■I il
I I
Ac; ,
A:!!!
occupant, sipliones (piornndam articulorum in novam directio-
nem prolongatos videre licet, siplionibus alterius dimidiæ partis
rami nullam niutatiouem subeiintibus. Qui vero suut in novam
directioiiem proloiigati sipliones sensim ordiiiaiitiir in ar-
ticulos novi excrescentis ranmli. In quibusdam speciebus a
ramo 'matricali constanter duo ramuli pariuiitur, iu aliis sæpius
très, fortuito 4—5; articuli, qui novos générant rannilos,
numquam contigui sunt, sed singulis semiarticulis sterilibus
separantur. Dum bæ> perficiantur uuitatioiies in jiarte inferiore,
apex rami generaiitis, jam aiitea confectus, ad eas pro-
vocaiidas nibil coiitiilit. Qui igitur iu Plocamio proveniunt ramuli
uovi, iiobis adventitii videntur, utpote una cum evolutione
rami generaiitis baud nati, nec ab axili cellula incboati;
animadvertendiim vero est bos ramulos, quos adventitios ceiiseamus
in Plocamio, quasi a cellulis certis provenire. Obtinet
præterea quod iu una specie Plocamii (Fi. Freissicmum Harv.
Fhyc. austr. tah. 63) novæ partes alio quoque adveiititio modo
generantur; rami uimirum cæteris similes quoque a caule
adultiore proveniunt, qui a cellulis strati corticalis, boc loco
admodum evoluti, originem ducere videntur. In pluribus formis,
quas ad Ccramium ruhrum referuiit Algologi, et rami piiiuatim
dispositi, et seciindati sæpe proveniunt, qui mibi sunt
adventitii, quum a strato corticali oriaiitur; quin immo frag-
meiitum ejusmodi frondis, sub vitro obtegeute rotatum, observanti
stratum corticale a serie cellularum, quibus axilis
frons constituitur, solutiim una cum ramo adveiititio videre,
mibi contigit.
Ill multis Florideis organa fructiflcationis a transformato
folio aut ramo originem ducere videntur. Quæ vero trans-
formatæ partes, sæpe aliis locis quam analogæ stériles dispo-
sitæ, origine adventitiæ censeantur.
Gemmæ, partes novellas plures comprebendentes, exterio-
ribusque fulcrantibus tectæ, iii Algis vix quidem propriæ
adsuiit. lu multis vero, quarum partes externæ novæ ad apices
caulis ramorumque evolvuntur, bæ partes ita quandoquidem
adproximatæ et numerosæ adsunt ut gemmas ajrertas
continuo iiicrescentes référant. Ita in speciebus Marginariæ,
quarum est brevior et simplex caulis complanatus, interno-
diis inevolutis accrescens, folia novella ad apicem gereiis, bæc
plura et adproximata, initio involuta et adultioribus arcuatim
convergeiitibus tecta, demum expaiiduiitur. lu Cystoplioræ
speciebus et aliis quibusdam l ’ucaceis alia exeiiqfia adsuiit.
lu quibusdem Callitbamiiii et Dasyæ speciebus simili modo
partes novellæ apice aggregatæ proveniunt; quæ, colore inten-
siore instructæ et adultioribus pallidioribus partibus convergen-
tibus tectæ, apici adspectum præbeiit, quem ocellatum sæpe
deiioininaruut. lu Leveiilea, C/auclea, Cliftonoea, spec. Belcs-
seriæ apices juveniles fere circiimatirn iuvolvuiitur; iu aliis
IUiodomeleis apices uovellos penicillis filorum tueri cognitum
est, (cfr. K n y AxiltarJcnospen).
Ex allatis sequi putarem Algarum partes exteriores diver-
sis modis orili et evolvi. Novæ partes exteriores formantur
divisione partis aiitea evolutæ et jam adultioris, cujus directioiiem
et quasi limites servant; iu aliis evolutione partis iio-
væ, quæ directione mutata ab adultiore procedit. Nunc di-
chotomia cellulæ terminalis generaiitis, gemiiiæ nascuiitur partes
novæ; nuuc r an li f catione, a cellula quadam infra-termiiiali
originem ducente, partes iiovæ, singulæ aut plures generaii-
tur ; quodquidem ita fit, ut aut uiia cum evolutione partis ge-
iierautis successive et ordine ab inferioribus sursum procedente
partes novæ proveiiiant, ram if catione normali; aut ita
ut a parte quadam jam adultiore originem ducaiit, ramifca-
tione adventitia. In evolutione ipsarum cellularum, quæ exteriores
partes coustituaiit, consimiles videbimus differeutias;
cellulæ uuiic majores et adultæ dividuntur, limitibus maternæ
cellulæ fere servatis; nuuc iiovæ cellulæ evolvuntur, a materna
sensim excresceiites; cellulæ novæ aut normali quadam geiie-
ratioiie, aut adventitia, diversis locis formantur. Etiam iii
fructu Eloridearum analogæ obveniunt diversitates; nucleus
ill uoiiuullis oritur repetita et quasi intra limites cellularum
geiierantium facta divisione (in Congyiospermeis); in aliis extra
limites matricis cellulæ evolutione facta novæ cellulæ ge-
iieraiitur, sæpius fila coustituentes, intra quas gemmidiorum
matrices diversis modis ordiiiaiitur. His diversitatibus, iii una-
quaque parte coiispicuis, fructuum formautur modificationes,
quibus systema Floridearum condere molitus sum,
- ' V i
1
y A:
.7
''■■L
: 'iiy
fit