^ A' :
. a ■
■ ì
T r i ' ' f■
t
VV- ...-i
l i f '
r
\ K ¥ ' ?
! ■ ,
■ t
' . ! «
. ■!
? f i '
7“ ' ¥m
7m
WXI
I i i
W :
184
tumescens e t sensim novis generationibus cellularum subdivi-
sus, lit magis magisque terminalis, apiculo supereminente sterili
ill latus dejecto, nuuc si recte viderim abortiente breviore,
uunc paulisper piliformiter proloiigato, mox autem evanescente.
Quæ sub boc articulo fertili sunt pinuulæ proximæ
deiu prolongaiitur paulisper, et novæ quoque a lateribus pa-
gniahbus generantur, quibus incurvatis iiivolucrum efficitur.
Fit Igitur mu'leus maturescens terminalis (Harv. Fhyc. B r.
tab. 191), quia ramuli fructigeri pars supereminens fere jam
a prima origine tabescere iiicepit, et mox omnino evanuit.
Favella rarius omnino indivisa et simplex conspiciatur
m speciebus Ceramii (Ag. tab. III. fig. 2 2 ); sæpius pluribus
lobis quasi composita. lu Callitbamniis, quorum rami suut
piunati et alterni, sæpe. duo lobi suut eodem tempore evoluti
a racbide diversis lateribus subdistenti (Harv. Fhyc. B r. tab.
272, 125, 129, 136). Ad imam partem eorum, qui sunt ma-
turesceutibus gemmidiis farcti, initia novorum sæpe conspiciantur
(Ay. tab. L fig. 18 ad c et d), quæ primis effoetis suo
ordine evolvantur. Aliæ sunt species, quarum rami quoque
suut alterne pimiati, ni quibus plures lobi fere contemporanei
evolvuutur (Harv. Fhyc. B r. tab. 5, 230, 231); sed præcipue
in speciebus, quarum favellæ suut evidentius involucratæ
(Harv. l. c. tab. 2 4 2 ) et nucleo adparenter termiuali coiisti-
tutæ sæpe iiumerosioribus lobis constituuntur; ita in Griffitb-
siis (Ag. tab. L fig. 11). Etiam iu his iufra aut iutra lobos
maturescentes novorum pignora adsuiit; equidem iu Gr corallina,
fructu feliciter dissecto, secuudum stadia evolutiouis
diversa, generationes 3—4 dignoscere putavi. Hoc modo continuo
lobos novos formari putarem, qui primis effoetis et dissolutis
succedanei novas generationes gemmidiorum siut generaturi.
Fu iis, quarum gemmidia maturescentia suut paulo laxius
conjuncta, nunc eadem iuvicem ita disposita observare licet,
ut quæ invicem proxima sint intra eaudem cellulam maternam
orta facilius tibi persuadeas; membranas cellularum quoque
uuuc evidentiores, uuuc subdissolutas, quandoquidem intra
lobos juniores dignoscere licet; catervas vero omnes gemmidiorum
membrana communi lobi simul comprebeusas (Ag. tab.
L fig. 20 ad d). Futra singulas cellulas maternas nuuc pau-
185
ciora uuuc plura gemmidia, sæpius ni fallor (terna aut) quaterna
generantur. Ikrtes quandoquidem vidi quasi tenuissimo
appendice juiictas, quem tubo protracto pori, membranas antea
permeantis, ortum putavi. Ante divisionem endocbromata
nunc colore pallidiore mstructa vidi, peracta divisione partes
intensius coloratas, sæpe roseas. Comparatis lobis junioribus
et adultioribus facilius mibi persuadeam omnes cellularum
generationes continua subdivisioiie oriri; ut gemmidia intra
ultimam, ita priores cellulas intra suas antecedentes cellulas
maternas generari putarem; ordine autem et directione partium
sæpe discedant diversæ, ita ut tota favella partibus
diverso modo positis demum constare adpareat*).
Ad basem favellæ (Ag. tab. L fig. 17) aut loborum (Ag.
tab. I. fig. 20 ad d) nunc conspiciuntur cellulæ plures aut
singulæ, quæ forma et pallidiore colore a superioribus, in
gemmidia mutandis, differunt. Has analogas esse cellulis pla-
centaribus, quæ in Florideis perfectioribus stratum subhyme-
iiiale sæpe constituant, assumsi; equidem magis evolutas et
evidentius transeúntes in formam, quam cellulis hymenialibus
fere normalem putavi. in Ceramio rubro (Ag. tab. II I. fig. 23),
sectione longitudinali per medium fructum ducta, quandoquidem
vidi.
Prima initia favellæ in diversis speciebus quærenti mihi
baud ea adparuit in ipsa iiistitutione organi coiiformitas, quam
iioniiulli auctores assumere voluerunt. Quæ si ita sint, explicantur
facilius iiioditìcatioiies in situ et compositione, quas
in favella maturescente existere supra monui. Sunt species.
*) Cellulas maternas successive in diversis generationibus subdivisas
fore, u t ad certam quandam p e rv eu e ru n t magnitudinem, p le rumque
obtinere putarem. Aliquando vero cellulas iu diversis favellis
magnitudine admodum diversas videre licet. Quæ ita magnitudine
prominent cellulæ co n ten tu magis granuloso e t colore pallidiore nunc
insignes mihi ad p a ru e iu n t; has a n te rio ris generationis cellulas sis te re
magis grande sc en te s, quæ suo ordine mm subdivisæ fu e rin t, equidem
suspicatus sum. Utrum sté rile s p e rsis tan t, an demum simul plurie s
subdividuntur, ægre dicitur. Quum in eadem favella Callithamnii cruciati
lobos hoc modo diversos viderim, eosdem esse favellæ modifica-
tionem quandam abnormem, vix d u b ita re licet. Analogam modifica-
tionem sphærosporæ observatam fuisse (Ag. tali. I. fig. 15) animadv
e rte re placet.
'"f)i') ;-‘AA.;
'
C i f e l
■ Ô