fateripudebit) reftitifle? Tanta enim ad fingulos illius motus vis
imbrium effufa, tanta ventorum violentia coorta eiì, ut divi-
nitus hoftem fummoveri, nec coelo, fed ab Urbis ipfius mceni-
bus, et Capitolio, ferri videretur. Itaque fugit, et ceffit, et in
ultimum fe Italiae recepit finum, quum Urbem tantum non ado-
ratam reliquiffet. Parva res diéìu, fed ad magnanimitatem
Populi Romani probandam fatis efficax: quod illis ipfis, quibus
obfidebatur, diebus ager, quem Annibai caflris infederai, vena-
lis Romae fuit, haftaeque fubjeéìus invenit emptorem. Voluit
Annibai contra fiduciam imitari, fubjecitque argentarias Urbis
tabernas : nec feéìor inventus eli, ut fcias etiam praefagia fatis
fui He. Nihil adum erat tanta virtute, tanto favore Deorum ;
Siquidem Afdrubal, frater Annibalis, cum exercitu novo, novis
viribus, nova belli mole veniebat. Aéìum erat procul dubio,
lì vir ille fe cum fratre junxilfet. Sed hunc quoque caftra-
metantem Claudius Nero cum Livio Salinatore debellat. Nero
in ultimo Italiae angulo fummovebat Annibalem. Livius
in diverfiffimam partem, id eli in ipfas nafcentis Italia; fauces
figna converterat. Tanto, id eli, omni, qua longiffima Italia,
folo interjacente, quo confilio, qua celeritate, Confules caflra
conjunxerint, inopinanterque hoftem collatis lìgnis compreffe-
rint, neque id fieri Annibai fenferit, difficile diéìu eft. Certe
Annibai, re cognita, quum projeéìum fratris caput ad fua
caftra vidiflet, Agno/co, inquit infelicitatem Carthaginis. Haec fuit
illius viri, non fine praefagio quodam fati imminentis, prima
confeffio. Jam certum erat, Annibalem, etiam ipfius confef-
fione, pofle vinci : Sed tot rerum profperarum fiducia plenus
Populus Romanus magni asftimabat, afperrimum hoftem in fua
Africa debellare. Duce igitur Scipione, in ipfam Africam tota
mole converfus, imitari ccepit Annibalem, et Italia; fuse clades
in Africam vindicare. Qpas ille (dii boni !) Afdrubalis copias,
quos Syphacis exercitus fudit? Quae, quantaque utriufque caftra
tra facibus illatis una no£ie delevit? denique jam non a ter-
tio lapide, fed ipfas Carthaginis Portas obfidio quatiebat: lie
fa&um eft, ut inhaerentem, atque incumbentem Italiae, extor-
queret Annibalem. Non fuit major fub imperio Romano dies,
quam ille, quum duo omnium et antea et poftea Ducum maxi-
mi, Ille Italiae, Hie Hifpaniae vi&or, collatis cominus fignis di-
rexere aciem. Sed et colloquium fuit inter ipfos de legibus
£>acis. Steterunt diu mutua admiratione defixi. Ubi de pace
non convenit, figna cecinere. Conftat utriufque confeflione nec
melius inflrui aciem, nec acrius potuijje pugnari. Hoc Scipio de A n nibalis,
Annibal de Scipionis exercitu pra;dicaverunt. Sed tarnen
Annibal ceffit, praemiumque vi&oria; Africa fuit, et fe-
quutus Africam ftatim Terrarum Orbis.
C A P . VI I .
Bellum Macedonicum primum.
PO S T Carthaginem vinci neminem puduit. Sequutae funt
ftatim Africam gentes: Macedonia, Graecia, Syria, ca;te-
raque omnia, quodam quafi aeftu et torrente fortuna;. Sed
primi omnium Macedones, affeftator quondam Imperii populus.
Itaque quamvis tunc Philippus regno praefideret, Romani
tarnen dimicare fibi cum Rege Alexandro videbantur. Macedonicum
bellum nomine amplius, quam fpe&atione gentis fuit.
Caufa ccepit a fcedere Philippi, quo Rex jam pridem dominantem
in Italia Annibalem fibi fociaverat. Poftea crevit, implo-
rantibus Athenis auxilium contra Regis injurias, quum ille ultra
jus viäoriae, in templa, aras, et fepulcra ipfa fasviret. Pla-
cuit Senatui opem'tantis ferre fupplicibus; Quippe jam gentium
Reges, Duces, Populi, Nationes, praefidia fibi ab hac Urbe pete-
bant. Primo igitur, Laevino Confule, Populus Romanus Jo-
nium mare ingreffus, tota Graecia; littora veluti triumphanti
claffe