U.:'!
: : ii’
gustius sensim accrescit latitudine, nova gemina generaturum.
Eadem oinnino est ratio foliorum iniimorum in Macrocystide
(C. Agardh in a d . Leopold. Voi. X IX . p . 1 Tah. X X V I I I ) ,
quæ et forma et generationis modo cum iis Lessoniæ con-
veniunt. Fit autem constanter iu proxime sequentibus foliis ut
singula geminorum aut forsan utraque (an apicibus diutius
cobæreutibus incrementnm in externum latiis folii novi de-
flecteretur?) obliqua evadunt, vexillum quoddam iii stipite
erectiusculum æmulantia; margines folii vexilliformis deiii in-
æquales, uiio continuo iucrescente, altero folia nova, rimis nume-
rosis continuo formatis, uimm post alterum separante (cfr C.
Ay. 1. c.). Folia caulina boc modo evoluta et a folio vexilli-
forini et a foliis radicalibus forma sunt diversa et fuiictioui-
bus. Margines suut serrati et iu pedicello sensim inflato oritur
vesicula magna, quæ et iu folio vexilliformi et in foliis radicalibus
desideratur; lolia cauliua quoque sunt ambitu magis
defluita, nec nova folia generantia *■). In Lamiiiariis laciniatis
laciuias consimili modo formari siispicor; riinæ autem, aut
externa vi aut magis irregulariter ortæ, evolutioiiem non
æque coiispicuam produiit. Eadem quoque est ratio Floridearum,
quarum laciniæ in fronde jam adultiore oriuntur **).
Sæpius vero exteriiæ frondium partes oriuiitur evolutione
propria cellulæ aut cellularum certo loco iucboante et in novam
directioiiem tendente, ut sæpius iu aliis plantis quoque
obtineat. Sed boc quoque fit in Florideis aliis'alio modo.
^ 111 Algis, quarum est divisio vere dicliotoma, partes novæ
in ipso apice increscente inclioantur. Ubi cellula adest ter-
ininalis, bæc subdividitur, iiuiic formato diapbragmate verticali,
in partes duas æquales (D id yo ta ); nunc, diapbragmate
plus minus obliquo, dimidiæ partes initio paulisper inæqua-
les, mox subæquales cernuntur. Ita in quibusdam Ceramiis
*) Folium caulinum inferius Macrocystidis rarissime vidi supra
vesiculam rima brevi in stru c tum ; an hoc divisionis futuræ (a t certe
co n tra regulam vulgarem) indicium fo re t?
^ In plan tis supe rioribus raro o b tin e a t u t nova folia divisione
folli an te a evoluti o rian tu r. In Palmis quibusdam (Garyota, Pritchar-
ilia etc.) pinnæ e t laciniæ se p a ra n tu r, epidermide cum p a rte pai-en-
chymatis in te rc ed en te soluto et in fila longiora lacera dependente.
(C. yraciilimum) partes in formam subconicam, apicibus paulisper
divergeiitibus, mox abeuntes observavi *).
In Algis pinnatim ramosis, ramos infra ipsum apicem et
ordine .adscendente semper ortos vidi. Quo modo in Conferva
(fomerata jamdudum demoiistravit Mobl, eodem et in Florideis
articulatis, aut axili serie in cellulam terminalem desinente
instructis, rami formantur. Articuli nimirum, qui sunt
infra cellulam terminalem, in certam longitudinem extensi
non ultra elongantiir; si accrescunt ulterius, alia directione
extenduntur; pars extensa diapbragmate separatur novique
rami fit prima origo. Rami ita nati certo loco cellulæ ge-
nerantis oriuntur, sæpius immediate infra diaphragma transversale
superiiis, rarius paulo infra (CalUtìiamnion cruciatum,
Dudresnaja), vix in ulla specie cognita a parte dimidia inferiore
articuli emergunt. Sunt species in quibus unus quisque
in fr a . terminalem articulus ramuin generai; aliæ in quibus
articuliis quisque secundus, a u t , tertius aut quartus in ramum
excrescit. In genere dicere licet, ramos magis regulariter iisdem
distaiitiis provenire, quo propinquiores sunt articuli, qui in singulis
speciebus sunt generatrices (comparaiitur hoc respectu
species diversæ Callifhamnii et Folysiphonice). In nonnullis rami
ita formati, (a diversis articulis provenientes) secundi, in aliis
alterni, hi disticbi aut quoquoversum evoluti, proveniunt. Articuli
siuguli aut singulos aut binos ramos, plerumque ex
oppositis lateribus provenientes **) générant ; nunc rami sunt
quaterni, et qui ejusdem paris sunt oppositi et eodem fere tempore
nati. Mirum est quantum intra idem Genus Callithamiiii
species diversæ ramificatiouis norma variant; ut paucis con-
sistain, e sectione, quæ ramis oppositis est insignis, pauca
*) Trichotomiain aut polychotomiam, raodo dichotomise, divisione
cellulæ te rm in a lis oi tam, nusquaiii in te r Floridea s obvenire puto. Ubi
rami 3 au t plures v e rtic illa ti in axi te rmina le s aliquando obveniunt
(ex. gr. invo lu c ra Griffithsiæ), hi alio modo vix dubie formantur.
**) Rarissime o b tin e t ut ex singulis a rticu lis in eodem la te re unus
infra alterum ramus ev olvatur; in CalUthammo austra li unicum hujug
exemplum me vidisse memiiii. In frondibus vero rep en tib u s radicem
provenire ex p a rte in feriore ejusdem articu li, cujus a p a rte superiore
ramus o ritu r, quandoquidem vidi — in Gallithamnio haecato ( I Ag.
Òfvers. a f Vet. Ale. B a n d i. 1870 tab. I I ) , in Leveillea aliisque.
il Vi i ■ m'kÌI
■ ' Aw