- J
ri
' -V • .y. - r
■ ■ r
:• 4 ®
I;':
“ ■
irreguläres cellulæ novæ. Huic formationis modo potissimum
analogæ forsau siut subdivisiones quædam articulorum in JBaliia
caliitriclia ; articuli enim basales ramorum, qui initio vulgarem
iormam cylindricam monslrant, dein fiuiit compressi, et supra
articulum cauliiium expansi, quasi decurrentes, iiovis diapbragmatibus
oblique ductis seusim seusimque in iiuiuerosas
cellulas novas abeunt (Ag. Tah. I I I . f g . 6—7) *).
Cellulas polyedras Delesseriearum quoque increscere di-
rectioiie paginas versus verticali, et diapbragmatibus quæ
sunt pagiiiis parallela subdivisas fieri, in jilurimis admodum
conspicuum milii adparuit (Ag. Tah. X X V I . f g . 11, 15, 18;
Tah. X X VII. f g . 3 ct 13). Geminæ cellulæ ita natæ. nuuc
ulterius increscunt eadem directione, et novo diapbragmate
iterum subdividuntur; si iutra bas singulas geminæ novæ
iterum formantur, interiores non ulterius adcrescere putarem,
exteriores vero eodem modo iiicrescere jiergere et iterum iterumque
subdividi. Dum igitur iu nonnullis Nitopbyllis folia
sterilia constant cellulis eodem piano omnibus superpositis, et
sectione transversali unicaiii seriem cellularum iuter utramque
paginam otìeruut, in aliis speciebus plures series cellularum
inter utramque paginam numerare licet; iu bis cellulæ
suut complauatæ, et iuvicem oppositæ atque parallelæ (Ag.
Tah. X X V I I . f g. 3, 5, 13).
Cellulas igitur iu Florideis sæpius formari puto divisione
cellulæ maternæ, quæ vero an semper perficiatur subdivisione
præeunte nuclei dijudicare non audeo. lu cellulis sæpe minutis
et eiidocbromate colorato farctis nucleum ægre licuit
disceriiere; et baud scio amie totum endocbroma, seu mavis
totum sacculum primordialem, sæpius iu his nuclei fuiictioni-
bus indueretur.
Fxempla, quæ attuli, divisionis cellularum jam quasdam
monstrant diversitates. Articuli, qui iu filo Lychoetes arti-
*) Cum his c e llulis, articulorum liasalium subdivisione o rtis , ne
confundantur fila secus caules adultiore s d e cu rren tia e t hos stra to 'd e -
mum continuo obducentia (Ag. Tah. 111. fig . 8, 10 et 11), quæ a n a loga
v id en tu r cura filis supra memoratis, in tra membranam evolutis.
in Crouania e t Callithamniis majoribus obvenientibus. De origine et
evolutione horum filorum in Ballia c a ìlitric h a videas icônes ab Archer
da ta s in Act. Soc. L im i. Lond. Ser. I L Voi. 1 fig . 4, 1 5 -1 7 .
culos novos gemiuos générant, velut cellulæ Nitophyìli, quæ
diapbragmate paginas versus verticali subdividuntur, sunt jam
adultiores, quæ quasi ultra limites normales certa directione
grandescunt *); cellulæque geminæ novæ formatæ suut invicem
et cum materna cellula forma et functionibus fere pares.
Quum vero articuli terminales in Conferva quadam ramosa,
cellulæque pagínales extimæ in NitophyUo increscunt et subdividuntur,
suut bæ quoque cellulæ jamjam formatæ, et cellulæ
novæ eosdem fere limites ac cellula materna servant;
sunt vero novæ functionibus ita diversæ, ut geminarum una
non ulterius mutatur, altera vero eodem modo increscit et
iterum subdivitur. lu Polysipbonia, cujus articuli penultimi
aut antepenultimi quateriios pericentrales siphones générant,
et bi et materni articuli sunt relative juveniles, seusimque
excrescuut postea; siphones, quæ divisione articuli formantur,
sunt omnes ejusdem naturæ ; iu Ceramiis vero, quorum articuli
penultimi aut antepeiiultimi subdividuntur, cellulæ generate
diversas suscipiunt et formas et functiones; nimirum una ma-
iiet axilis et indivisa seusimque accrescens in formam articulorum
inferiorum; ceteræ omnes iterum iterumque subdividuntur,
partesque minutæ manent demumque stratum corticale
circa genicula efficiunt. Alia denique est ratio articuli
terminalis Ceramii, ramulos geminos novos generaturi; baud
enim partibus subdividitur functione diversis, ut hoc fit iu
articulis ramum indivisum formantibus; sed geminæ generantur
cellulæ novæ, functione pares. Neque intra cellulam
adultiorem hæ formantur; sed intra cellulam admodum juvenilem
nascuntur, et jam ab origine in diversas directioiies
tendunt, quibus quasi novum systema ramorum, ab axi diversum,
indicant. Utrum diaphragma, quibus dichotomia ramorum
producitur, sit axem versus verticale (ut in Dictyota),
au magis obliqua directione partes (iu pluribus speciebus Ceramii)
separentur, vix majoris momenti suspicarer; rami ui-
*) Si cum Nægelio placet d istin g u e re in te r incrementum cellulæ
quod unico loco p e rfic ia tu r ( ’’Spitzenwachstuw”), e t quod æqua totius
membranæ quoquoversum expansione c re a tu r ("allseitige.s Waehstum”)
patet incrementum cellularum in Nitophyllo, quod fit directione p ag inas
versus v e rtic a li, e t in Lychæte, quod fit longitu d in a li directione
fili, neque cum una, neque cum a lte ra bene congruere.
'ri
■(7
■y.