XXIII. Fuere ea tempeftate, qui dicerent, Gadlinam, orarione
habita, cum ad jusjurandum populares fceleris fui adigeret, hu-
mani corporis fanguinem vino permiftum in pateris circumtu-
lifle ; inde, cum poft exfecrationem omnes deguftaviffent, iicuti
in folemnibus facris fieri confuevit, aperuifie confilium fuum, at-
que eo diéiitare feciffe, quo inter fe magis fidi forent, alius alii
tanti facinoris confcii. Nonnulli fich h®c, et multa pr®terea
exiftumabant, ab iis qui Giceronis invidiam, quae poftea orta eft,
leniri credebant atrocitate fceleris eorum, qui pcenas dederant.
Nobis ea res pro magnitudine parum comperta eft.
X X IV . Sed in ea conjuratione fuit Q. Curius, natushaudob-
fcuro, loco flagitiis atque facinoribus coopertus : quern Cenfores
Senatu probri gratia amoverant. Huic homini non minor va-
nitas inerat, quam audacia ; . neque reticere, quae audierat, ne-
que fuamet ipfe fcelera occultare; prorfus neque dicere, neque
facere, quidquam penfi habebat. Erat ei cum Fulvia, muliere
nobili, ftupri vetus confuetudo ; cui cum minus gratus effet,
quod inopia minus largiri poterat; repente glorians maria,mon-
tefque polliceli coepit, minari inter dim ferro, nifi obnóxiajòreti pof-
tremo, ferocius agitare, quam folitus erat. A t Fulvia, infoienti
® Curii caufTa cognita, tale periculum Reipublic® haud occul-
tum habuit ; fed, fublato auitore, de Catilin® conjuratione,
qu® quoque modo audierat, compluribus narravit. Ea res in
primis ftudia hominum accendit ad Confulatum mandandum
M. Tullio Ciceroni. Namque antea pleraque nobilitas invidia
®ftuabat, et quafi pollui Confulatum credebant, fi eum, quamvis
ecregius homo novus adeptus foret. Sed, ubi periculum adve-
nit, invidia, atque fuperbia poft fuere.
X X V . Igl-
X X V . Igitur, comitiis habitis, Confules declarantur M. T u llius,
et C. Antonius. Quod faélum primo populares conjura-
tionis concuíferat. Neque tamen Catilin® furor minuebatur;
fed indies plura agitare; arma per Italiam locis opportunis parare;
pecuniam, fuá, aut amicorum fide fumtam mutuam, F®fulas
ad Manlium quemdam portare ;)fiqui poftea princeps fuit belli
faciundi. Ea tempeftate plurimos cujufque generis homines ad-
fcivifle fibi dicitur, mulieres etiam aliquot, qu® primo ingentis
fumtus ftupro corporis toleraverant: poft, ubi ®tas tantummodo
qu®ftui, neque luxuri® modum fecerat, ®s alienum grande con-
flaverant; per eas fe Catilina credebat poífe férvida urbana felicitare,
urbem incendere, viros earum vel adjungere fibi, vel
interficere.
X X V I. Sed in his erat Sempronia, qu® multa f®pe virilis au-
daci® facinora commiferat. H®c mulier genere atque forma,
pr®terea viro atque liberis fatis fortunata fuit: litteris Gr®cis
et Latinis doña; pfallere, et faltare elegantius, quam neceífe eft
prob®: multa alia qu® inftrumenta luxuri® funt. Sed ei canora
femper omnia, quam decus, atque pudicitia fuit. Pecu-
ni®, an fam® minus parceret, haud facile difcerneres; Lubidine
fie accenfa, ut f®pius peteret viros, quam peteretur. Sed ea,
f®pe antehac fidem prodiderat, creditum abjuraverat, c®dis
confcia fuerat, luxuria atque inopia pr®ceps abierat. Verum
ingenium ejus haud abfurdum: poífe verfus facere; jocum movere;
fermone uti vel modelte, vel molli, vel procaci. Prorfus.
mult® faceti®, multufque lepos inerat.
X X V II . His rebus comparatis, Catilina nihilo minus in proxu-
mum annum Confulatum petebat; fperans, fi defignatus foret,
facile fe ex volúntate Antonio ufurum. Neque interea quietus
erat,