In Russia temperata raro interdiu exauditur Lusciniae cantus, unde
hanc speciem haud vulgarem ibi esse colligo. Sed in Tauriae ne-
moribus et hortis liaec sola melodica animum re ere at, licet nobili-
tate cantus paululum cedat reliquis. Femina incubans, mansuetissi-
ma. Ova ex albo - viridescentia.
Descr. Magnitude) praecedentis. Rostri maxilla superior fus-
ca, infera albidior; anguli oris fiavissimi, ut et os intus et lingua
plana, a pice bifida. Pili tenelli circa os. Irides fuscae. Corpus su-
pra totum, cum alis, furvum, vel gryseo - cinereum. Remiges 17.
fuscae, exteriore margine gryseo - rufescentes. Subtus albida, jugulo
cinerascente. Sub alis plumae fuscae, albo-marginatae, quasi squa-
matae. Circa genua plumae cinereo - nebulosae. Cauda obiter ro-
tundata, rufescens, mediis pennis fuscescentibus. Pedes corneoli;
tibiaiia integra; unguis posticus majusculus.
12 2. M O T A C I L L A Aedon.
M. supra furva, subtus albida, pectore obsolete punctato, cau-
da subrufescente.
Grosse Nachtigal, Schwenkf, siles. p. 2g6,
Sprossvogel, Frisch, av. tab. 21.
Le grand Rossignol, Brisson. ornith. III. pag. 400. Buffon.
am, V. p. 113. Latham., av. IV. p. 4 11- variet. A.
Hanc quoque distinctam speciem, cum duabus praecedentibus
confuderunt auctores. Ornithophili Germani, sub nomine Sprosser
(naevii) probe distinguunt et propter raritatem aeque ac cantum gra-
vem, sonorum, gloeitantem, subinterruptum, caro emitur. In Ros-
*iae vix nisi maxime meridionalibus occurrit. Audivi cantum ejus,
facile dignosceudum, in australibus ad Volgam. Vidi quoque e Caucus
» el e Persia missa specimina. In Germania quondam alui saepe
Glocitante cantu ad Turdum Aëdonem accedit, eoque vix minor est,
praecedentibus speciebus multo corpulentior.
Nota. Tenuitate rostri a Turdo aëdone differt et Motacillis
assimilatur. Dorsum fusco - cinereum. Pectus punctis obsoletis fus-
cis guttatum. Cauda dorso fere concolor, attamen subrufescens.
1 2 3 . MO T A C I L L A Curruca.
M. supra fusca, subtus albida, cauda obtusa fusca.
Curruca subfusca, Frisch, av. tab. 22. fig. 41
Luscinia altera, Curruca vera canora, Klein, av. p. 73. n. a.
icon, ad 833.
Curruca garrula, Brisson. orn. III. p. 384. sp. 7?
Motacilla Curruca, Lin. syst. XII. I. p. 329. sp. 6 ?
Fauvette babillarde, D’Aubent. pict. tab, 58a. n. 3.
Pettychaps, Latham, syn. IV. p. 413. n. 3.
Avis, quam volo, est e praecipuis melodicis Rossiae australio-
ris, in carectis. passim solitaria. Haereo autem in synonymis et
aliam credo dari aviculam affinem, quibusdam auctoribus indicatam,
quae pro comparatione nunc deest. — Itaque descriptionem, e duabus
ad Rhymnum et Samaram observatis concinnatam, addo, ubi
frequenter cantillantem, instar Sylviae, audivi.
Descr. Magnitude) Rubetrae. Rostrum crassiusculum, fusces-
cens, basi exalbidum, squamula supra nares plumulosa; pili exiles
ad oris angulos. Avis supra tota furvo-cinerascens, alis unicolori-
bus fuscis; subtus alba, sed collo, lateribusque cinereo contaminatisi
Cauda subaequalis, tota fusca; rectrices latiusculae, sed acutae. Genua
maxime extus, cinerea. Pedes cinerascentes, tibialibus integris.
Affinem huic aviculam itidem adultam, ad Rhymnum obla-
tam, ita descripsit Media inter Lusciniam et Sylviam. Color supra
totus, cum cauda, cinereusj subtus albescens, lateribus cinerascenti