m
; .'rif
A ® - >ri' ",
'^7:
r i'
•f •;«
,fv ■, ■ .''i
r i ' '
l î
f® A
i :
230
Etiiun quoad l'ornuun liloruni, a quibus procedit iiudeus
luaturus, diversæ familiæ quaudam produut diversitatem. lu
quibusdam (likodymeniaccoe Ay. tab. X V I . f g . 21 ad b; tab.
A X . f g . 3) fila ordinantur in modum paiiiculæ aut corymbi,
cujns rami inferiores quasi caules placentares constituant,
qnibus lobi fertiles subfulti videntur; iu aliis contra (Arc-
sehongicce Ag. tab. X V I I I . f g. 5—10) fila gemmidiifera magis
dicliotoma adparent, ramis simplicioribus magis clavatis a centrali
placenta quoquoversum radiantilius. lu Dudresnaja et
Generibus, quæ Dumontiaceis referenda credidi, fila gemmidiifera
simpliciuscula obveniunt, uuuc breviora, uunc longiora
et sæpe curvata, articulis brevissimis constituta.
10. Sphærococcoideæ una cum Delesserieis subseriem propriam
Hormospermearum coiistituniit *), in quibus nucleus
maturus uou ut iu antecedentibus est favellæformis, nucleolis
quasi intra gelatinam conjuuctis, sed filis gemmidiiferis constat
iuvicem liberis et articulatis, fasciculatim a placenta
egredientibus. lu liis filis gemmidia ovalia aut rotundata,
sæpe longa serie superposita evolvuutur, suprema sæpe majora
et primum maturescentia, inferioribus suo ordine seusim
sequentibus. lu evolutione placentæ, et præcipue iii fructu
spliærosporico suut modificationes, quibus invicem dignoscantur
familiæ ad Hormospermeas relatæ.
Cystocarpia in Spbærococcoideis sunt exteriia, in plurimis
nullam certam positionem iii fronde occupantia, in nonnullis
tamen obvenientia locis quasi definitis — iu lyJoto iu lobis
antepeuultimis; in Heringia iufra apices; in Sphcerococco in
ramulis minutis lateralibus infra apicem snbdefiexum; in Pha-
celocarpo in ramulis propriis omnino transmntatis (Ag. tab.
X X I I I . f g . 1 2). Sæpius sunt supra superficiem bemispbærice
elevata, latiore basi quasi decurrentia, iiuiic basi contracta
fere spbærica adparent. In parte suprema fructus non-
iiumquam mamilla prominula adest, cujus in interiore caiialis
carpostomii exit. In quibusdam (in ly io to ) maculas vidi rotundatas,
a quibus fructus effoetos demum separates fuisse
*) Squamarieas hoc loco non memoravi. Cystocarpia, in paiicis-
simis hodiedum d elccta, non ita mihi cognita ut do iis seorsim agere
opus sit, ”
231
forsan quis crederet; in iiomiullis speciebus Gracilariæ ipsos
ramos, in quibus plurimi fructus evoluti fuerunt, demum separari
putarem (cfr. Ag. tab. X X IV . f g . 1—2).
Pars froudis in fructum mutata eadem strata, quæ in
fronde juvenili adsunt, sæpius offert; stratum interius Steno-
ciadke, quod in partibus magis adultis frondis provenit vali-
duin, filis bypliæformibus constitutum, vix in bujus fructu
detegatur. Pericarpium stratis exterioribus sæpe parum mutatis
constat; corticale stratum, quod in fronde sæpe filis mo-
iiiliformibus est contextum, consimilibus filis (Ag. tab. X X I I I .
fig. 10) aut amplius evolutis (Ag. tab. X X V . fig. 4) in fructu
componitur. Intra boc iiuiic adest stratum validum, quod
subcorticali frondis, at amplius evoluto, respondeat, cellulis coiistitutum
directione taiigentis prolongatis et per plures series
concentricas, a basi fructus versus apicem adsceiideiites, demumque
carpostomium versus convergentes, dispositis (Ag.
tab. X X IV . fig. 4 a). Cellulæ bujus strati sæpe laxius con-
jniictæ, nunc fila libera articulata (Ag. tab. X X V L fig. l e t 2 )
invicem anastomosibus juncta formantes, nunc magis adpro-
piiiquatæ, invicem poris conspicuis conjunctæ (in CailiUepliari,,
Gracilaria Ag. tab. X X IV . fig. 5). In ipso vertice pericarpii
carpostomium adest plus miuus biaiis, canali pervio sæpe
elongato exitum facilem gemmidiis maturis parante (Ag. tab.
X X IV . fig. 4 a et fig. 7).
Ipse nucleus magnam partem fructus interioris occupât,
fructusque exterioris sæpe servat formam, nunc magis spbæricam
(Ag. tah. X X V . fig. 4) aut bemispbæricam (Ag. tab
X X I I I . fig. 10), uunc deplaiiatam (Ag. tab. X X IV . fiy . 0 -
Fructu verticaliter secto, in parte inferiore videbis placentam
sæpe validam, plurimis cellulis coiitextam, cum interiore strato
frondis fere coiitiguam (Ay. tab. X X IV . fiy. 4 a, fiy. 7); ex
bac fila gemmidiifera exeunt sursum et extrorsum radiantia,
fastigiata, ita ut toto nucleo rotundata forma conservatur. ^ Inferior
pars bujus placentæ contexta est cellulis contiguis et
parum mutatis; superiores nunc evidentius sunt transmutatæ,
stratum subbymeuiale quasi proprium formantes (Ay. tab.
X X IV . fiy. 4 b ad p , fig. 8 a a d p ) , ex quo fila gemmidnfera
emittaiitur. Quæ autem lioc modo adsunt in nonnullis, m
i : - f x .
-.1' .