m mr
..
V ;•
I ' ..
riVw—»' , - i
K A, G '
7 '■£
rT. Vri '..
7 ®
• «i¿ V
rima rotundato-angulata, sine ordiue conspicuo congesta, fo-
vente (Ag. tab. TI. Jig. 8—9). Periderma fit in nonnullis magis
membranaceum, gemmidia, mutua pressione evidentius ungulata,
arctius iucludens; iu aliis magis gelatinosum (Harv.
Fhyc. B r . tah. 262) gemmidia sub-rotundata laxius ambit.
In illis nucleus sæpe minor adparet et forma rotundatus (iu
Ceramio aliisque); iu his sæpe major, peridermate quandoquidem
sublobato (iu Callitbamniis, Harv. Bhyc. austr. tab.
218). Nuclei ita constituti in quibusdam suut omuino nudi,
in aliis sunt involucrati ramis, qui aut parum receduut a sterilibus
(A g .ta b . II. Jig. 8 - 9 , tab. I I L f g . 22, Harv. Bhyc.
B r. tab. 206), aut suut magis traiismutati et certam positio-
nem circa nucleum sæpe sibi viiidicautes, iuvolucrum proprium
constituere videntur (in Griffitbsia aliisque Ag. tab. I.
fig. 11; Harv. Fhyc. B r . tab. 184fig. 6). Quod igitur in multis
alns Florideis adest pericarpium, id desideratur in Ceramiaceis;
uec carpostomium, quod iu aliis peiicarpium permeat,
ill Ceramiaceis adesse, patet. His insisteiis cystocarpia Cera-
miearum cum interiore nucleo aliarum analoga judicavi; adspectu
ab aliis abludentia, diu quoque nomine proprio Favellæ
designata fuerunt.
Si locum froudis respicias, in quo sita est favella maturescens,
bunc invenías in aliis alium. Iu multis speciebus, quorum
rami sunt oppositi aut verticillati, favella sæpe apparet
terminalis et sæpe in his cingitur ramis incurvatis, infra fructum
provenieutibus — in Callithamnio Turneri (Harv. Fhyc.
B r it. tab. 179), Grijfithsia equisetifiolia (Harv. ibm. tah. 67),
Btilota sericea (Harv. ibm. tab. 191). In Callithamniis, quo-’
rum rami sunt alterne pinnati, favellæ sæpe ad ramum majorem,
supra fructum prolongatum (Harv. Fhyc. B r it. tab.
125, 129,159, 188) adfixæ conspiciantur, nunc laterales nudæ
iufra pinnam superiorem, nunc fere axillares intra pinnam
inferiorem, nunc locum pinnæ in serie piniiarum occupantes.
Hoc modo ramus fructiferus aut supra fructum magis evolutus
(Harv. Fhyc. B r. tab. 269) adpareat, aut supra fructum
mox desiiiit iii apiculum simplicem et brevem (Harv. I. c. tab.
188). Quæ autem ita forsan sæpissime obvenit dispositio, certe
non iu omnibus eadem est; suut species Callithamnii ramis
oppositis, in quibus lobi favellæ in ramo majore supereminente
proveiiiant (C. amcricanum Harv.Ner. Bor.Am.tab. X N X V L A);
sunt quoque species ramis alternis, iu quibus iavellæ iu ramulo
terminales ciuguutur involucro ramorum ciiigeiitiiim (F tilota
Bhodocallis Harv. Fhyc. austr. tab. 44). In Griftìthsiis,
quorum rami adparenter sunt dicbotomi, tavella est aut terminalis
iu ramulo sub-proprio fructigero (Harv. Fhyc. B r.
tab. 281, 184), aut lateraliter ad apicem articuli sessilis iu
ramo vix mutato, sed involucro proprio cincta (Harv. l. c. tab.
214 fig. 5—6). In Ceramiis plurimis favella in ramo majori
lateralis, at boc quoque loco ramis brevibus iiivolucrantibus
suffulta (Harv. Phyc. austr. tab. 206 B fig. 2); nunc autem
subtermiiialis adpareat, rami fructigeri parte supereminente
a ramis involucraiitibus vix dignoscenda (Harv. l. c. A. fig.
4 5Q. Quum igitur hoc respectu modificationes adsunt intra
plura genera, quæ utique naturæ consentanea credimus, patet
ejusmodi difl'erentiis baud nimiam vim tribuendam esse. Facile
quoque credideris differeutias pendere a gradu evolutionis,
ad quem perveniat ramus fertilis postquam institui coepit
fructus; si. increscere pergit ramus supra fructum jam
inchoatum, maturescens fructus in ramo majori lateralis conspiciatur;
si vero increscere desinit supra fructum, forsan
hebetatus ipsius fructus incremento, nucleus ipse terminalis
adpareat. In favorem bujus argumentationis afferri posse
crediderim easdem differentias in utroque fructu Griflithsia-
rum obvenire; sunt enim plures species Griffithsiæ, quarum
in fructu sphærosporico pars supereminens rami fertilis parum
accrescens in juvenili fructu adest, demum vero solvitur
(Ag. tab. I. fig. 8—9). In Gr. setacea est favella in ramulo
proprio terminalis, abortiente ut videtur sat constanter rami
fructigeri parte supereminente; tamen aliquando persistere
videtur, si iconem a Harvey (Fhyc. B rit. tab. 184 fig. 7) datam
rite interpretatus sim. In Gr. corallina, in qua unum
geminorum ramorum totum in favellam transmutari crederes,
vidi segmento longitudinali tenuissimo per medium fructum
facto, supremam partem rami trausmutati adhuc persistentem
(Ag. tab. I.fig . 12), at minutissimam lobis exterioribus matu-
rescentibus obtectam, demum forsan hebetatam. In Ptilota
elegante favellæ prima initia videre credidi in pínnula aut
articulo quodam (3—4“ infra terminalem), qui lateraliter iu-
. ■ •'V-'
' '-Ak,!
. r i .Æ
-Tr'.- ' .
‘l'I