m i Myclmìca lumata (Harv. Fhyc. austr. tah. 141) Ehahdo-
U ypn ^ uFs (Harv. t. c. tab. 199), Campyhphora Hypneoides.
liæ t e i ciiTüs (ìictixv (Hypn. episcopalis), aut eoruui loco
(Uypn. cornuta) aluB a.lsuut juxtu ramos callositates, ramis
n i r u t ! «iellata, et colore lætius rubeute insignes,
qua» ut alus adbæreant Algis forsau quoque spectaut. In
Lystodomo purpurascmtc cæspites ramulorum proprii juxta.
dmmim ì-" " ' uovi cæspitis
demum separati siut prima germina. In Rhub. Vharoide in
speciebus Cercnmt, Wranydtce, S p y rid iæ aliisque ramiili siipeiio
ie s obsiti sunt seticiilis miuutis; et inter species Spyridiæ
d l ! a t i r t retrorsiim iiiicniatis
teniiniantur. quod fieri, ut aliis adbæreant disrupta
fragmenta bar.uii plantarum, facile qiiis crederet.
u im d a n r 'f générant, vix basis
q imda, 1 fiondis propria adest, sed specimina radice blirosa
tructa pleriimqiie describuntur. Si plantarum radici diiæ
sui t lunctiones, quarum vero iiuiic uiiani, mine alteram sinuItiph
ari vn entiir. du-ere liceat cirros et quæ suut alia
ulcra diversæ lormæ imam radicis fimetionem quodaiiimodo
suscepisse, velut abæ sunt species, in quibus rami alio modo
traiismutantur ut alteri radicis fu.ictioni inserviaiit (radices
aquahcæ dictæ, quas m Bponyodoniis aliisque obvenire infra
demoiistrare coiiatus sum, acrcis siib-aiialogæ).
II. De ramifloatione et evolutionis modo partium
exteriorum.
De omnibus Florideis valere videtur partes frondiiiiii loii-
gitiidinabter nicrescere evolutione apids, nimirum ita ut cui-
cumque frondi aut ramo aiit laciniæ adsit cellula termina-
lis perbciatur incrementnm ipsiiis cellulæ terminalis prolon-
gatione et subd,visione, proprio dia.pbragmate intercedente
transversal! ; quorum vero partes supremæ frondis non singulis
cellulis, sed fasdculo cellularum ant tilorum radiantiuni
constant, ni bis lucremeiitiim tit in parte fasciculi, quæ siii-
15
gulls temporibus sit axilis. In illis, quas olim articulatas de-
iiominaruiit, articuli coiistituuiitur cellulis, quæ proloiigatione
et transversali subdivision o cellulæ terminalis oriuiitur; articuli
inferiores boc modo formati, ut ad certain loiigitudiiiem
elongati fueriiit. in multis non ulterius inutantur; in aliis
subdividuntur, cellulis iiovis directioiie articuli jirolongatis, et
articuli ’’polysipbonei” oriuntur. Articuli utriusque generis
aut nudi maiieut, aut strato corticali drcumdaiitur, quod
sæpe cellulis diversis et alio modo formatis constat. In illis,
qnoriiin apices increscunt fasdciilo cellularum aut filorum
sursum radiautium, difficile est directis observationibus evo-
lutioiiem sequi. Parles vero supremas et inferiores illarum
comparanti adpareat non certam quandaiii cellularum seriem
esse continuo axilem, sed quæ diversis temporibus suut iiovæ
formatæ et maxime juveniles partem axilem fasciculi occupant;
adiiltioribus continuo extrorsum coactis et demum arcuatim
reflexis, partes laterales frondis radiis borum obte-
guiitur. Ill noiiiiullis (Scinaia carnosa) initiales radii in apice
frondis sunt adultioribus breviores, strict! erecti et brevioribus
articulis constituti; adultiorum proximi suut supra apices ini-
tialium incurvati, dein extrorsum sequentes sunt erecti, ex-
tremi recurvati et demum in fronde inferiore laterales.
Partes exteriores frondium iiovæ alio modo in aliis speciebus
formantur. In fronde latiore membranacea baud raro
obtinet ut jam evoluta et adultior aut vi externa in partes
distrabitur, aut evolutione iiiæquali in lacinias separatur; la-
einiæ, quocumque modo formatæ fuerint, inox cicatricantur
margine, et singulæ novas partes frondis coiistituuiit, quæ
ulterius excresceiites sensim abeunt in formam, quam indivisa
frous antea servaverat; ita in speciebus Sdiizymcniæ, Fachy-
mcnice, Kallymenice, Sarcophyllis aliisque. Exempla vero maxime
conspicua bujus crescendi modi inter plura genera Lamiiiariearum
cognita suut. In Lcssonia folia sunt in diversis
speciebus aut margine serrata aut glaiidulosa; in unoquoque
folio, ut latitudiiiem certam attigerit, rima oritur in medio
folio paulo supra stipitem, quæ sursum et deorsum sensim
expanditur, donec ab unico folio duo formata fuerunt. Ge-
minorum foliorum margines cicatricantur, serraturæ aut glan-
dulæ a novo margine proveniunt, et folium novum initio ang
:/
Í- *
I r ' i . •
.'/fi/
‘f i-'» k"
(■ , J
I' ,