ÍOT
gen alle die genen uytgeblixemd,
welken ( l ) de bevestiging der Bisdommen,
Abtdyen en andere mindere
Geestlyke bedieningen van
de Werreldlyken ontfangen o f Wer-
reidlyk zynde die aan de Geestlyken
gegeeven hadden. En dewyl de
Ke yze r, volgens het voorbeeld (2)
zyner voorgangeren, in ’t geeven
der hem aldus betwist . wordende be-
vestigingen des onaangezien (3) voort-
voer, hadt hy zieh door ’s Pauzen
Gezanten (4) naar Rome zien dag-
vaarden, en , wegens dit totnogtoe
origehoord beftaan, eene zeer groote
zamenkomst van Bisichoppen te
Worms befchreeven. Wier meesten
ftraks een befluyt namen dat
de tegenwoordige Paus Gregoor de,
V I 1. moest geacht worden als een, die
ßecbts door list en ßingfche (y) middelen
de Pauslyke waardigheyd bekomen, door
een groot getal van zeer gevaarlyke
nieuwigheden Gods kerk beroerd en zieh
des dat beroep onwaardig gemaakt hadt.
Dierhalve dat dc Keyzer, volgens zyne
hoogvorstlyke oppermagt en de voorbeelden
zyner voorgangeren, den voornoemden
Paus van die waardigheyd
diende te zetten, en eenen anderen in
des zelfs plaats aan te ßellen.
Dan als Adelbero (6 ) Bisichop van
Wirtsburg en Heriman Bisichop van
Mets met veel naadruks betuygden,
dit zoo voorbaarig beßuyt ongehoord, en
tegen de kerkregels te weezen ; zoo om
dat de Paus afweczig, daartoe geene ab-
gemeene kerkvergadering befchreeven,
en de ingebragte befchuldiging door geene
■ wettige getuygen beweezen was;
ZOO vattede de Uytrechtiche Bisfchop
Willem, als die des Keyzers
zaak uyt al zyn vermoogen alom
voorftondt , thans ook met veele
heftigheyd het woord o p , en verklaarde
hen dat zy, nevens de overige
Bisßhoppen, o f des Pauzen afzetting
te onderfehryven o f de trouw, aan
den Koning door hen eertyds by eeden
beloofd, maar te verzaaken hadden.
Ge-
<111
(1 ) Hugon. Flaviac. Chron. ad ann. 1074. Eodem
anno in Romana Synodo j o Episcoporum, confidente
Presbyterorum ri Abbatum multicudine juxca dec
re ta Poncificialia ri inftitucioncs Canónicas ne hoc
amplius a quoquam præfumeretur , p ro h ib u it fub
incerrainacione anathcmatis decretura faciens in hæc
v e rb a : Si quis deinceps Episcopatum vel Abbaciam
d e manu alicujus Laicæ perfonæ fufceperic, nullacenus
inter Episcopos vel Abbates hab e a tu r, ncc ulla
ei u t Episcopo vel Abbati audiencia concedatur. Iri-
fuper ri gratiam beati Petri r i introicum ecclefiæ
interdicimus quoad usque locum quem fub crimine
cam ambitionis quam inobedientiæ, quod eft fcelus
idolacriæ, coepic defiscere. Similiter eciam de inferioribus
ecclefiasticis dignitatibus confticuimus. Item;
Si quis Imperacorum, Ducum, M archionum , Comitum
vel quilibet fecularium poteftatum aut perfona-
rura inveftituram Episcopatus vel alicujus ecclefias-
ticæ dignitatis dare præfumferic, ejusdem fencenciæ
vinculo fe ascririum fciat.
(2 ) Hedæ H is t. fo l. 118. Bernoldum virum alioqui
juftum & pium dignicate præfulatus fublimans &
per ANN-ULUM ET BACULUM PASTORAL EM
JUXTA RITUM A T EMPORE C a R O L I Ma G N I
S E Q U A C I U M Q U E JMPERATORÜM I N V E S T
I E N S ric.
( 3 ) P . L a n g ii Cbron. Citicenf. ad ann. 1088. P ost
regem Henricum pro investitura properavic , qui
tunc Veronæ id cscBeru trans Alpes erac : qui caufam
itineris audiens ægre coepic fe rre , ejus quod fine
permisfione elerius fuit. Ilio quippe tempore fub
regia potestate libertas ecclefiæ periclitabacur.
(4 ) Lamb. Scbafnab. Chron. ad ann. 1076. Ade-
I I .D e e L
ra n t præterea Hildebrandi Papæ le g a ti, denunciantes
R eg i, u t fecunda feria fecundæ hebdomadæ in
quadragefima ad Synodum Romæ occurrerec de cri-
minibus, quæ objicerentur caufam diriurus ; alio-
quin feirec, fe absque omni p ro c ra stin a tìo n e , eodem
d ie , de corpore fanriæ ecclefiæ Apostolico A-
nathemate abfcindendum esfe. Quæ legatio Regem
vehementer permovic, ftatimque abjeriis cum gravi
contumelia lega tis, om n e s , qui in regno fuo esfenc,
Episcopos ri A bbates Wormaciæ dominica fepcuage- -
firaa convenire præcepit.
( 5 ) Sentent. Episc. damnans Hildeb. Pap. ■ Quin
ergo ri introitus <tuus tantis perjuriis initiacus e s c ,
r i ecclefia Dei tam gravi tempestate p e r abufionem
novicatum cuarura periclicacur, . . . obedienciam,
quam tibi nullam promifimus, n ec de cætero ufiagi
iervaturos e s f e , renuntiamus.
( 6 ) Lamh. Schafnab. Chron. ad ann. 1076. Cumque
cæteri omnes damnación! ejus nihil hæfitantês
fubfcriberenc, Adelbero , Wirczeburgenfis Epifcopus
, ri H e rimannus, Meccenfis Episco p u s, aliquandiu
refticerunt; dicentcs incongruum valde r i contra
Canonum fcica esfe, u t Episcopus aliquis ab-
fens, absque generali confilio, fine legitimis & ido-
ncis acculatoribus & tescibus , nec dum probatis cri-
minibus, quæ o b jic e ren tu r, condemnare tur; nedum
Romanus P o n tife x , adverfus quem n ec E p is c o p i,
nec Archiepiscopi cujusquam recipienda fic accufa-
tio. Sed W ilh e lm u s , Trajerienfis Episcopus, qui
caufam Regis pertinacias tuebacur, vehementer im-
minebac u t auc cum cæceris condemnationem Papæ
fubfcriberenc au t Regi, cui fub jurejurando fidem fpo-
pondisfent, protinus renuntiarent.
Ss ss ri ir p
i5 I I