*74- X A N T H O R N U S Caucasicus. TAB. XIX.
X. gryseus, subtus flavus, mitra capitis (mari) atra.
Tanagra melanictera, Güldenst. Nov. Com. Petropol. XIX.
p. 4-66. tab. i 3. et 14. Latham, syn. III. p. 2a3. n. 12.
In Caucaso et circa Tiflisium Georgiae observata a Cel. Gül-
denstaedl, durissimis Rhamni Paliuri fructibus victitans, solitaria;
voce Pari. Nidum in ramis spinosissimis Paliuri suspendit. Media
inter Emberizas et Xanthornos, a Tanagrae genere aliéna.
Nota. Proxime accedit colore et longiusculo rostro ad Frin-
gillam senegalensem, Bris son. ornith. III. pag. 173. sp. 46. tab.
i5. fig. 2.
Descr. Magnitudo Calandrae. Rostrum fuscescens, Emberi-
zam superiore maxilla angustiore, longitudine Xanthornum referens,
lividum. Nigredo capitis instar mitrae ad gulam angulo producta in
mare, cui color supra gryseo - luteus, subtus ilavissimus. At foemina
cmerascens, subtus pallida, capite concolore. Remiges rectricesque
in utroque sexu nigricantes, gryseo - marginatae.
7 5. X A N T H O R N U S P endulinus.
X. pallide ferrugineus testaceo nebulosus, ambitu oculorum atro,
remigibus rectricibusque albo - marginatis.
Argatilis, Plin. hist. nat. X. cap. 33.
Parus lithuanicus, nidum suspendens, Klein, prodr. av.
pag. 86. n. 10.
Parus montanus, yjlbin. av. Ill. tab. 5y. Mas et foemina.
Pendulino, Monti act. bonon. II. p. 57. tab. 7.
Parus minimus, Polonorum Remiz, Titius monogr. 1755.
cum icone optima. Buffon. ■ ornith. V. p. 428. D’Æbent.
icon. tab. 608. fig. 3.
Parus polonicus sive Pendulinus, Brisson. orn. III. pag. 563.
sp. 11. tab. 29. fig. 2. non laudabilis.
Parus pendulinus, Lin. syst. I. pag. 342* sp. i3. Latham,
syn. IV. p. 547. n. 16.
ß. Parus narbonensis, Gmelin. syst. Lin. II. p. 12x4. n. 29.
Penduline, Buffon. orn. V. pag. 433. D’Aubent. pict. n. 708.
fig. 1. (Junior primi anni avicula).
Rossice Rémes i. e. Artifex. Baschkiris Trodsch. Indis Podak.
In Salicetis et Populetis circa magna flumina australiora Ros-
siae et Sibiriae campestris, praesertim ad Volgam et Rhymnum inferiores
et ad Irtin, abunde nidulatur haec avicula, borealiores regiones
non petens et in calidis terris hybemans, quippe in Indiam
usque nota. Ad Jeniseam et Angaram raro observatur. Nidos mi-
rabiles, ovato - saccatos, pugno ampliores, canali superius cylindrico,
brevi, transverso vel deorsum obliquo adeundos, e pappo populneo
et salicino, intermixta saepe lana ovilla et pilo equino, ab extremis
virgulis arborum pendulos, contexit artificiosissime. Ex his ran re-
periuntur canalibus supra duobus in opposita vergentibus instructi.
Rarissime occurrunt nidi, quorum canalis extrinsecus occlusus fuit,
suffocatis intus pullis; qualem ipse habui. Hos Rossi vocant Rewni-
rooi Rémes (Zelotypum Pendulinum) et putant maritum foeminae
adulterium ulturum obturasse. —■ Multa de nidis Pendulini, quos cu-
riose querunt et asservant, superstitio. In genere faustum omen creditor,
invenisse. Servant aliqui pro suffumigio contra daemones et
mala omnia arcenda, itemque ad fumigandas vaccas et foeminas
parturientes adhibent. Culcitrae suppositam vel plumis culcitrarum
immixtam eorum materiem, soporiferam credunt. Essentialia vero
uSus et minime vanus est, ut hyem’e in extremos pedes, intra cal-
ceamenta induant ad arcendum frigus. Poloni et Cosacci etiam ad