subarcuatum, compressum, integrum, obiusiusculunr, ruberrimi coloris.
Fibrissae supra nar.es largae, fasciculo lato, rotundato. Setulae
minutae supra oris angulos. Lingua rubra, plana, membranacea,
apice bifido - lacera. Irides fuscae. Magnitudo fere cornicis. Corpus
totum. aterrimum, splendidum; alae extus et couda cum aliquo
coerulante, viridive nitore. Alae compositae,, caudam excedentes ;
remiges 19. prima dimidio brevior, 3 et 4 longissimae et ad quin-
tam omnes angustae a basi; 12 et i3. obsolete emarginatae. Cauda
aequalis, latipennis. Pedes, corvini, longiusculi sanguineo - rubri; di-
giti breviculi; ungues nigri. Pondus vulgo unciarum 8. cum: 2 ad 6
drachmis. Mensurae, ad uropygium 8". 2'".. caudae fi". 1"'. Ulnae
alarum i>". 2"'. expansarum 2'. 4". 0. rostri ad- rictum 2". ad fron-
tem 1". 10"'. tibiarum 1". ß"". digiti medii cùm:>(4l'''.) ungue 1". 3§"'.
exterioris cum (4.'".) ungue iof"'. interioris cum (3'".) ungue n'".
postici cum (6'".) ungue 1". 1"'.
Nota. Gmelinus sen. prodidit Junio 17,88. vivam juniorem
avem hujus speciei Selengia ad eum missam, quae nido exemta fue-
rat, in praerupta. rape ad Tschikojum fl. condito. Vocem edebat
Monedulae; rostrum adhuc nigrum et pedes nigreseentes, cum nigro
totius corporis colore obtinebat. Post duos r menses vero rostri inferior
maxilla tota, superior apice, et pedes miniaceum induerunt co-
lorem; tumque mortua fuit a frigore in navi perpesso, çujus impatiens
videbatur. Selengienses turn retulerunt, haqd ita pridem in
regionibus istis apparaisse has. aves et a Chinensibus- enutritas,,more
Psittacorum voces humanas imitari, unde tunc Tschernoi Popugai
{Psittacos nigros) appellabant. Sed confuderant forte cum Gracula
religiosa, quam Sinenses subinde adferunt, et quae vere docilis est.
VIL L A N I I.
Lanii, nescio quo fato, hucusque ab omnibus ad Rapaces diur-
nas seu Praepetes nostras relati fuerunt. Non tarnen sunt magis rapaces
quam Corvi, et C. glandario, injausto, Stelleriano ita affines,
ut Laniis ad Praepetes relatis, omnis Oscinum series continuanda foret.
Tmmn Linnaeus quoque affinitatem summam agnovit, dum
Corvunt infaustum suo généré exemtum Laniis insérait, non magis
féliciter, quam Paros: garrulum, biarmicum et caudatum, aeque di-
versos a Laniornm genere. Ante omnia ad Oscinum ordinem reman-
dandos esse Lanios, probant mores et cantus, qui nulli Praepetum da-
tus est-, ut taceam formam rostri huic magis esse analogam. Lanios
in Camtschatca plane deesse Stell er us auctor est.
5 5. L A N I U S major.
L. cinereus, subtus albus, pectore undulato, facia per oculos nigra.
Lanius cinereus maximus, Auctorum, Albin, av. II. tab. i3.
Brisson. ornith. II. p. 146. sp. 2.
Pica cinerea brasiliensis, Edwards, glean, tab. 318.
La Pie - griêche, Buffon. orn. I. p. 296. tab. 20. mala. Dau-
benton. icon. col. n. 44-5-
Great Shrike, Latham, syn. 1. p. 160. n. 4.
Rossice nomine toto generi commuai abusive Sorokopud (qua-
draginta pondo) appellari solet; verb autem Soroput (quod sub
diluculum volet) dici deberet ; in Siberia et parva Russia etiam
Tatarskaja Soroka (Pica tatarica) et quibusdam locis Shulak
audit. Bocharo -tataris Bydaigak; Tataris Sibiriae Baleidshak
et Gorguldei.
In Rossia boreali, omnique Sibiria frequens, maxime in sylvo-
sis, etiam hyeme rigidissima in densis sylvis montanis,- circa Jeni-
5i
I