concreti quasi jii calatluiui, cujus totum interius videtur farctum
massulis gelatinosis, sujira margines demum efflorescenti bus,
quæ baculis miuutis tliyrsoideis a fundo adsceiidentibus, spbæ-
sporas gerentibus, componuntur. Ita in ramìorea fructus spiiæ-
rosporarum fere formam induit cystocarpii cujusdam, iiistruc-
tus quasi pericarpio et nucleo fertili; ex altera parte fere
comparaudus cum organo excipuliformi, quod in Laurcmia
p in n a tifd a antberidia tbyrsoidea coiitiuet (Ag. tab. X X X I I .
f g . 1 6 - 1 9 ) .
Ili Florideis, quarum frondes coiitextæ suut cellulis per
plura strata dispositis, normale est spbærosporas intra stratum
corticale *) generari (Ag. tab. V I f g . 4; tab. X X IV . f g. 6).
Fertile stratum corticale iu multis vix conspicue mutatur, et
quæ ili spbærosporam mutatur cellula vix uisi magnitudine
et contentu compactiore et iiiteiitius colorato a sterilibus am-
bieiitibus recedere videtur. lii aliis vero stratum fertile variis
modis mutatur, ita ut aut sparsis aut magis deiiiiitis locis
frondis maculæ mutatæ obveniaut (Ag. tab. VI. f g . 2 et 4;
tab. X X IX . fig. 2 —3; tab. X X X . f g . 4—5); uuuc et præcipue
ubi magis defluita loca occupant, maculæ fere iu organa
propria mutautur.
Florideæ, quarum stratum corticale parum mutatum fit
fertile, spbærosporas sæpius minutas et plerumque per miuorem
aut majorem partem froudis ita sparsas fovent (Ag. tab.
X I I I . f g . 3; tab. X X . f g. 2 ) ut frons fertilis a sterili vix uisi
ope microscopii dignoscatur. Tanta tamen aliquando adsunt
copia, ut a fronde (Hymenocladice lanceolatce) emissa, totum
fuiidum vasis quasi pulvere roseo obtegere vidi. Ubi vero
certis locis numerosæ colliguiitur, etiam si stratum corticale
parum mutatum fuerit, pars fertilis sæpe dignoscatur; ita iu
Hypnea ramuli fertiles tìuiit fusiformiter incrassati (Küts.
■) Jam 1842 (Alg. Mar. Med p . 62) contendere ausus sum earn esse
in te r fructus duos F loridea rum div e rsita tem u t cystocarpia a stra to
interiore, sphærosporæ vero ab ex teriore pro d u c e ren tu r. Quoque a
Kufzingio dictum fuit (Phycol. p . 101) spbærosporas a cellulis cortic a libus
g enerari. Contra hoc Montagneus, fructum Ctenodi describens
(Ann. Se. N a t. 1844), s ta tu it huno fructum contrarium p ro b a re : paucis
vero aimis poste a ipse docuit (Phycol. in Diet. Univ. p. 20) duos
fructus Î loridearum in diversis s tra tis g enerari.
Idtyc. tab. 60 IV . f g. 2 —4), et receptacula siliquæformia in
Furceìlaria oriuntur.
Quarum vero stratum corticale fertile magis mutatur, iu
iis plerumque macubi' fertiles uberiore evolutione ipsius strati
corticalis potissimum dignoscantur (Ag. tab. VI. f g . 2, 4).
Si corticale stratum, ut sæpeiiumero obtineat, tìlis moiiili-
formilms est contextum, bæc tìla loiigiora evadunt, quo fit ut
macula fertilis elevata et quasi magis gelatinosa adpareat;
exsiccatione vero magis collabitur, unde et oculo adsueto di-
giioscatur. Si sectiones a specimine exsiccato ejusmodi maculæ
fertilis sub microscopio observantur, tìla videas subito elon-
gari, quasi radiautia a cellulis interioribus magis membraiia-
ceis. Partes ita transmutatas froudis olim Nematbecia adpel-
laruiit, distiuctioue tamen vix facta, utrum cystocarpia iis
essent contenta ( Polyides), an spbærosporæ. In fronde com-
plaiiata nematbeciosæ partes sæpius ut maculæ adpareant plus
miuus expansæ (Acropeltis pìiyllophora Harv. Phyc. austr. tab.
283, Curdioea laciniata Harv. l. c. tab. 39, Ectoclinium denta-
tum Ag. tab. X X X . f g. 4—5); in fronde teretiuscula ramulos
reddiuit quasi subito iiicrassatos (Hypnea episcopalis Harv.
Phyc. austr. tab. 23, Dicranema Harv. l. c. tab. 120 f g . 5—6).
Iuter tìla corticalia nematbeciosæ partis spbærosporæ iiidu-
lantur, omues fere iu eadem zona fertili positæ, interspersis
sæpius filis sterilibus (paranematibus). Spbærospora sæpius
in filo (pedicello) terminalis, quasi fili fertilis suprema parte
fuerit trausformata. In zona fertili spbærosporæ, diverso stadio
evolutionis, minus magisve evoluta; observantur, quare novas
continuo transformari credere licet. Ubicumque spbærosporæ
obloiigæ aut elongatæ formautur, semper ita sunt
positæ, ut uiium apicem gérant introrsum, altero extrorsum
radiante.
Qui ita sæpe obvenit typus, aliis modificationibus, nunc
ili alias formas, adparenter admodum diversas, abeat. Iu
Belisea (Harv. Phyc. austr. tab. X V I .) stratum iiematbecio-
sum ad apices ramulorum in utraque pagina oppositum evolvitur,
vix diversum ab iis, de quibus jam meiitioiiem feci; si
vero tìugeres apices fructiferos circumcirca obduci strato ne-
matbecioso, fructus ita formati transitum quendam pararent
ad fructus admodum peculiares, qui iu Phaccloearpo (Harv.
t I ' 4Î
't®
lì®;;.
A
-''iie ew A ,