cito excutiunt lavando. Tune circa armenta versantur, qüos ricinis
Ct oestromm larvis libérant; frumenti quöqué grana in agris eopiose
îegunt. Comèduntur tunc, ut autumno, a multis; mihi véro caro
saporis amaricantis, subnauseosi visa est.
Nota. Intestini longitude i5". coeca duo 2'", distantia g". ab
àno. Cystis fellea nulla. Pondus unciarum 2 ad 3. Varietas in
Ucrania datur paene tota nigra, punctis albis exsoletis. Sed de Sturno
albo apud nos nunquam audivi, inter tot quot annis ädvolan-'
tes myriades.
71. S T UR NU S roseus.
S. incarnatus, capite alis caudaque nigris, occipite cristato. ;
Seleucides aves Plin. hist nat. X. cap. 27.
Merula rosea, Ædrovand. omith. II. p. 626. Wïllughb. orn.
p. 143. Raj. syn. av. p. 67. Edwards, av. I. tab. 20. pul-
chre. Brisson. orn. II. p. a5o.
Turdus roseus, Klein, prodr. av. p. 134. Lin. syst. ti p. 294.
sp. i5. Gmelin. Nov. Com. Petrop. XV. p. 478- tab. a a.
fig. il pessima. Latham, syn. II. p. 5o. n. 52.
Turdus Seleucis, Forskâl. anim. Arab. p. 5. n. 16. (Junior
avis, plumas mutans).
Sturnus roseus, Pall. itin. II. pag. 491. Scopol, an. I. pag.
i3o. n. 191.
Le Merle couleur de rose, Buffon. orn. III. p. 348. tab. 22.
D’Aubenton. icon. col. n. 251.
Rossice Kamennoi Skworetz (Sturnus rupestris).
In montibus cretaceis circa Tanaïn inferiorem , maxime verb
circa Irtin fluv. in montosis, rupestribus, apricis, ab excubiis Semi-
jarensibus (Septemriparum), usque ad altiora et sylvosa montium al-
taïcorum, et per universam Songariam desertam, copiosissimâ avis.
Contra ad Volgam et Ôbum fl. rarissime, alibi nusquam apparutt,
ne quidem ad Jeniseam et in Dauuria, ubi tarnen regiones aptissi-
mae. Deest quoque fere in Taarica Chersoneso. Raro exemplo
circa Petropolin oceisus fuit sporadicus. Est et in Europa rarissima
avis, ut vera patria Asiaè deserta videantur. Sine dubio enim haeè
sunt Seleucides aves Plinii et aves Màhometi, quae in oriente Lo-
custas depopulantur et sont, teste Josaph. Barbaro (apud Ramusiurrt
Vol. IL p. 107.) rubri nigrique coloris.— Cum Sturnis, in regioni-
bùs nostris, promiscue congregantur, maxime post educatam prolem,
èt mares: etiam distinctis turmis volant. Sed maturius .vulgari ad
austrum migrant, 'Julioque ad tJbam jam disparuisse adultos, soliS
pullis hornotinis inter Styrnos vulgares adhuc volitantibus, observavil
In arbustis et pascuis Meloïdes et Scarabaeos, in collibus Gryllos
tune copiosissimos legunt, suntque e praecipuis horum destructori-
bus, cum corvo frugilego, Sturno vulgari et Pratincola. Nidulantur
in rimis et cavernulis montium saxosorum et praeruptorum, interque
acervos saxorum sépulcrales. Convenit cum Sturno vulgari colore
pullorum primo anno cin.erascente.
Descr. Magnitudo paulo supra Sturnum vulgarem. Rostrum
minus tetragonum, convexius, levissime arcuatum, mandibulae infer
rioris margine ad basin minus evidenter convexo, quam in Sturno vulgari.
Vibrissae nullae. Nares sub angulo plumaceo procurrente fron-
tis forniculatae, squama angustiore, quam in eodem, per quam line^
plumacea excurrit. Lingua plana, corneo - membranacea, ap\ce bi-
fido - lacera. Color rostri e eorneolo rubescens, sed basis maxillae
inferioris et basis superioris usque ad nares atrae. Oculi fusci. Os
intus et lingua livido - nigricans. Caput et collum aterrima, nitidis-
Sima. Occipitis plumae elongatae, strictae, nitidissimae, arriguae.
Corpus e roseo album, colore florum Eersicae; uropygium albidius.