
 
        
         
		• X   ■  ff 
 ' - ' f e   
 -1  •  '  '  
 * " i i 
 ill  caiiuleni  carjiostoinii  desiuuiitibus,  at  sæpius  iiuuierosioribus  
 et  limito  magis  consjucuis *). 
 Ill  multis  Solierieis,  tum  tcuerioribus  (speciebus  Ji/iaù-  
 donuc),  quæ  exsiccatæ  collaluiiitur,  tum  brmioribus,  quæ  ex-  
 siccatioiie  buut  cartilagiiieæ  (Euchemna  sp.)  —  adest  major  
 golatiiiæ  copia,  quæ  admodum  coiitrabitur  exsiccatione.  uec  
 iu  iterum  madefacto  specimine æque  semjier  expanditur.  Forsau  
 ex  boc  pendeat  structuram  partium  teiiuiorum  uou  semper  
 eodem  modo  observatam  fuisse.  Ita  Harvey  in  interiore  
 parte  nuclei  Fuclieumatis  spatium  vacuum  periiiaguuiii  pinxit  
 (Ner.  Bor.  Am.  tah.  X X IV .  fig.  3;  Bhyc.  austr.  tah.  64),  quo  
 loco  ipse  placentam  validam  solidesceiitem  vidi,  quam  eodem  
 modo  ac  iu  Caulacaiitbo  coalescentibus endociiromatibus forma-  
 taiii  suspicor;  liaiic  exsiccatione  admodum  contractam,  sectione  
 nuclei  iacta,  Ilarveyum  separasse  suspicor.  In  Caulacantho  
 ustufato  cellulæ  quædam  quasi  vacuæ  et  emolientes  iu  
 medio  nucleo  piiiguntur  a  ISoriietio  et  liiu r e t  (Not.  Alg.  tah.  
 X IX .),  dum  ipse  in  siiiiiliiiua  specie  C.  spinelli  structuram  
 supra  descriptam  observare  credidi.  Ipsa  fila  gemmidiifera  
 quoque  ab  aliis  alio  modo  describuntur. 
 17.  Spongiocarpeæ  bodie  adbuc  unica  constant  specie,  
 quam  ab  aliis  omnibus  Florideis  ita  abludeiitem jam  credidit  
 Greville,  ut  buie  propriam  iamiliam  Spoiigiocarpearum  crea-  
 verit.  Ili  Polyide  iiimiruiii  nuclei  cystocarpiorum  formautur  
 iutra  spongiolas,  seu  verrucas  externas  iiematheciosas,  quæ  
 sub  stadio  magis  evoluto  et  colore  et  consisteutia  adspectum  
 a  iroude  sterili  admodum  alieiium  præbeant.  Spongiolæ  in  
 ramis  superioribus  froudis  plerumque  obveuiuut  infra  ajiicem  
 laterales,  et  sæpe  plures  in  eodem  latere  rami;  credere  licet  
 multiplicata  cellularuin  evolutione  in  fertili  latere  rami  ipsum 
 ))  Quæ  hoc  loco  d e s c rib itu r  stru c tu ra   fructus,  ea  in  0.  spinello  ~   
 specie  Novæ  Zelandiæ  —  obse rv a ta   fu it;  stru c tu ram   a lite r  in  specie  
 Europæa  d e s c rip s it  T h u re t,  demumque  in  Not.  Alg.  Tah.  X IN .  icone  
 illu s tra ru u t  Bornet  et  T h u re t.  Postquam  hanc  iconem  vidi,  fructum  
 C.  spinelli  ite rum   examinavi  e t  p lurima  congruentia  observavi  cum  
 descriptione  a  me  in  E p ie risi pag.  579  data.  F ila   ste rilia   nucleolos  
 sep a ran tia   p lu ra   e t  evidentiora  vidi,  aliaque  inferiora  stra tum   cirourn-  
 nucleare  ])arum  oonspiouum  formantia.  (In  icone  n o stra   Tah.  X X X .  
 fig.  8  hæc  fila  haud  bone  red d ita   fuerunt). 
 ramum  iiicurvatum  fieri,  et  spongiolas  iu  latere  exteriore rami  
 curvati  obveiiientos  adparere.  Initio  spongiolæ,  minores  ambitu  
 et  parum  elevate,  verrucas  referuut,  suo  adspectu  cum  
 fronde  sterili  magis  liomogeiieas;  deiu  vero  magis  grande-  
 sceiites  et  vicinæ  plures  sæpe  coufiueiites,  demum  diametro  
 ipsum  ramum  loiige  superant  et  facile  omuino  heterogeiieæ  
 viderentur.  Hissectæ  spongiolæ  constare  adparent  tìlis  paral-  
 lelis,  superficiem  versus  radiantibus.  Si  bæc  fila  ortum  versus  
 sequuntur,  eadem  a  centrali  quodam  piuicto  infra  spoii-  
 giolam  sito  oriri  videbis,  a  quo  quoquoversum  radiantia  adpareant, 
   alia  magis  erectiuscula,  alia  magis  decumbeiitia  et  
 quasi  superficiem  froudis  sterilis  obtegentia.  Iuter  spongiolæ  
 lila  nuclei  plurimi  rotundati  quasi  sparsi  obveniunt,  plerumque  
 plures  zoiias  concéntricas  formantes,  in  quibus  nuclei  uuius  
 cum  nucleis  proxime  vicinæ  zouæ  alternantes  adpareant  (Grev.  
 Alg.  B rit.  tab.  X L ;  Ag.  tab.  X X X I I .  fig.  4).  Inter  núcleos  
 fasciculi  filorum  sterilium  excurruut,  alii  strictiusculi,  alii  inferiore  
 sua  parte  uucleum  fulcieiites,  deiii  cursu  devio  nucleum  
 circumcirca  ambientes,  ramis  supra  nucleum  iterum  
 adproximatis  medium  canalem,  filis  paulo  laxioribus  constitutum, 
   carpostomii  loco  inter  se  liiiqueiites.  Ipse  nucleus  spbæ-  
 ricus  aut  paulisper  obloiigus  constat  gemmidiis  plurimis  obovatis, 
   aut  obconicis,  quasi  a  centrali  puncto  quoquoversum  
 radiantibus.  Singula  gemmidia  peridermate  conformi  crassiore  
 sunt  inclusa;  bis  peridermatibus  extra  gemmidia  emi-  
 iieiitibus  et  iuvicem  adproximatis,  nucleus  totus  adpareat  quasi  
 strato  byalino  gelatinoso  ciiictus  (Harv.  Bhyc.  B r.  tab.  95  
 fig.  3).  Si  a  superficie  observatur  nucleus  maturus,  perider-  
 mata  adpareant  mutua  pressione  subhexagoiio-angulata;  in  
 nucleo  juuiore  vidi  gemmidia  paulo  laxius  disposita.  Dissecto  
 nucleo  nondum  maturo  videre  licet  gemmidia  iu  articulis  termiiialibus  
 tìlorum,  ab  apice  placentæ  quoquoversum  radiaii-  
 tium,  oriri  (Ay.  tab.  X X X I I .  fig.  5).  Placenta  constat  tìlo  
 articulato  breviore,  nuuc  paucis,  a  fundo  cryptæ,  quam  im-  
 plet  nucleus  maturus,  erectiusculis  aut  oblique  adscendeiiti-  
 bus;  endocbromata,  intra  articulos  placente  superiores  per  
 poros  sensim  coalescentia,  serius  in  corpus  solidum  mutantur, 
   quod  articulos  Ínfimos  anastomosantes  tìlorum  gemmidiiferorum  
 sustiiiet  (Ag.  l.  c.fig. 6).  Fila  sterilia  fasciculi  fruc- 
 ■'  1 
 A 
 f 
 •li 
 ;.  . yifi: 
 .Ki