44JL = =
I l 3. M O T A C I L L A Strapazina.
M. supra cinereo - rufescens, subtus lutescente - alba, fascia ocu-
lari nigra, fronte basique caudae albis.
Oenanthe altera et Strapazina Aldrovandi, Willughb. ornith.
pag. 168. Raj. av. p. 80.
Oenanthe foemina, Albin, av. III. tab. 54.
Oenanthe rufescens, Edwards, av. I. tab. 3i.
Vitiflora rufescens et rufa, Brisson. orn. III. p. 457. tab. 25.
fig. 4. et pag. 459. sp. 37.
Le Culblanc gris, Buff on. orn. F. p. 244.
Russet Wheatear, Latham, syn. IF. p. 468. n. 75.
Rossis nomine praecedentis.
Adeo similis praecedenti moribus, voce, dispositione colorum
«t totà facie, et ubique cum eadem, maxime in Dauuria, adeo vulgaris,
ut aegre sine comparatione distinguatur, praesertim cum colore
magis minusve cinerascente variet, et feminae utriusque spe-
ciei a maribus suis adhuc magis recedant, quam mares inter se. Cum
praecedenti abit ad austrum Octobri.
Nota. Femina a mare differt fasciae ocularis nigrae defectu,
loro potius albido, tractuque supraciliari usque ad tempora extenso. —•
Gula tota nigra mares, qualem optimus Edwards delineavit, nun-
quam vidi. Aldrovandi et Brissonii duplex nomen tantum va-
rietatibus deberi, vix dubito. Neque enim in Europa reliqua ab
aucupibus plures duabus speciebus distinguuntur, neque Belgae, ubi
maxime abundant hae aves, plures norunt. Juniores et hujus et
praecedentis speciei respondent descriptioni, quam Brissonius pro
vitiflora grysea (orn. III. p. 452. sp. 34.) posuit, cinerei grÿseo gut-
tati, e cauda facile dignoscendi, qui post medium Junii copiose vo-
475
lant, sequenti vere jam plumas mutarunt.— Linnaeus hanc spe-
ciem tanquam varietatem neglexit.— Goettingae quondam (1759)
Juniorem hujus, ut videtur, speciei avem, Junio occisam, sic de-
scripsi: Rostrum nigrum, ore lutescente. Vertex cinereus, dorsum
fuscescens, extremis plumarum litura albida. Subtus sordide gryseo-
albida, gula pectoreque subundulatis. Uropygium niveum. Subala-
res plumae fuscae. Rectrices subaequales, basi niveae, fascia nigra
lata, extremo apice omnes testaceae. Subcaudales subgryseae, extremis
fibrillis nigris. Pedes nigri.
114. MO T A C I L L A Erithacus.
M. cinerea, uropygio crisso rectricibusque rufis, mediis, exti-
misque apice - fuscis.
Phoenicurus alter antiquiorum, Willughb. om. p. 160. Raj.
syn. p. 78. n. 2. Frisch, av. tab. 20. fig. 1. 3.
Phoenicurus, Brisson. orn. III. p. 4°9- sp. 17.'
Motacilla Erithacus, Lin. syst. XII. I. p. 335. sp. 35.
Hujusmodi avis mihi semel omnino oblata est autumno, ad
Volgam circa Simbirsk oppidum. In Sibiria nunquam visa.
Descr. Magnitudo Currucae. Rostrum nigrum. Corpus supra
totum gryseo - cinereum seu furvum, postice dilutius; subtus cine-
reum, nebulosum, gula albida. Subcaudales lutescentes; uropygium
fulvum. Cauda leviter rotundata; rectrices ferrugineo - fulvae, mediis
2. fuscis, exteriore margine longitudinaliter ferrugineis; extima
utrinque apice exterius fuscescens. Alarum pennae nigricantes, in-
teriore margine albae; secundariae margine exteriore gryseae. Lon-
gitudo rostri ad frontem if", caudae 2". 2'". ulnae alarum 2". 11'".
tibiae 1 o'”.
Nota. Annon sexu vel aetate tantum differat a sequenti,
M. Erithacus et Tithys Linnaei, dubito. Tithy*n ipse dein I.in