sunt adproximati et regulariter dispositi, eadem fila (nisi admodum
similia tertii generis elementa hoc loco adesseiit),
iuter verticillos próximos extensa, et fasciculum unum cum
altero quasi eonuecteiitia, aliquando observare credidi. Quæ
ita disponuntur summam otferiuit similitudinem cum iis, quæ
nomine ”k é e s connecteurs” celebrata fuerunt, utpote ad ad-
puratum triclioplioricum pertineiitia. l ’ila autem iiujus generis
neque a nucleo iucboante, neque a fructu adultiore
exeuntia videre niilii coutigit. Fila superne descripta monili-
i’ormia, a quibus nuclei proveniunt, quæ plurima observavi,
sæpe quidem iu filum elougatum tenue desinentia vidi; lioc
autem tìlum fuit evidenter articulatum et me judice coiisti-
tutuui parte iioii traiisinutata tìlorum, quibus componitur pianta
juvenilis. Fila verticillos coiinecteiitia, quæ milii videre coutigit,
non in partibus maxime juvenilibus sed iu paulo adultioribus
observavi; et bæc cjuoad structuram congruentia niilii
adparuerunt cum iis, quæ magis numerosa in frondis parti-
bus iuferioribus adfuerunt. Hæc denique potissimum compa-
rarem cum filis illis systematis cujusdam descendentis, (juæ
ili pluribus aliis Florideis (Stenoeiadia, in Hclminthocladia-
reis etc.) deprebendere credidi, et de quibus fusius aliis locis
dixi.
In opere Bornetii et Tlmret. (Not. Algol, tab. X I .) evolutio
fructus describitur modo cum nostris observationibus in
quibusdam conveniente. Multa autem aliter explicantur. Fila
moniliformia, supra descripta, ab iis girocarpia denomiiiantur.
Horum apicem supremum articulatum vidi, et articulis non
trausmutatis constitutum credidi; nec aliam observavi tricbo-
gyiieii; iiisi fila duplicis generis — nimirum quæ adparatui
tricliopborico pertiiierent, et quæ systemati desceiidenti — a
me coiiiundaiitur, vix bis filis Dudresnajæ functiones attri- -
buere auderem, quas suis ’’tubes connecteurs” assumserunt
auctores laudati.
5. Dumontiaceæ cum Dudresnaja evolutione fructus potissimum
congruere mibi adparuerunt. Constat familia Generibus,
quæ vix alias ob causas adproximanda crederes. In
Nizzopililcea (Harv. Bhyc. austr. tab. CXV. Basypihlcea), Pikea
(Harv. Ner. Bor. Am. I I I . tab. 49 B ) et Oryptosiphonia (Ag.
tab. X V I I . fig. 1—5) frons externe cellulosa et continua per-
211
curritur axi filiformi articulato, a quo rami intra frondem
exeunt, quil)us strata exteriora cellulosæ frondis sustinentur;
lioruin fructus recijiiuntur intra frondem vix mutatam iu N iz-
zophUca; in Pikea vero et Oryptosiphonia (Ag. l. c.fig. 2 ) iutra
apices ramorum fere siliquosos. In Bumontia nullum est ejusmodi
filum axile; nuclei minuti quasi ad externam membranam
frondis intus excavatæ suspensi obveniunt (Grev. Phyc.
Br. tab. X V I I .). Sarcophyllis (Harv. Phyc. B r. tab. 97) totum
babitum et structuram Kallymeniæ refert; nuclei magni
circumcirca cinguutur filis plurimis, quibus frons quasi farcta
adparet. Neque, si nucleum maturum diversorum generum
comparaveris, ea est omnium congruentia, ut ea ducente Genera
proxima credidisses. Sæpe quidem fructus maturi lia-
bent quaudam cum favella structuræ similitudinem, utpote
constantes gemmidiis adparenter siue ordine conglobatis, rotundatis
aut mutua pressione subarigulatis, in nonnullis paucioribus
(Bumontia), in aliis plurimis (Sarcophyllis); nuuc vero
liæc cum favella similitudo omnino fere evanuit (’’BasygMoea”
Harv. Phyc. austr. tab. CXV.).
Ea vero est in prima institutione fructus omnium horum
Generum congruentia, ut hac ducente aftìnitem omnium vix
denegabis, si quidem in aliis Florideis ei simile quid uondum
comperimus. Observantur enim ante ortum nuclei tìla quædam,
quasi subito provenientia, adspectu ab aliis filis frondis
sterilis omnino abludentia, uimirum modo peculiari curvata
— longiora fere dicerem opliiuræformia — et articulis
brevissimis constituta (Ag. tab. X V IL fig. 9 et 10 a d p ); articuli
rotuudati aut latitudine magis quam longitudine ex pansi,
nunc divisione iterata cellulas'maternas gemmidiorum
générant (Ag. tab. X V I I . fig. 5, 7), nunc ipsi quasi in focos
mutautur, a quibus gemmidiorum cellulæ maternæ erumpuut,
glebas externas formantes (Ag. tab. X V I I . fig. 12, 14). In
maturo nucleo 'nulla fere liorum filorum vestigia mauent; sæpius
neque in sterili fronde incboata videas. Brevi autem
ante fructus formatos tempore plurima videas, inter alia fila
frondis sterilis mixta. Si lioc modo tautum sub certo evolutionis
stadio transitoria adsunt, explicatur facilius eadem diu
fuisse prætermissa; quin immo cogitari licet bis analoga fila
iu aliis quoque Generibus obvenire posse, quamvis noudum
A , '