fände excavat. Pulli jam sub initium Junii evolant. A Votiacis sa-
criiicio coli dicitur et viatoribus transvolahs pro malo omine habetur.
Nota. In masculis, ad nuchara subcristatis, vertex totus, in
altero sexu tantum nucha rubra, ut recte Fri schius. Pondus ordi-
narium librae circiter medicae. Remiges 20. Intestinum 18 pollicum;
coeca nulla. Cystis fellea in medio sinu hepatis.
62. P I C U S viridis.
P. corpore virescente, vertice coccineo, Lin. syst. I. pag. 775.
sp. 12.
Picus viridis Auctorum, Willughb. oru. p. g3. lab. 12. Rai.
syn. av. p. 42. Albin. av. I. tab. 18. Frisch, av. tob. 35.
Brisson. om. IV. p. 9. sp. 1. Zool. britan. p. 78. sp. 1.
tab. E. Latham. syn. II. p. 577. n. 25.
Rossice Selenoi Daetel (viridis Picus). Esthonibus Meltsas.
In Rossia occidentaliore non infrequens, versus Sibiriam sen-
sim disparescit, ubique minus frequens P. Chloriöne, quem auctores
plurimi cum illo conFundunt. Eodem totus major est et robustior.
üterque in cibo adhibetur.
Nota. Vertex totus, usque ultra nUcham, ruber, et in mare
adulto etiam maculae mystaceae medio rubrae, quo praesertim a foe-
mina distinguitur. Area oculorum tota mystaceae maculae continua
atra. Magnitudo multo supra sequentem, et collum totum virescit,
colorque paulo diversus, licet simillimus, praesertim alis caudaque.
63. P I C U S Chlor io.
P. capite collo pectoreque cano, dorso virescente - ilavo, fronte
xnaris iridibusque purpureis.
Picus viridis capite cano, Edwards, av. II. tab. 65.
Picus viridis, supra uropygium lutescens, caet. Klein, prodr.
av. p. 28. n, 17.
Picus viridis norvegicus, Brisson, orn. IV. p. 18. n. 4. Latham.
syn. II. p. 583. n. 3o.
Picus canus, Gmelin. syst. Lin. I. p. 434- SP- 45.
Rossice eodem cum praecedente nomine; item Sheltii Daetel
(Picus flavus)'; Astrachanii Oprela. Tataris Tumurtk'a; Sibiriae
Tobhurga; Kirgisis Dshaessyl - Tukurtkan. Vogulis Tabe-Kor-
koi. Tungusis Schondokün. Camtschadalis Kdkaesitsch.
In Rossia, inde a Petropoli ad Volgam, etiam australibus in
locis, et per omnem Sibiriam frequentissima avis, quae in uralensi
jugo apibus quamniaximê infesta est. Distincta utique species, nec,
uti Edwards putävit, a frigidiore climate mutata. Etenim m Rossia
promiscue cum P. viridi majori vivit et autumno in australia circa
Volgam copiosius commigrat. Suecicum autem P. viridem euro-
paeo simillimum describit. Sylvas abiegnas pariter et nemorosa fre-
quentat, etiam humi victum quaerens et formicarum acervos infe-
stans. Astrachanii multum infert damni vineis, quando uvae matu-
rae. Inquietissima avis, semper agitata. Hyeme non migrat.
Descr. Pico viride, qui 6i ad 7 uncias vulgo pendet, semper
minor, saepe quatuor uncias non explens; maximus, quem vidi, erat
pondere 4 uncias cum 2 drachmis. Rostrum tetraëdrum, nigricans,
maxilla inferiore, nisi margine et apice, citrina; Stria prominula a
naribus angulo dorsali parallela, propiorque quam in P. viridi, et
sulcus per maxillae inferioris ramos longitudmalis. Lingua rostro
plus triplo longior, mucrone corneo plano - convexo, utrinque setu-
lis hamato. Vibrissae narium, cum fronte prima fusco - nigrescunt.
Lorum angustum, a naribus ad oculos nigrum et lineola vel litura
linearis parotica, in foeminis angustissima, saepe ad rostrum non
perducta. Sed lunula supra oculos alba. Irides incamatae juniori-
bus, adultis corallino - rubrae. Caput süpra >totum, cum cervice,
52