fractum, quid mirrnft si pigritiae, tarditatis et ignobilitatis pessimam
acquisivit famam et a fera stirpe multum degeneravit, dum contra
Caballus cura hominis pulcrior, major, perfectiorque factus est,
quam in statu spontaneo. In Arabia et australiore Persia ubi major
circa asinos cura dantur multo pulcriores, onagris similes et cursu
aeque velocis. In Europa domestici etiam a colore Onagri degene-
rarunt; modo enim leucophaei, plumbeique modo fusci,.immo albi
et nigri etiam nascuntur, rostro tarnen circa os et nares semper al-
bicante, et cruce nigra raro destituti. In Anglia vulgo plane ab-
scissis auribus miselli serviunt, cujus rationem accepi, ut sint quie-
tiores et magis obedientes; creditur enim, propter amplitudinem ex-
temi organi auditus, nimis eos affici et attonitos quasi reddi a cla-
moribus et strepitu circa se excitato, unde observabilis eorum hebe-
tudo et inobedientia, quae abscissis auribus minuitur.
ß. Onager fera progenies, in australibus desertis Tatariae ma-
gnae et Persiae cohortatim adhuc vagatur australiorum regionum
amantior, tarnen aestivo tempore usque ad septentrionem maris cas-
pii, excurrens et interdum ad Jembam, Jaïcum et Irtin observatus.
Incedunt, ut equiferi, duce gregis fortissimo admissario et morsu
aeque ac calcitratu pugnant. Hominem bene conspectum rudientes
tanta celeritate fugiunt, ut velocissimos equos longe post se relin-
quant. Caro onagrorum laudatur a Nomadibus. Dorsa ad granulatas
pelles (Schagriri) praestantissima, quamvis ad hunc usum etiam equina
et asinina adhibeantur tergora. Modum has pelles parandi primus
exactius exposui; prius imperfecte descripserat V a l e n l y n
in mus. Museor. (edit, germ.) vol. I. p. 439- lib. III. cap. 10. Sine
fundamento dubitavit Cel. B e k m a n (libell. p. 235.) Asinum sponta-
neum nostrum vere esse Onagrum antiquorum, loco Fhilostorgii insistons],
qui utique Zebram voluit. Quid si vir Cel. Oppianum consuluisset?
Descriptionem accuratam Onagri vid. in locis a me cita-
tis; leones autem hie repetere visum est coloribus illustratas.
yS- Muli atque Hinni apud nos produci haud solent, et Judaei
atque Tatari lege mosa'ica prohibitum putant hybrida elicere ani-
mali. Sinenses mercatores adducunt secum Hinnos, magnitudine inter
parvos equos et asinum domesticum media, cursu celerrimos,
Cauda equina, auribus mediocribus, variorum colorum. — Mulos ex
equa posse generari jam P lin iu s e Graecorum monumentis prodidit
et hinnurn appellari quod ex ea copula nascitur (hist. nat. lib. P ill. c. 69.)
nunc et mulos ex equa, et equum asinumque e mula foecundos esse
confirmata res est, et proles forma ad potiorem parentem redit.
XXX. S U E S .
Suilli generis unica tantum species per omnem Europam et
Asiam borealiorem spontanea est, Europaeis praecipue domestica
facta, quandoquidem asiaticae gentes pleraeque, tam Mahometani,
quam idololatrae, praeter Mongolicam gentem et Sinas, ab esu car-
nis suillae abstinent. Pro diversa autem specie ponendam esse puto
Suem indicum , apud nos minus adhuc vulgarem, a Sinis in Sibiriam,
et nunc etiam ex Anglia in occidentales Rossiae regiones introduc-
tam, quae tota forma a vulgari specie satis differt, quamvis cum
ilia facile generet.
139. S U S e U r o p a e u s .
S. dorso setis cristato, cauda retorta setosa.
Sus vulgaris auctorum, Gesner. quadr. p. 982. Raj. quadr.
petg, 92.
Sus Scrofa, Lin. Syst. X II. I. p. 102. sp. 1. extlusa variety.
34