
 
        
         
		■  . m 
 i , 
 verticalium,  quæ  paginas  constituant,  sustinebat.  Formam  
 externam  diversam  si  excipias,  ab  antheridiis  Polysipboiiiæ  
 potissimum  differre  mibi  adparuerunt  cellulis majoribus,  quasi  
 lieterogeiieis,  quibus  margines  ciuguutur. 
 In  Laiirenc-ia  organa  adsunt,  quæ  cum  antheridiis  Poly-  
 sipboiiiæ  et  Rbodomelearum  in  genere  analoga  videntur;  dum  
 vero  ill  bis  organa  externa  libera  coustituaut,  excijiiuiitur  in  
 Laurencia  'intra  excipulum  apotbeciiforme,  cujus  a  basi  et  late-  
 rilms  innúmera  exeunt,  sursum  radiantia  (Ag.  tah.  X X X I I . f g .  
 10  ct  17).  Quæ  quidem  organa  jam  a  Grevilleo  (Alg.  B rit. p .  
 110,  tab.  X I Ì .  f g .   7—12)  iu  Laurencia  p in n a tifd a ,  postea  a  
 Gerbes  et  Solier  (Ann.  Sr.  Nat.  tom.  X IV .  p i.  .17 f g .   1—3)  
 descripta  fuerunt.  Apud  Tburetium  nou  ita  memorantur,  ut  
 quæ  dicuutur  observationibus  propriis  fundata  crederes.  Fadem  
 quoque  a  Harvey  (Fhyc.  L r it.  tab.  55)  depiuguntur;  et  
 revera  in  pluribus  speciebus,  quæ  L.  piimatifidæ  affinia  suut,  
 sat frequenter obveuiuut.  Ut eadem observavi (Ag. tab.  X X X I I .  
 fig. 18 et 19) suut corpuscula  elongata  fere cyliiidrica,  sub-gelatinosa, 
   lactea  aut  lutesceutia,  quæ  densissime  farcta  a  fundo  et  
 imis  lateribus  excipuli  erectiuscula  surguut  (l.  c.  f g .   17).  
 Adposito  Cbl.  Z.  Jodio,  quo  lutescentem  colorem  assumuiit  
 cellulæ  quibus  constant  niinutissimæ,  series  axilis  cellularum  
 longitudinalium  conspiciatur,  cujus  a  cellulis  tìla  brevia  arti-  
 culata  et  ramosa  innúmera  extrorsum  radiare  videntur;  bis  
 sunt  articuli  pauci,  cyliudracei  aut  paulisper  clavati,  interiores  
 subadsceiidentes,  exteriores  magis  verticales;  últimos  articulos  
 vidi  nunc  globosos,  nunc  oblongos,  (forma  forsan  mutata, 
   prout  alia  directione  oculo  oblata  fuerunt), nunc  fere  in  
 apiculum  protractos  {Ag.  l.  c .fg .  21),  quod  an membrana  post  
 exituin  antherozoorum-  jrrotracta  et  collapsa  penderet,  dubito.  
 Fxtra  cellulas  antberidii,  at  gelatina  ejusdem  cobibita,  quædam  
 vidi  corpuscula  magis  gelatinosa  et  colore  magis  griseo,  
 forsan  ipsa  antherozoa  constitueiitia  (cfr.  Ag.  I.  c .f g .  21,  cor-  
 pusculum  extimum).  His  fere  eadem  fuit  magnitudo  ac  cellulis  
 extimis,  et  forma  fere  obovato-rotuuda;  præterea  ad  utrumque  
 apicem  horum  maculas  singulas  obscuriores  (ad  ob-  
 tusiorem  maculam  paulo  majorem  (cytoblastum?),  et  mino-  
 rem  juxta  apicem  acuminatum)  vidi,  ita  fere  iisdem  locis  cor-  
 pusculi,  in  quibus  cilia  obveniant  in  aiitherozois Fucacearum. 
 Antheridia  in  summo  apice  fasciculo  cellularum majorum  ter-  
 miiiantur  (Ag.  l.  c .f g .  18—19),  quarum  intra membranas  pel-  
 lucidas  eudocbroma  in  fila  ramosa  distractum  videre  credidi.  
 His  cellulis  majoribus  autberidium  increscere  forsan  assumere  
 licet;  uimirum  siugulis  cellulis  inferioribus  seusim  dissolutis,  
 eiidocliromate  autea  in  fila  antberozoifera  mutato,  novas  cellulas  
 ad  apicem  antberidii  formari,  sensim  et  suo  ordine  traus-  
 mutaiidas.  His  cellulis  superioribus  Laurenciæ  forsan  analogæ  
 censeantur  marginales,  quæ  iu Cboiidriopside obveniunt.  
 Sectionem  transversalem  antberidii  in  Laur.  pinnatifida  casu  
 videre  contigit,  cujus  icoiiem  (l.  c. f g .  2 0 )  dedi. 
 lu   opere  majore  Derbesii  et  Solierii  (l.  c. p .  70  tab.  X IX .  
 iiy.  5—0)  antheridia  Laurenciæ  obtusce  describuntur  prorsus  
 diversa  ab  iis,  quæ  iu  L.  pinnatifida  jamdudum  cognovimus.  
 Antheridia  iii  bis  proximis  speciebus  ita  diversa  generari,  vix  
 suspicarer.  Nec  ab  alio  algologo  bæc  antheridia  L.  obtusæ  
 observata  fuisse  audivi. 
 Comparatis  descriptionibus,  quibus  antheridia  Bonnemai-  
 soniæ  illustrare  voluerunt,  patet  auctores  alios  alla  organa  
 jiro  antheridiis  Imbuisse,  quod  fit  evidentissimum  si  ipsa  ilia  
 organa  comparantur,  quæ  coram  habuerunt  auctores  diversi.  
 Uuius  generis  organa  a  Derbes  et  Solier  (p.  77  p l.  X LX . f g .   
 T—8)  describuntur  clavæformia,  et  ejusdem  coloris  ac  ipsa  
 irons,  at  ciucia  exteriore  strato  cellularum  pellucidarum;  bæc  
 iu  individuis  iiiveiiiaiitur,  quæ  nulla  cystocarjHa  gérant.  Alterius  
 generis  organa  Magnus  (Bot.  Ergebn.  der Nordseefalirt  
 p .  71pil.  II. f  g.  2 4 —25)  in  iisdem  individuis,  quæ  cystocarpia  
 générant,  observavit.  Quum  a  ïhur e tio   statueretur  Bonnemai-  
 soiiiam  esse  moiioicam,  Magnus  forsan  jure  assumsit  organa  
 quæ  ipse  observavit  esse  identica  cum  iis,  quæ  a  ïhuretio  
 antheridia  Bonnemaisoniæ  babentur.  Hæc  sunt  illis  a  Der-  
 besio  et  Solierio  descriptis  multo  breviora,  et  constant  cellulis  
 miuutissimis  pellucidis  quoquoversum  stellatim  radiantibus.  
 Unum  tantum  organorum  geuus  antheridia  Bonnemaisoniæ  
 constituere  posse,  patet;  quænam  vero  sint  antheridia  vera  
 dijudicare  supersedeo,  quum  propriam  opinionem  tantum  by-  
 potbesi  fundare  valeam  *). 
 *)  Hoc  loco  an im ad v e rte re   pla c e t  u triu sq u e   g eneris  organa,  quæ  
 in  Bonnemaisonia  u t  an th e rid ia   v en d itan tu r,  esse  externa,  quæ  e t  in 
 km 
 ‘V* .y