: .'I
• Î j
» Î S I -
’ M W .
Í ' ^
^ 7
' 0 ''
AM Ni ■
V 7 - i : ' :
A : ■ ) G
f t ,
vuutur, (]uisj)iain crederet spougiolam Imj'us ciini verrucis ne-
uuitiieciosis Desiiiiæ et Ochtodis esso aualugam. Suut tautum
partes exteriores, quæ substantiæ et structuræ quadam similitudine
analogiam quandam otferuut *).
Jam supra indicavi spongiolas juveniles verracas referre,
quibus est iacies et consisteutia froudis jiarum mutata, et ue-
matbeciosum adspectum postea oriri sub coiitiuuato incremento
verrucæ externæ. Nuclei vero jamjam maturcsceutos
non miuus in juveuili verruca quam iu spougiola iiematlio-
ciosa adsuiit, et diversis locis, diversisque in zonis dispoiiuii-
tur nuclei uou miuus iu juveuili quam iu maturescente spoii-
giola, singulisque nucleis distantibus suus adest adparatus et
carpostoinicus et placeiitaris, si quoque parum evolutus et
conspicuus sit. Quibus quidem rito perpensis mibi adparuit
spoiigiolam liaud bene cum fructu quodam esse comparaiidam,
sed potius ut partem illam froudis, iu qua cystocarpia pro-
vciiiaiit,- esse coiisideraiidam. Ut de multis Florideis valeat,
cystocarpia a ramo transformato singula oriri, ita de aliis
constat núcleos plurimos iu certis quibusdam partibus frondis
quasi coiijimctos provenire; partesque ita fertiles uuuc a sterili
fronde vix ditì'erre, uuuc vero certis et postea formatis
loliolis consistere, quæ aliquando quoque propriam formam
exliibeaiit (Tliamuoclonium). Me judice spongiolæ in Polyide
suut ejusmodi partes fertiles, iu quibus ipsi nuclei proveniunt
fere ut in fronde vix mutata Nemalionis, Nemastoma, Du-
drcsnajce etc. nuclei generantur magis sparsi, aut iu partibus
froudis subpropriis Boìyoqns, Gymnogongri, Thamnodonii alio-
rumquc magis aggregati. Partes ejusmodi nucleis adproximatis
fertiles facile iiematbeciosas fieri, exempla Folyopis et
Gymnogongri quoque indicare videntur. Quod vero si ita sit.
*) In recentissimo opere Bornetii et T h u re t (É tu d . Phycol. p . 73
et sequ.) nonnulla su n t quæ cum no stris non bene conveniunt. F a sc ículos
fe rtiles filorum spongiolæ anastomosibus ju n c to s equidem vidi,
sed his filis copulantibus functiones ’’tuborum coimectentium" atti'i-
buere non ausus sum; nec eos ita elongates, curvatos et vario modo
ramosos vidi. Quos ramulos fasciculi juveniles consideravi, hi ab auc-
toribus, si eos r ite in te rp re ta tu s sum, in itia trichophorici adparatus
dicuntur. Affinitatem quandam Polyidis cum Dudresnaja, ob s tru c tu ram
nuclei diversissimam, assumere non auderem.
'‘Ufi: 4.-»*
267
patet ili situ cy.st()cu,rpiorum vix abnorme quoddam adesse,
quod coiitrariuin foret iis, quæ do origino cystocarpiorum iior-
iiiali statuere ausi sumus.
18. Lomentarieæ unico Genere Lomvntariæ bodiedum constant.
Extcrno haliitii et tota structura frondis cum Champia
congruentes, cystoearpiis ita differunt ut nec cum bis, uec
cum aliis Florideis affinitatem propinquiorem assumere ausus
sum. Revera vix iillum Geiius adest iuter Florideas rito
coguitas, de cujus dispositione in systemate magis dubitares;
niilii quidem nuclei structura potius cum Polyide, quam cum
alio quodam typo, affinitatem prodete adparuit.
Cystocarpium Lomentariæ est externum et iu plurimis
fere omuino spbæricum, cujus iu pericarpio pellucido vix car-
jiostomium conspiciatur (Harv. Phyc. B r. tah. 145 — Ag. tab.
X X X I I . fig. 10). Nucleus constat gemmidiis majusculis obconicis,
at mutua pressione subangulatis, ab intcriore centro
quoquoversum fere æque radiantibus (Harv. 1. c. et Ag. tab.
X X X I I . fiig. 11). Si sectione verticali feliciter ducta, aut nucleo
leviter compresso coutigerit gemmidia integra separare,
dispositione nou nimium turbata, nucleus quasi pluribus fasciculis
constare videatur, (juorum quisque a sua placentæ parte
proveiiiat; si observatur fructus speciminis autea exsiccati
peridermata gemmidioruia fere nulla crederes; coliibitur totus
nucleus tìlis paulisper laxius dispositis, circumcirca coiiceii-
trice a basi sursum porrectis, articulatis et articulis iuvicem
anastomosibus coiijunctis, adparatum queudam circiimnucloa-
rem, sub forma reticuli circum-ambieutis formantibus (Ag. I,
c.fig . 14); extra hoc adest pericarpium proprium, contextum
cellulis minoribus rotundatis et pluriseriatis, interioribus directione
tangentis paulisper loiigioribus, exterioribus subver-
ticalibus; extra cellulas pericarpii, suis limitibus extrorsum
distinctas, stratum gelatinosum crassiusculuiii adest, cuticulæ
analogum, cujus strato paulisper tenuiore tota cingitur frons.
Si contigerit fructum juvenilem observare sub stadio, quo
parum extra superficiem frondis emineat, multa aliter con-
spiciiuitur. Pericarpium a facie externa observatum, structuram
fere monstrat qualem Polysiphoniæ cujusdam fructus
incboaiites; intra gelatiuam videbis tìla articulata seu series
cellularum niimerosas, a latiore pericarpii basi sursum adscenì
è T
' s' V A
i|M ^
•A ;