
 
        
         
		l'Ki X 
 U7:- 
 nonnullis  enim  (Eliodopé.  Goodivinioe  Ag.  1.  c.)  pericarpium  
 totum  constitutum  videtur  fasciculis  tilorniii  extrorsum  radi-  
 antiuiii,  quorum  rami  iuvicem  ita  laxe  coiiærent,  ut  ubicumque  
 gemmidiis  maturesceiitibns  exitum  parari  posse  crederes;  
 in  aliis,  quarum  cellulæ  interiores  pericarpii  suut  tangentis  
 directioue  protractæ,  et  coiicentricas  series  cellularum  circa  
 nucleum  efficientes,  certo  quodam  pericarpii  loco  alia  est cellularum  
 dispositio;  nimirum  boc  loco  cellulæ  pericarpii  series  
 verticales  efficiunt  et  laxius  cobærent  ita  ut  boc  loco denique  
 exitum  gemmidiorum  perüci  putares  (Harv.  Fhyc.  austr.  tah.  
 2W ).  Quod  vero  boc  modo  fit  carpostomium,  nou  earn  habet  
 certam  iu  vertice  fructus  positionem,  quam  sæjjius  obtinent  
 carpostomata  evidentius  evoluta  in  aliis  Florideis;  sed  quandoquidem  
 quoque  basi  adproximatuni  carpostomium  lioc  lilio-  
 dopbylleariim  vidi.  Ipsum  nucleum  Ilbodophyllearum  evidou-  
 tiiis  quam  in  Rbodymeuieis  nucleolis  distinctis  coalitum  diceres, 
   qnnm  fila  sterilia,  quibus  separantur  inicleoli,  adliiic  iu  
 maturescente  nucleo  persistentia  adsunt  (Ag.  tah.  X X I I .  fig. 
 4—0).  Fvolntione  nuclei  cum  Rbodymeuieis  convenire  videntur. 
   Nimirum  iu  fructu  admodum  juvenili  vidi  spatium  internum  
 occupari  reticulo  consimili  cellularum  anastomosantium  
 (Ag.  tah.  X X I I .  fig.  7),  quarum  noiiuiillæ  majores  et  
 uberiore  endocbromate  griseo  aut  pallido  farctæ  in  cellulas  
 placentares,  nucleolos  sustineutes,  aliæ  minores  in  fila  inter-  
 jaceutia  sensim  transmutari  videntur.  Stadio  fructus  paulo  
 provectiore  hæc  diversa  elemeiita  jam  dignoscantur  (Ag.  1.  c.  
 fig.  4);  quo  magis  dein  maturescunt  fructus,  eo  evidentior  
 quoque  fit  partium  sterilium  et  fertilium  differentia.  Gemmidia  
 maturescentia  mutua  pressione  demum  fiuut  angnlata  
 (Ag.  I.  c:  fig.  6).  Fila  placentaria,  quibus  sustinentur  nuclei  
 partes  diversæ,  a  strato  interiore  frondis  vix  dubie  prove-  
 iiinnt;  sectione  nimirum  feliciter  ita  facta  ut  pars  frondis,  
 cui  adbærebat  fructus,  quoque  longitudinaliter  secta  apparerei, 
   quandoquidem  contigit  videre  utraque  et  structura  convenire  
 et  ramis  emissis  quasi  confinere  (Ag.  l.  c. fig.  4—5). 
 In  Bhizophylleis,  quæ  tertiam  sectionem  Rliodymeiiiacea-  
 rum  constituunt,  cystocarpia  adspectum  admodum  diversum  
 monstrant.  Constare  videntur  tumoribus  lateralilms,  forma  
 et  limitibus  fere  indefinitis,  sæpe  pro  magnitudine  frondium 
 ÎV'  "s 
 permagnis,  extra  superficiem  elevatis  (Ag.  tah.  X X I . fig.  6).  
 Fjusmodi  tumores  sæpe  ita  proximi  iiichoantur,  ut  increscentes  
 sæpe  confinant  plures;  bine  in  planta  exsiccata  fertili  rami  
 verrucis  quasi  verruculosis  obtecti  adpareant.  Sub  statu magis  
 evoluto  partes,  quibus  constituuntur,  uberiore  gelatina  
 obteguntur,  et  tumores  nematheciosi  adparent;  exsiccatione  
 magnopere contrahiintur,  substantia  fere  cartilaginea  corrugati.  
 Iterum  madefacti  non  semper  bene  explicantur  ita  ut  dissec-  
 tioiic  structura  bene  perspicua  lit.  Nec  iilla  mihi  cognita  est  
 analysis,  a  qua  structura  fructus  iutelligatur. 
 Si  iu  Ochtode  segmentum  observaveris  transversale  frondis, 
   ita  ductum  ut  ipsa  eruptionis  regio  nematlieciosi tumoris  
 transsecta  fuerit  (Ag.  tab.  X X L   fig.  7),  videbis  uno  latere  
 sterilem  partem  froudis,  altero  partem  fertilem,  in  fructum  
 ami)itn  multo  majorem  transmutatam.  lu   media  parte  non  
 mutata  apparet  filum  axile,  a  quo  exeunt  fila  verticalia  articulata, 
   quibus  in  fronde  juuiore  sterili  ( Ag.  l.  c. fig.  3 )  strata  
 exteriora  conficiuntur.  Nucleus  evidenter  componitur  nucleolis  
 pluribus,  inter  cjuos  fila  sterilia  nunc  singula,  nunc  plura  
 fasciculatim  congesta  excurruut,  quorum  ramis  exterioribus  
 supra  iincleolos  arcuatim  convergentibus  et  densius  ramosis  
 pericarpicum  tectum  coiificitur (cfr.  etiam Desmia Ag. tab. X X I .  
 fig. 9).  Singuli  nucleoli,  quasi  pedicellati,  articulis  paucis (2—S)  
 sterilibus  suft'ulti  adparent;  fertili  parte  superiore  gemmidiis  
 plurimis  et  densissime  congestis,  gelatina  cobibitis,  constituta.  
 In  Desmia  —  fructu  paulisper  juuiore  observato,  ipse  nucleolus  
 pluribus  partibus  congestis  compositus  adparuit  (Ag.  tab.  
 X X L   fig.  10);  quin  immo  singulas  partes  ex  articulis  filorum  
 transmutatas  fuisse  (comparatis  articulis  pedicelli)  ex  hac  
 quoque  crederes.  Fructum  juvenilem  Ochtodis  quoque  constare  
 vidi  fasciculis  fastigiatis  filorum  articulatorum,  qui  vix  
 dubie  evolutione  filorum  verticalium  proveniant.  Ut  spongiolæ  
 in  Folyide,  ita  tumores  nematheciosi  iu  Ochtode  et  Desmia  
 generantur  evolutione  quasi  ulteriore  filorum,  quibus  sterilis  
 pars  constat;  sed  liæc  lila  ulterius  evoluta  sunt  pauciora,  uno  
 aut  altero  loco  sine  omni  ordine,  nt  videtur,  inter  alia  non  
 mutata  erumpeiitia,  demumque  prolougata  a  loco  eruptionis  
 quoquoversum  radiantia,  aliis  ramis,  supra  stériles  partes  de-  
 ciimbentibiis,  aliis  eroctiuscnlis  interiores  partes  iructus  effi- 
 15 
 KM