TA3 . i n
»III
R E R U M N A T U R A L I U M .
TABULA QUINQUAGESIMA ET SECUNDA.
L ' b i t t i'h^l^n^ cujus Eruca in Salice ha-
F ^ e ^ c J Z i ^ . -S - t e o alb., majoris, quam Belg.
Lit. C.num. I 2. 3- 4- Hcec & bin. fequentes fpecles paffim apud harum rerum cultorcs
nomen a Beta habent, fed perperam. Etenim iftius generis nonnull. Gramine vefcuntur alS
^ male Cydonia & Prune habitant Tres .11. differentes fpecies pro pabulo Gramen habent
& idc.rco Gramine. vocand.. Color eft plus mmus flavefcens, lineis transverfis, rufis & maculis
albis m alis ancicis. -
Lit D. num. r. 2 3- 4- 5- Hujus color rufus aliquantum diverfus eft & flavedo faturatior.
Quandoque ex Nympha ejus, loco Phal .n. , Mufca, qu. num. 5. exhibetur, produ ; cujus
rej rationem m 1 roJegomenis expofuimus.
Lit. E. num. i. 2. 3. 4. H . c paulo languidius flavefcit.
Lit. F, num. I. 2. 3. 4. Tabula priore iftius generis rariorem fpeciem exhibu^n^us. Hoc
loco tradimus metamorphofin Eruc.^ urfin. vulgaris, paffim not . . Lacmia hiipida, de extrcmo
Nymph, propendens, exuvias E ruc . repr.ientat.
TABULA QUINQUAGESIMA ET TERTIA.
Iit. A. I.K 2. C. 2. D. 3. Metamorphofis alius fpeciei Phal .n. , qu. merito Eet^ attribuitur.
Rufo colore eft, fubnigris figuris & albis guttis in alis anticis. B. num. 2. monftrat
folhculum luteum, cauliculo ßet<£ affixum. C. num. 2. Nympha ex ifto folliculo orotra£
ta. ^ •
_ LiL E. 4. F. J . G. 6. Metamorphofis Phal .n. , Pyißaarf di£l.. Tili, arboris, in qua Eiuca
ejus habitat. Nomen. Pylßaart inde du6lum eft, quod prope omnes ejus generis E r u c , ad extremum
corporis, particulam gerant extantem, cufpidatam, quafi aculeum, quo tamen, utpore
molli & flexih, pungere nequeunt. tunft. quoque fpecies Phal.narum , qu. ex iftis Erucis
nafcunrur, alias iiib nomine Inquietam^n veniunt • quoniam perraro quiefcunt, fed motu fere
perpetuo gaudent.
Lit. H. 7. I. 8. K. 9. H . c Phalaenae hfjuieta fpecies Elephas vocatur, quippe ex Eruca nafcens,
qu. caput fuum, inftar probofcidis Elephanti, longum emittere poteft.
Lit. L. 10. M. II. lnqiiiet<z fpecies, Elephas verficolor appellata , quia ex fufco variis coloribus
pida eft.
Lit. N. 12. O. 13. P. 14. P. 15. Inquietdi fpecies a Liguftro nominata, olim valde rara, nunc
pas-
. TWEE-EN-VYFTIGSTE TAFEREEL.
A. I. 2. 5. 4. -^^oont de verandering van het gemeene
j L wicte Uiltje, waai- van dc Rups zig op
de Willige-boomcn geneert.
_ B. I. 2. 3. 4. De verandering der wat grooter witte en
zilver glanzige .Uil, de Verziender genoemd.
C. r, 2. 3. 4. Deze, gelyk mede de twee volgende foorten,
worden dikwils by de Liefhebbers Riet-Uilen genoemd ;
cciiter is dit zeer verkeerd, alzoo zig eenige der Rupfen
van deze foorc in het Gras, andere op de Quee-en Pruimboomen
ophouden.' Alle deze drie verfchillende foorten neemen
het gras tot haar voedzel , en zyn dus Gras - Uilen.
Do kleur is min of meer geel , met rosfche dwarsHreepen
en witte vlakjes op dc voorvleugels.
D. T. 2. 3. 4. 5. De rosfche tekening van deze is wat
verfchillende, en dc kleur wat hoogcr-geel. Somtyds gebeurt
het, dat 'er, in plaats van een Uil, een zoodanige
vHieg, a!s by N. 5. verbeeldt is , uit de Nimf voortkomt:
de reden hier van hebben w y , in het begin dezer befchryvingc,
reeds bygebragt.
E. 1. 2. 3. 4. Deze is wat flaauwer geel.
F. I. 2. 3. 4. Op de voorige Tab. hebben wy een vreemde
dezer fooit vertoont; hier volgt nu dc vorm-verwisfejing
der gemeene Beer-Rups; het ruige vlokje, achter aan
net lyf van de Niinf, is de oude afgefchoove huit der Rups.
D R I E - E N - V Y F T I G S T E TAFEREEL.
A. I. B. 2. C. 2. D. 3. ^erbeeldt wederom de verande-
V ring eener andere foorC van
de waarc Riet-Uil; deze is donker-rofchaciitig, met zwartachtige
tekemng en witte vlakjes op de voorvleugels. B.
N. 2. verbeeldt het geelc Spinfel, aan een ftukje Riet vaftp
h c c h t ; en C. N. 2. de Nimf uit het voornoemde Spin-
E. 4. F. 5. G. 6. Is dc verandering der LrWsn Pylftaart,
op welke boomen deze Rups ziek geneert; het woord van
Pylftaart wordt ontleent, daar van, dat alle deze foorten
van Rupfen achter op het lyf een fpits - uitloopende punt
hebben, met welke zy echter, als zwak en buigzaam zynde,
geen kwaad doen. Alle deze foorten van Nacht-Kapellen,
hieruit voortkomende, zyn ook bekend met den naam
van Onniil, om dat zy niet lang ftil zitten en in geduurine
beweging zyn. °
H. 7. J. 8. K. 9. Deze is genoemd de Olifant - OnrUfl,
\'ermits de Rups haaren kop zeer lang , en gelyk een Olifants
fnuit kan uitfteeken.
L. 10. M. II. Die hier voorkomt is genoemd de Bonte-
Olifanc-Onruft, als trekkende de kleuren dezer Kapel meer
naar 't bruin of bontkleurige.
N. 12. O. 13. P. 14, P. 15. Deze is de Ligufier-Onruft;
zyndc een fgort welke voorheen zeer raar, doch nu genoeg
Q a bQkeai