K i i •
Gr
a■■ ,1 ..ri-
■■il
h X ' ' ::
’ ■ ■
% H .
'.4,. ■
mam qua exsiccatæ aquam imbibuiit; bine magnopere graiide-
scentes, mox in gelatinam sol vini tur, et sæpe diffluuiit antea
quam specimeu madefactum supra cbartam explicare licuerit.
Si segmeutum e fronde exsiccata iu guttula aquæ depoiiitur,
citissime expanditur, et sub expansione curvatur et contor-
quitur. Tota structura iuitio eximie elastica; mox autem, ut
membrauæ aquam imbiberiiit, in gelatinam pigram mutautur.
Cellulæ iuter utrumque stratum iutermediæ sæpe rotundatæ,
at apiculis prominulis cum vieillis anastomosantes; interioris
strati cellulæ fere totæ radiis porrectis coiistitutæ, et quo loco
adproxiinantur radii porrecti diversarum cellularum, eo etiam
diapbragmata iiiveiiiaiitur (uec igitur, ut in cellula ramosa, in
próxima vicinia cellulæ' generantis); articuli corticalis strati
rotundati apparent, sed proxime juxtapositi, radios, qui saltim
in adultioribus et interioribus adsunt, minus evidentes
monstrant. Omnibus his comparatis et perpensis mihi visum
est sequi cellulas omnes rotundas generari; juveniles lateribus
juxtapositis sensim coalescere; demum vero partibus sub
incremento generali frondis distractis, concretæ cellularum
membranæ tubulosæ protrahuntur et radios efficiuut (Kütz.
Fhyc. tab. 70 I.fig . 3), quibus conjunguiitur cellulæ adultiores.
Si igitur Ehodoglossum tasmanicum (Ag. tah. X I I . f g. 3 ) com-
paratur, nodos reticuli ipsis cellulis constitutos videbis; diapbragmata
locis obvenire, quibus cellulæ primitus adproximatæ
concretæ fuerunt, demumque inter distractas cellulas
mediam radii partem occupare; spatia autem vacua, quæ iuter
radios adsuiit, meatubus intercelliilaribus; qui inter cellulas
vulgaris formæ minuti et parum conspicui adsunt, analoga
esse. lu speciebus bujus, typi, quarum rami apicibus
acutioribus terminautur (Gigartina acicularis, Grateloupia p ro lifera,
Gr. pinnata), nullam cellulam propriam terminalem,
cujus incremento penderei formatio frondis, detegere valui.
Etiam ill acutissimis apiculis (Gr. proliferæ) ipsum apicem
fasciculis filorum corticalium constitutum vidi.
Ehabdonia (Harv. Ner. Hor. Americ. tab. X X I I I . A et B )
in partibus adultioribus fere structuram Halymeniæ offert.
Frons tubulosa nimirum membrana firma exteriore obtegitur,
in qua distinguere licet cellulas interiores paulo majores et
directione froudis prolongatas, et exteriores verticaliter ab
J:
interioribus egredientes fere unica serie dispositas ; in cavitate
interiore fila tenuiora, diversa directione excurrentia, in non-
iiullis speciebus et in partibus junioribus sparsiora, in aliis
et in partibus adultioribus numerosiora adsuiit. Membranam
exteriorem in bis primariam et a qua peiideret frondis forma,
facile quis crederet. Partes vero admodum juveniles frondis
inspicieuti adjiareat membranam firmam exteriorem a filis
verticalibus trausmutatis oriri. Ita in tenui segmento longitudinali
Bh. tenera} vidi cellulas corticales últimos articulos
constituere iu filis brevibus corticalibus, quæ ramis paulisper
divergeiitibus cellulas extimas quasi sustinent. In partibus
supremis et maxime juvenilibus fasciculus axilis adest filorum
teiiuissimorum, quæ spatiis iiiterjectis secus longitudinem rami
excurruut siugula, at anastomosibus invicem juricta; et huic
fasciculo axili tìla verticalia ramos, extrorsum exeuntes, con-
stituuiit. In ipso apice frondis articuli filorum axilium sunt
abbreviati, et cum articulis filorum corticalium fere convenientes
magis rotundati, quare quoque adproxiinantur cellulæ
omues — structuram Gigartinæ magis quam Halymeniæ æmulantes.
Hein vero, articulis filorum axilium seusim prolongatis,
ili partibus paulo adultioribus frons fit tubulosa, et paulo
infra apicem structuram Catenella (Kütz. tab. 76 IV .) refert.
Demum, in partibus adbuc inferioribus, articuli penultimi filorum
corticalium dilatantur in cellulas magnas oblongas strati
subcorticalis; quod quoque succrescit crassitie in fronde inferiore,
pluribus seusim articulis aiitepenultimis eodem modo
trausmutatis.
In Lomentaria et Champia (Harv. Ner. austr. tab. X X X ,
Kiitz. Phyc. tab. 54) structura obvenit, quæ ab ea aliarum
Floridearum admodum diversa videretur. Frons enim teretiuscula
et tubulosa certis distantiis est subdivisa diapbragmatibus
transversalibus, quæ externis stricturis quoque conspicua
fiunt. Dum vero in Algis proprie articulatis articuli
formantur singulis cellulis, articuli Lomentariæ et Champiæ
constituuntur plurimis cellulis miuutis (Kütz. Phyc. tab. 54
f g . 14; Ag. tab. X IX . f g . 9), quarum aliæ parietes externos
frondis, aliæ diapbragmata interiora efficiunt; aliæ quoque in
tìla interiora componuntur, quæ interna spatia articulorum
longitudinaliter percurrere videntur, quasi diapbragmata diiì:
; ' f H
’ ■ '■ I l