•f
ff
■ t:
¡ t r j
s ‘ c*
T ®
r i ' '.■'
W i í ' i '
' A ' »
f t ;
i
. ■
, r'
, / f e
sti'atoque circiinmuclearl ciiictus, cujus evolutionis norma, centrifuga
et fuuctioues eædem videntur, quas supra iu (iigar-
tina adumbrare couatus sum. Nucleoli, qui ad modum cellularum
majorum iu sterili fronde disponuntur, separantur
invicem tenui strato tìlorum, iis similium quæ iu fronde sterili
spatia intercellularia occupant. Intra nucléolos gemmidia
siue conspicuo ordine conglobata adparent. Sub augmento
majori (Ag. tah. X IV . Jig. 3) eadem fuuiculis tenuissimis ge-
latiiiosis ad parietes nucleolorum adbæreutes quoque quaudoquidem
observavi. Cellulas matricales gemmidiorum ramulis
coecis strati subbymeuialis oriri, equidem crederem.
Ili fronde fertili Poìycoclioi cystocarpia obveuiuut sub
forma maculæ minoris intensius colorate, supertìcie froudis
vix conspicue elevata [Harv. Fior. Tasni. ta l. 192 F ). Macula
fertili transverse secta, adparet in media fronde nucleus
majusculus, uucleolis uumerosis compositus, qui separantur
iuvicem tìlis sterilibus (Ag. tab. X I I I . Jig. 0). Iu iisdem speciminibus
plerumque obveniant, marginibus froudis magis vicinæ,
maculæ minores et colore minus saturato præditæ, quæ
fructum juvenili statu continent. (Quæ quidem maculæ nou
coiifuiidautur cum aliis, quæ fructus jam effoeti sistuut reliquias).
Fructu boc juveiiili comparato, evolutionis modus facilius
iutelligatur. Jam supra dixi stratum interius froudis
sterilis cellulis lacunæformibus magnis, unica serie in platium
conjunetis, constare; bæ cellulæ intra membranam crassiusculam
eximie gelatinosam fovent endocbroma, quod protoplasmatis
filis tenuissimis reticulatim conjuuctis constitutum adparet.
Stratum exterius frondis constat tìlis moniliformibus,
quorum interiora supra superficiem cellularum lacunæformium
reticulatim expansa, earumque superficie! quasi impressa, extrorsum
vero ili fila verticalia dense stipata abeunt (Ag.
tab. X I I I . f g . 2). Structura strati interioris et exterioris boc
modo admodum diversa, facilius colligitur nucleum fructus iutra
singulas cellulas lacunæformes oriri. Prægiians cellula nimirum
adpareat, teuui segmento frondis facto, lateraliter utrinque
cellulis lacunæformibus sterilibus limitata, et extrorsum strato
exteriore cingitur. In ejusmodi cellula nondum fructífera protoplasmatis
tìla gelatinosa numerosa vidi, quasi a uodis paulisper
grumosis, parieti adhærentil)us exeuntia (Ag. tab. X I I I .
ßg. 5 ad x), introrsum porrecta et dense invicem anastomo-
saiitia. Stadio paulo posteriore cellulæ fertilis spatium interius
tìlis evidentius limitatis tenuissimis iuvicem auastomosaiitibus
occupatur (Ag. l. c .fg . 7 a). Hamos coecos tìlorum bic illic intumescentes
vidi, quos iiiitialia iiucleorum tìuxi, nunc simplices
(Ag. 1. c .fig . 7 ad b), nuuc subarticula.tim, demum alio modo
subdivisos (Ag. l. c. fig. 7 c). In fructu ulterius evoluto fila
fiunt adhuc evidentiora, nucleolorum cellulæ multiplicaiitur, et
fructus oritur compositus; ut jam supra descripsi, parietes
cellulæ prægiiautis obliterantur, sub continuata evolutione
tìlorum duplicis origiuis, quæ stratum circumnucìeare demum
coustituaut (Ag. tab. X I I I . fig. (i). Si igitur in Polycoelia evidentissime
adpareat totum nucleum, lilis gemmidiisque compositum,
iutra unicam cellulam oriri, et quasi a tìlis protoplasmatis
ejusdem magis immediate transformatum fieri, explicari
quoque putavi quomodo iutra cellulas prægnantes affì-
iiium Generum gemmidia aliquando videntur quasi funiculis
adliæreiitia. Iu Polycoelia cæterum vidi fila quædam tenuissima
(Ay. tab. X I I I . fig. 8), de quibus quoque jam supra
mentionem feci; ab aliis elemeutis differunt in eo quod suut
ramosa et inarticulata — aut sparsissimis diapbragmatibus
interrupta —, et vix conspicuo tubo interiore prædita. Hæc
ab articulis tìlorum verticalium interioribus provenientia, et
cursu obliquo introrsum decurreutia, intra ipsos parietes gelatinosos
cellularum lacuuæformiuiii quasi liberiore spatio sæpe
numerosa collecta, adpareant. Mibi bæc filis liyphæformibus
quarundam Floridearum analoga videntur, aut potius — si
utraque distinguere placent — cum filis illis comparantur,
quæ sub nomine ’’tubes connecteurs” a ïhuretio descripta
fuerunt iu Dudresnaja, et quibus functiones magni momenti
in fecundatione quarundam Floridearum attribuuntur.
Ili Fctopliora (Ag. tab. X V .fig . ti—9) interiorem nucleum
ei Caìlophyììidis omnino couvenieiitem vidi; at evolvitur nucleus
intra partem externam, fere iu pericarpium transmutatam,
quæ folio prolificante forsau analoga sit. Pericarpium
hujus fructus majusculi monstrat superficiem partibus aliis
prominulis, aliis depressis inæqualem; in excavationibus car-
postoniia siugula obvenire posso suspicor. Ftiam in Gymiioa
j 'A
n.
X :'-
.•,‘d
ft :