'-■A
i r i ,
'.Tk
^ ,
ri':».,'
: v .® l
:-v;. :,
' Î’
■* ;• ■
106
iormantur; in aliis, contra, cellulæ generantur forma a sipho-
uibus diversæ, quæ ordino ab inferioribus ad superiores partes
procedente evolvantur, iu uoimullis speciebus pauciores,
m aliis densiores, et præcipue in bis demum stratum proprium
externum coustituentes. Igitur et forma differunt et
originis modo strata diversa — interius nempe quod sipbonibus,
et exterius, quod cellulis corticalibus, constat. Si supra
jure demoustrare couatus sum cellulas strati corticalis esse
evolutione meatuum intercellularium ortas, patet esse insignem
differentiam iuter strata corticalia, quæ iu Polysipboniis et
quæ in Ceramieis evolvantur.
Quæ ili Polysipbonia typica est structura, eadem videtur
in plurimis Rbodomelearum generibus obvenire. In frondibus
compressis aut plaiiis siplioues aliter tameu disponuntur et
magis babent formam cellularum quam sipboiium longiorum
(Ag. tah. X X X I I I . Jig. 17). In iioiiiiullis stratum corticale
admodum iirmum et jam in partibus junioribus evolvitur, ita
ut una cum iiicboante et iucrescente fronde generari fere videretur.
In fronde j*lana iionnullarum non tantum series
unica axilis cellularum adest, siplioiii centrali Polysiphoniæ
analoga, sed plures certis distautiis provenientes in media inter
utramque marginem linea; ita in Jeannerettia (Harv. Ner.
Austr. tah. IV ). Quas quidem omiies siphones axiles, venas
in folio quodam æmulantes, evolutione meatuum intercellularium
oriri, supra demoustrare conatus sum, et his ducentibus
quærere ausus sum, anne quoque in Polysiphoniis sipbo-
nes axiles eodem modo orireutur. Quod si ita esset, in Rbo-
domeleis baberemus non tantum duo, sed tria systemata di-
stiucta cellularum, lioet in diversis speciebus plus minus evoluta;
ex bis siplioues (pericentrales) quasi primarium constituèrent,
una cum fronde sese evolvente natum et in omnibus
Rhodomeleis obvium ; secundarium in nonnullis proveniret stratum
corticale, iiuuc paucioribus constitutum cellulis, spatia
intercellularia iu adultiore fronde occupantibus, nunc validum
stratum externum effìcieus (Ag. tab. X X X I I I . Jig. 2 —3); tertium
denique et iiitimum, quod fere quoque una cum fronde
sese evolvente nasci diceres, licet in adultioribus partibus
magis evolutum obveniat, sipbonibus constituitur axilibus, qui
iu filiformibus sæpe singuli (Ag. tab. X X X I I I . Jig. 1 b .d .e )
frondem percurruut, in complanatis quasi ramis novis succrescentes
(Jeannerettia), ñervos foliorum iu plantis superioribus
quodammodo référant. Si iu uoimullis (Polysiphonia Hrodiaii)
siplioues axiles primum nati circumdautur aliis, qui evolutione
consimili meatuum intercellularium inter siplioues pericéntricos
êt axilem primitus iiatum generantur, bis quasi
fasciculum sipboiium axilium adtribuere liceret, qui magis
adhuc fasciculos venarum iu plantis superioribus assimilaret.
Uistiiictioiies ita factas quodammodo confirmari crederes endocbromatis
in diversis stratis cjuadam diversitate; ita de
Chondriopside jam supra adnotavi endocbroma sipbonis axilis
jodio adposito colorem lutescentem assumere, dum iu sipho-
iiibus pericentralibus colorem obscuriorem, coerulesceiitem aut
rubeutem, fieri vidi. Attamen coiifiteiidum est has coloris
mutationes in Polysiphonia et forsan plerisque Rhodomeleis
minus plerumque conspicuas esse quam iu multis aliis Florideis;
adultiora, quarumcumque suut cellularum, endochro-
inata plerumque obscuriora fiunt, et juiiiorum dilutiora manent.
Ili speciebus Generis Nitophyìli nulla series cellularum
axilis manet, quæ originem daret uovis cellularum generationibus;
accrescunt frondes foliosæ a diversis marginis locis,
pro forma frondium, quæ sit diversis speciebus propria. In
partibus exterioribus et superioribus folia sæpe constant singulis
cellulis rotuiidato-aiigulatis, plurimis in planum irondis
juxtapositis; iu nonnullis (Nitoph. oeeUatmn) fere totum folium
sterile his cellulis unica serie juxta-positis constat; iu aliis
partes interiores et adultiores froudium sunt paulisper iucras-
satæ et pluribus cellulis inter paginas superpositis contexte
(Ag. tab. X X V IL Jig. 3, 4, 5, 13). In multis facilius observare
licet cellulas directione paginas versus verticali seusim
accrescere, cellulamque ita dilatatam subdivisam fieri duabus,
quæ paginis parallelæ obveniant (Ag. I. c .fig . 3, 4 ,1 3 ) . Novæ
cellulæ sæpe ita regulariter superpositæ, ut a facie observatæ
unicam constituere adpareant. Cellulæ geminæ, ita formatæ,
eadem directione paginas versus verticali rursus accrescentes,
iterum subdividuntur, et quaternæ cellulæ, duabus exterioribus
et duabus interioribus constitute, eodem modo superpositæ
mauent. Mihi adparuit cellulas interiores, quarum endo-
chroma minus coloratum sit, uon ulterius subdividi; exterio