
 
        
         
		i  s  u n 
 AMPIIIB10 PIIYTUM  DIOICUM  KRST. 
 Cryptogamia  Algae Linn.  TA B .  XX.  Hepalicae  Juss. 
 Jungermanniaceae Nees 
 C h a r a c te r   g e n e r i c u s   d i f f e r e n t ia l i s . 
 P ia n t a   d io i c a .   F l o s   f em in  eu s :  In v o lu c r u m   dorsale,  foli accani,  e  bracteis  plus  minus  latís  e t  irrcgulariter  lacerati s  
 conflatuin  squamulisque  appendiculatis,  bracteiforme,  ovula  plurima  nuda  tegens,  basi  lata  cauli  adnatum,  incumbens.  Ovula  plurima  
 circiter  20  receptáculo  communi  imposita,  cylindrica,  unicum  fertile  cxceptum,  omnia  sterilia,  primum  clausa,  in  cella  centrali  
 sporangii  germen  continens.  C a ly p t r a   demuin  apice  rupta  sporangi*!  pcdicellum  vaginans,  ore  cibato.  S p ò  r a n g h i 111  ob-  
 longum,  runa  unica  laterali  a  basi  ad  apiccnì  dehiscens,  elateribus  filifonnibus,. dispiris  et  sporis  globosis,  minute granulatis  farctum.  
 F lo r e s   m a s e n !  i  plurimi,  multiseriatim  aggregati;  in v o lu c r is   membranaceis,  bullatis, basi  et  lateribus  cauli  adnatis, antice  lacerato-  
 dentatis,  imbricatis,  singulatim  an th e r id ia   solitaria,  globosa,  subsessilia,  spermatidiis  repleta,  foventibus. 
 C h a r a c t e r   n a tu r a lis . 
 H e r b a   tenella,  procumbens,  dichotome-ramosa,  dioica,  vasis  spiralibus  stomatibusque  orbata;  c a u le   appianato,  fascículo  
 prosencbymatico unico  vel quibusdain  transcurso, f o l i i s  bifariis, subrbombeis, ovatis,  acutis, basi  lata verticaliter eidem  affixis  obsesso,  
 enerviis,  sinnbus  obtusis  ve lin   parte  juniore  acutis.  O r g a n a   s e x u a l ia   difformia,  bracteis  membranaceis  laceratis  suifulta.  Stirps  
 altera  ni a s cu l a ut plurimum  fiorimi  imbricatim  se  tegentium  series  plures  longitudinales in  pagina superiore  gerit,  involucris membranaceis, 
   bullatis,  basi  et lateribus  cauli  adnatis,  antice  lacerato-dentatis,  quorum  receptáculo gemmulae ovoideae,  solitariae  (antlieridia)  
 enascuntur,  vertice  demum  rapta,  spermatozoidea  emitientes.  F lo r e s   f em in e i  in  altera  stirpe  caudicis  pagina  superiori  solitarii;  
 bractca  irregulariter  lacerata  et.  dentata,  basi  connata,  uti'inque  squamulis  plus  minus  longis  òbsita,  ovula  plurima  circiter  viginti  e  
 receptáculo  hemispliaerico  orta,  tegentia.  Ovula  (arcliegonia,  pistilla)  cylindrica,  exindusiata,  unico  fertili  excepto,  omnia  abor-  
 tiva,  primnm  clausa  in  cella centrali  (sacculo  embryonali)  sporangii  germen,  continens.  C a ly p t r a   e  receptáculo  aucto,  archcgoniis  
 coronato,  sporangium  pedicellatum  includente,  formata,  demum  apice  rupta,  sporangii  pedicellum  elongatum  vaginans,  margine  cibata. 
   S p o r a n g ium   oblongum,  rima  unica longitudinali  apertuin,  sporas globosas,  minute granulatas,  elateribus  filifonnibus  dispiris*  
 mixtas  emittens. 
 Die  Entwicklungsgeschichte  dieser  Pflanze,  die  ich  auf  der  Küstencordillere  von  Caracas  in  einer  Höhe  von  5000  Fufs,  in  
 Galipan  und  der  Oolonie  Tovar  auffand,  verfolgte  ich  schon  im  Jahre  1844  bevor  Suminski,  Hoffmeister  und  Schacht  ähnliche  
 Beobachtungen  an  einheimischen  Pflanzen  anstellten:  der  Wunsch  ebenso  wie  Suminski  das  wahrscheinlich  stattfindende  Hineinschlüpfen  
 der  Spermatozoiden  in  die  Archegonien  zu  sehen,  hielt  mich  1848  ab  dieselbe  zu  veröffentlichen  und  veranlagte  mich  
 zu  wiederholten  Beobachtungen  dieser  Pflanze  während  meiner  zweiten  Reise  in  Venezuela.  Doch  vergebens!  ich  war  nie  so  
 glücklich  diesen  sehr  schwierig  zu  erlangenden  Entwickelungszustand  zu  beobachten  und  mufs  mich  begnügen  hier  das  schon  1844  
 Aufgezeichnete  wiederzugeben  ohne  die  Saamenfäden  in  den  Eichen  gesehen  zu  haben,  die  sie  doch  höchst  wahrscheinlich  zur  vollständigen  
 Entwickelung  anregen. 
 Der  kriechende,  gabeitheilige  Stengel  des  Amphibiophytum  besteht  aus  einem  etwas  in  die  Länge  gedehnten- Zellgewebe,  in  
 dessen  Mittellinie  (bei  der  weiblichen  Pflanze)  oder  zu  jeder  Seite  derselben  (bei  der  männlichen  Pflanze)  ein  Bündel  engerer  
 prosenchymatischer  Faserzellen  verläuft.  Die  Faserzellenbündel  durchziehen  die  Länge  der  Axe  ohne  sich  in  die  lateralen  Organe  
 zu  verzweigen.  Von  diesen  bestehen  die  Blätter,  sowohl  die  des  vegetativen  wie  die  des  reproductiven  Systemes,  aus  einer  einfachen  
 Schicht  wabenförmiger  Zellen;  Spaltöffnungen  sind  daher  nicht vorhanden.  Einzelne Zellen  der  Oberhaut  der  untern  Stengeloberfläche  
 verlängern  sich  zu  haarförmigen,  cylindrischen,  scheidewandlosen  Haftfasern.