nullae. Caput obtusum, oculi minimi. Cauda exilis vel nulla. Sub
Caespite canales fodiunt, cumulatim egesta terra. Non sopiuntur.
3. CRICETUS. Dentes incisores superiores cestriformes, infe-
riores subulati. Buccae sacculiferae; rostrum productiusculum. Corpus
breve rectiusculum. Bedes grossorii. Auriculae productae. Cauda
brevis. Cuniculos cum promptuariis sub terra fodiunt, ubi hye-
mem quiete transigunt, solitarii vel monogami. Diurni.
4. MUS. Dentes incisores supra cestriformas, infra compressi,
subulati. Rostrum valde productum; Auriculae insignesnudiusculae.
Corpus conglobatum, gressu subsultorio. Cauda longa, nudiuscula,
annulata. Nidulantur in latebris variis, penu incerta, tota hyeme
yagae. Pleraeque noctivagae.
5. MYODES. Dentes incisores supra cestriformes, infra subulati.
Rostrum obtusum; Auriculae plicatae vellere latentes. Corpus
rectiusculum, pedibus gressoriis. Cauda abbreviata, subpilosa. Cuniculos
sub terra, cum promptuariis fodiunt, et hyeme latent haud
Soporosae, pleraeque minutae.
MYOXUS. Dentes primores supra cestriformes, infra compressi,
acuti. Rostrum productum; auriculae prominulae. Corpus conglobatum,
pedibus subsultoriis. Cauda longa, villosa, teres. Latent
in arborum cavis, hyeme torpidi.
7. DIPUS. Dentes primores debiles supra obtusi, subtus obtu-
siusculi: Rostrum truncatum, auriculae magnae, nudiuseulae. Corpus
thorace angustatum, pedibus anticis minutis, posticis maximis
saltatoriis. Cauda longissima, elastica, apice pilis pennata. Latent
cuniculis, noctivagi, hyeme torpidi.
Haec septem genera videntur posse distingui,, ut turba specie-
rum distrahatux; neque magis Yiverrae a Mustelis, vel Ursi a Cani-
hus dissociata videntur; neque Sciuri et Castores a Murino genere
meliori jure distinguebantur olim, quam haec nova genera inter se
nunc discedent. Et jam horum aliqua segregaverant alii: Brissd-
nius Myoxum, sub gliris nomine; Pennantus Arctomyes, additis
alienis, nomine Marmotae; Güldenstaedt Spalacem. Alii varie
distrahebant species. Brissonius Lemmum et citrillum, et Dipo-
dem ad Cuniculos, Cricetum et Marmotas ad Glires, Pennantus
Myoxos ad Sciuros, quod etiam Linnaeus partimfecerat. Secundum
supra enunciates characteres vero, nullürn porte dubium de col-
locandis novis etiam speciebus superesse poterit — Caeterum fateri
debet cunctis istis generibus multa esse communia ; imo vero omnis
Glirium Ordo ita naturalis est, ut fere in unum Genus coales-
cere videatur. 72. A R C T O M Y S B a i b à k.
A. auriculata, corpore subtus ferrugineo - lutescente, palmarum
ungue pollicari.
Arictomys Bobac, Gxuelin. syst. Lin. I. p. 143. sp. 3. Schre-
ber. mammal. IV. p. y38. tab. 209.
Mus Arctomys, Pallas nov. sp. glir. pag. tab. 5.
Bobac, Buffon. hist. nat. XIII. p. i36. tab. 18. Pennant, syn,
p. 268. Zool. arct.
Rossice Ssurok; in Ucrania Baibak, a Polonico Bobiic (non Bo-
bak) ; in Sibiria Mongolicam appellationem etiam Rossi adoptant,
Tataris et Baschkiris Suur; et Sugur. Mongolis Tarbaghan;
Calmuccis Tarabogan. Tungusis Urika. Arinzis ad Jeniseam
Orge. Coraecis Getéu. Curilis deest. Aleutjs Americae vi-
cinis Kuschy. Camtsehadalis Elkchun; occidentalibus Skéide;
Ukinzis Ilkûil. Jucagiris Adutschia. Tangutis Bsch'a.
In Poloniae, Rossiae et Sibirjae australipribus, apricis, circa
colles honzontalibus stratis, praesertim cotacers et calcareis compo