSq ydq tlxag. sed quid turn sqvti
fieret, non addiderunt. Structure est: (xuza yuo zov) &vuov
iv 7i6vo) sixwg zolpq Itovzow etc. 78. ■ &r\qdv aiunt esse Aeolicum
pro -d-rjqcbv. Irnrno vero est vitium, ex proximo dqtfiqspszav
natum. ' Simile vitium iam aliquoties notauimus: est quoque sub-
iatum in Eurip. Hel. 584. S-yonv, venari, intulit Steph. inductus,
sus^icor, ab vuo Scholiastarum; alter yidetur Shjoq legisse: oixsiog
mv zolurj, zov tmv foovzcov '&vuov dv zoig novoiq Shiga- 82. Lau-
dat versum Plutarch, de aud. poet. pr. Verum ex tali locorum
memoratione nil discas, nisi forte criticam variaus lectio adiuuat.
75. Vtinam habeam Musas
propitias, dum.
77. Praedicat in victore auda-
cem iu certamine cuiimuiii et
calliditatem. A Item m leouis, alter
urn vulpis indole insignit. dv
7TÔV0) ( in certamine, paneratio)
(xazà) Stvpov lîxbjç (dozi) zod.pgc
feövzwv, par est audaciae leo-
tiurn, h. leonibus, dgtßqumav
Strp,ihr. Est autem duplex epitheton:
leones feroces rugientes.
aJtarrqS dé (tar/ xazd zip')
prjziv, uts dvctTUzrapdva, vnzla,
(quasi mortua esset) ïo/ft qóp-
fiov (oqprp’) aiszov, aduoiantem
enim aquilam vnguibus compre-
hendit.
81. Non iungenda sunt zov
dx&qbv sqSovzu nav, vt facere
video, sed fas aduersarium superare
tentando omnia, nmuv