nutis. Crissüm album. Cauâa longiuscuîa, réctrices aequaîes, extua
rufescèntes, immaeulatae, subtilissimo apice rhacheos acuminatae*
Pedes lutescentes, longiusculi, tibialibus integris ; digitus exterior
toto articule eoalïtus. Longibudo avis ad uropygium 3". 6"'. rostri
6"'. eaiadac- s". j". ulnae alarum 3" S"', tibiae r". T". digiti medii
(cum lingue a'".) gi'". poatici (cum ungue a}'".) 6'".
XIX. M O T A C I L L A E .
Ficedulas Kleinii et Brissonii, Motâcillas Lifinaei, in duo
gênera Sÿlviae et Motacillae dispescuit S copoli; sed characterem
Sylyias distinguentem neque docuit ille, nec ego invenire possuirf
suffiieientem, ideoqùe pro faeilitando généré copioso satis esse cre-
didi, si in phalanges naturales divisum illud sisterem. Ex habitu
igkur erunt i
t. Oerianlhete (Sylviae Kleinii) ; rostellb robustiore,- sétis' insignio-
ribus ad basin vibrissato, coloré, praesertim caüdae varib.- Harurrt
pîeraeque in' Cuniculis subtêÿraneis, vel sub imminentibus s'a'xis seu
Caespité riparam nidulantur.
2. Sylviae, tenuirosttes, Canto excellentes, coloïé cinéricïo v*®
ftiisco inconspicuae, gula saepius discolore; Hae eaüdam plerumqué
süpra alarum apices, quasi pendulos, surrectam gerant, suntque arJ
boréae, in arbustis nidulantés'.
3. Pallenurae ; tenuïfostreff, eatidâ rongiusenfe, lafferibifs-' aîBa
ïfidtitantfea, ambüfetôriafr, Campestres, hydrophilae, hiimi lïbeflte?
discurfentes-, Havo albove colore insignes.
:4* Corydales-1, tenuirostrés, colore Alaudaé1, uHgüe etiârtr pestiWÎ
iftajüscülo, Seds " fiâlcat© ;' qu&e’ âfr Oïrt-ithôîogis hneusqüé ômnibiïtf,
ptoptér solum colerem , inter Alaiïdas- relatae' Fuerant, atF qnas* ta**
men, cum sint arboreae omnés-, minori etiam jure referuntur, quaïù
praecedentes, quae Alaudarum instar multutn versantur humi et ungues
posticos majores habent quam hae Alaudis quondam adnumera-
tae. Et hanc [divisionem naturae consentaneam esse, gnari facile
videbunt, quos partium nullum Studium tenet. Motacillae omnes,
ut et Muscicapae, insectivorae sunt, adeoque migratoriae, et hye-
mem, etiam in temperatis, fugiunt, e nostris terris in calidiorem
Matoliam, Persiam, Tatariam, Chinam abeuntes. Redeunt ad pri-
mos vernos soles et post solutas nives, saepe tune ad vegetabilem
victum, a quo non plane abhorrent, redactae. Aliquae tarnen, maxim
inter Philomelas, autumno tardissime abeunt. Quare Species
variae Sibiriae sunt propriae, et idem Europaeae plures in Asia
prientali desunt? non in victu quaerenda videtur ratio. Deficiunt
autem praesertim: Rubetra, Erithacus, Luscinia, Rubecula, Troglodytes;
propriae vero orientali Sibiriae: Cyane, Calliope, Cyanura,
montanella, melodica et forte Aurorea; M. ferruginosa et pileolata
praesertim Insularum versus Americam sunt incolae; M. cervina
Camtschatcam colit et ultimum Asiae angulum.
f. OENANTHAE.
107, MO T A C I L L A Rubetra.
M. supra gryseo nigroque varia, subtus lutescens,. macula alarum
superciliisque albis.
Montanellus Bononiensium, ^fldrov. orn. II. p. j 35.
Oenanthe secunda, Willughb. Qrnith. p. i6ß. Raj. av. p. 76.
Zool. britan. p. 10 3. tab. S 2. fig. 3. 4*
Curruca major altera, Frisch, av. tab. 2«. fig. 0.
Rubetra major s. Rubicola, Brisson. orn. UI. p. 432* SP‘ 26-
tab. 04. fig. i- (bona).
Motacilla Rubetra, Lin. syst. ZU. I. p. 332. sp. 16.