E X n k ta i rig txctôrog s £ -
150 Oy/ojtccrcc <pa6r)cu.
O io v ctivsav x s MsXrjoi-
a v sçed a Crgscpoi.
cP r ) fia ra nXsxcov, a n a X a t -
6roç èv Xoyty eX x t i '
x5i r Quantopere veteres in h. 1. trepidauerint, vide in Schol.
Mireris tamen , » quam vaua captauerint. Aristarchus oiov legebat ;
nescio quo sensu. Quid sequutus sim, in Nota apposui. Pauw
legebat, quod ipse amplectebar : Mslijoiag, egebat tantum bono
interprète vir doctus. Si eum sequaris, totum locum sic inter-
punges: Oiov, alvioiv xs Mslrjolaç egiôa, axgètpoi, grjpaxa nléxcov
! cmàlaiozag èv lôym eIxel, Malaxa pèv etc.- Necesse est in
his statuere, Melesiam alipten et ipsum poetam fuisse: is igitur, si
canere laudes certarninie, hymnum, recipiat, quantopere contendat,
(■oxgètpoi, nam àxgétpeiv xov àvxlnalov, non vero axgéqosiv brjpaxa)
verba iungendo versibus! inuictus laudibus, laudando, loyq>, loyoïç,
vt saepe, ille super at ; (elxti, prosternit alias') amicis ille facilis,
Nem. VI, 45. VII, 29. et al,
luctae peritus, Melesiam lauda-
Obscurum esse potest, quorsum
ret, quam praeclarum ille cor—
haec spectent. Vulgo referunt
minis argumentum habiturus esset
ad Euphancm ita sequentia de
! Is igitur carmine suo esset
Melesia [Ol. VIII, 71. Ex Sche-
superaturus alios in victo-
dis.~] non satis conueniunt: v.
rum laudibus occupatos. oiov
V, L. ad i46. Aliam viam in-
oxgipoi xsv, Qrjpaxa nl&xcov, a l-
gressus eram, cum Pauwium se-
quutns legerem Mibpiag, vt
ipse is aliptes esset et poeta: v.
V. L. ad i 5i. Apponam nunc
nouam rationem, accommoda-
tam mori poetae, subiungendi
in carminis fine pauca in lau-
dem aliptae; qua quidem ra-
tione nil mouendum erit, me-
liore tanturn iulerpunctione ap-
posita: i 48. Qua in re quis ipse
excellit, earn ipse optime elo-
quitur. Si quis, tabs vir, ipse
v s o ü v Msbpiav ( v.uxu xijv) sgi-
8 a, in certamitie, qualis sit ille
certamine. Verba petita sunt a
lucta: axgspuv, dndlaioxog, tl-
xsi, icpeögog. [ i 53. grjpaxa nli-
xav. Ap. Herodot. VIII, 83,
„Themistocles xaianXi^ag x-qv gfj-
aiv. vt gänxav. Ex Schedes. J
Extremos carminis versus ipsius
aliptae laudes pronuntiare, sen-
tio: certe i 55. 158. .forte etiam
dnulaioxog et elxti. At iv Idyaj
non conuenit: quod ad pdeima
i 55 MrtXccxoc f is v cpQovsav èôXoïg,
T q a / v g ds naXiyxorotg septogog.
suauis, inimicis grauis aduersarius. [f. Schol. st pro iv leger
Ex Schedis. ] i 53. Mal&axà erat. Malaxa Schmidius ad antitheticorum
exempla et conuenienter metro.
potius spectabit. Erit adeo iun-
gendum cum superiöribus : ille
poeta inuictus carmine, laudibus,
aemulum eIxei, prosternit :
requirilur sic tlxoi, vti erat ozqs-
(poi. Suspicor tarnen fuisse èv
ndvco, in certamine. Ita lectio
et interpunctio erit: oiov, (talis
poeta) pro wg, per exclamatio-
nem, vt iam Didyimis accepit,
aîvécov xs Melrjoi- i 5a. av eqi-
8a, oxgicpoi, i 53. gypaxa nls-
ymv! andlai- i 54. oxog (isMe-
iesias) iv nâvoj eIxei, i 55. pa-
laxà pèv (pgovécov eoIoÏç, i 56.
TQtt%i/g Si nahyxôioig kcptSgog.
Dicta sunt axgitpuv et elxeiv in
lucta de eo, qui ilium, cura quo
eommissus est, de statu deiieit,
corpus eius inflectit, curuat,
tandem prostern it. Tropice xatlilxfOxtai
vnö b)ppaxog ap. Pol-
luc. \ I, 191. et inter Sophista-
rum artes est xd oTgiyioöai.
Quorsum tamen haec? cum iam
apud Homerum sit: zExgiyEi 8
aga vm t u , S’gHOEiaptv ano yti-
gwv slxopEva aztgeüg. Ap- He-
siod. Sc. H. 5o2. ipayovxO nv£
xe xai ilxr\8ov. — iipsögog est
aduersarius, quem vinceus habiturus
est, vt cum eo pugnam
ineat; nunc simpliciter mfest
us; Latin« dixeris: additus;
vt Teücris addita Iutio, ttpi—
doog. ,Stmt sane haec opprose
elicieuda carmiue: • nam defi-
ciuut 110s nolitiae hominum, re-
rum et temporum. Ita v. i48.
possit ad tempus trahi: xad a
— quibus quis ipse interfuit,
ea etc.