’*-1
mum rami ad exteriorem margiuem (nec axi adversum) generatur.
In Pt. asplenioide sæpe rami stériles duo ex eodem
puiicto exeuut, (juod quoipie uaturam eorum adveiititiam mihi
probare videtur; ita etiam in plauta fertili sæpe plures rami
fructiferi secus margiuem seriati, novique infra prius natum
'orti, obveniaut. llujus speciei folia invicem distantiora suut,
et facilius in bac specie inveniuntur rami minores, iu quibus,
ramulis noudum ortis, folia maxime regulariter alteruaiitia
observentur.
In Ftilota serrata et folia adsunt evolutione definita et
rami indefinite succrescentes ; folia suut iu rachide alterna,
foliisque opponuntur rami; folia uiia cum apice caulis sese
evolvente nascuntur, rami serius. In foliis, quorum margines
initio integerrimi suut, serius, marginalium quaruudam cellularum
ut videtur evolutione, succrescunt serraturæ, primum
secus margiuem exteriorem, deiu secus iiiteriorem; serraturæ
sunt oppositæ et ambitu defiuitæ. Quæ omnia iu simillima
et diu cognita Ftilota plumosa (Harv. Fhyc. B r it. tah. 80)
quoque adsunt, nisi quod folia sint profuudius serrata, et
serraturas potius apiculos subulatos forsan diceres. Sunt igitur
Ftilota plumosa et Ft. serrata species proximæ; hæc ab illa
quoque nuperius distincta fuit; suut adhuc forsan Algologi,
qui unam ab altera vix jure distinctam crederent. Iu Pt.
piumosa vero folia, quæ ambitu iuitio definita adparent, deinde
in ramos ambitu indefinitos succrescere vidi; - nimirum
ita, ut quæ fuerunt serraturæ infimæ persistant dentiformes,
superioribus excrescentibus et in racbides, foliis ramisque
instructas, abeuntibus. Qiiin immo in ramo majori, si bene
expansum observaveris, ejusmodi evolutioaes succedaiieas plures
agnoscere licet. In Ftilota elegante (Harv. Fhyc. B r. tab.
191), quæ P t. plumosoe quoque est próxima species, folia ramique
adbuc miuus distiucti liuut; uec fere aliter digiioscau-
tur quam quibusdam piiinis, et iisdem fere distautiis natis,
datur evolutio major et indefinita, intermediis non succre-
scentibus.
Ab bis allatis diversum exhibet typum Ftilota Bhodocallis
(Harv. Fhyc. austr. tab. 44), cujus, ut in aliis speciebus oceani
antarctici, pinnæ omnes (folia ramique) alteriiæ nascuntur.
Quoad ortus modum inter folia ramosque vix distinguere licet;
una enim cum rachide sese evolvente utraque generantur.
Nec aliter invicem differunt, quam quod post pinnas circiter
7 evolutione definitas ("folia”), "ramus” uascitur evolutione
iiideiinitus. Ita ex utroque margine rami proveniunt, cum
suis proximis foliis alternis ipsi regulariter alternantes. A
margine foliorum serraturæ proveniunt, at hoc loco cilia rigida
referentes ; bæc primum secus marginem exteriorem, demum
secus iiiteriorem ut in aliis speciebus proveniunt, et
utriusque margiiiis opposita. In rachide ramorum consimilis
aculeus uascitur, pinnæ uuicuique oppositus; ita bic locum
servat, quem in speciebus borealibus rami occupant. In pinna
quaque, in ramum evoluta, pinnulæ iiifimæ constant coiisimili-
bus aculéis; igitur boc loco duo aculei oriuntur oppositi; dein
sequeiitium unum in aculeum, alterum buie oppositum in pin-
nam evolvitur; igitur aculei atque 'pinnæ a marginibus diversis
oppositi generantur, in eodem autem margine aculei
et piiiiiæ vicissim superpositi adparent. In latere paginali
racbidis (una aut utraque) iiisuper ramuli adventitii minutissimi
proveniunt, singuli piiiiiis oppositi, apicibusque dex-
trorsum et sinistrórsum alterne defiexi. His in Pt. Bihodo-
caJli aiialogi videntur ramuli sporiferi.
Igitur intra ipsum illud naturalissimum Genus Ptilotæ
iioiiiiullæ suut species, quarum folia ramique originis modo,
dispositione, forma et facúltate evolutionis quam facillime
dignoscantur, et constanter diversa mauent (P t. asplenioides);
aliæ sunt (F t. plumosa), quarum partes evideiiter
generantur diversæ, deiii vero quæ fuerunt folia antea, postea
in ramos transmutantur ; aliæ denique sunt (P t. Rhodo-
callis) quarum quæ aliarum foliis ramisque respondeant organa,
unius ejusdemque generis videntur, aut quæ aliarum
ramis analoga sint, si quædam lides babeada sit beo quo
proveiiiant, ad simplicem aculeum reducantur. Quod autem
ill r t. Rbodocalli unicum est evolutum genus partium, hoc
uno loco folium sistit ambitu definitum, alio in ramum ambitu
indeliiiitum abeat. Diversitates, quæ ita iu speciebus Ptilotæ
obtineant, consideranti mibi adparuit partes, quas folia
ramosque referre voluerunt, eas in Florideis haud bene distingui
posse neque evolutionis norma definita aut indefinita,
nec originis modo — nimirum foliis una cum caule sese evol-
I'S: