i r a A
j r i .¡:î
< ‘‘i
Ç (i ' fy'D
;(> F t
guntiir (Ag. /. c. Jig. 5 h, f g . 9 h). »Vdposito Cld. Z. Jodio
endodii-üiiiata liariim cellularum aurea aut obscurius lutea
subtuscesceiitia, filorum sterilium pallide lutescentia evadunt,
gemmidis, ut iis mos est, obscurius fuscescentibus aut demum
coerulescentibus. Licet bæ cellulæ ovales sæpius plurimæ ad-
siut, rarissime tameu subdivisas vidi in partem superiorem
et inferiorem. Triclioplioricum quendam adparatum videre
milii non contigit; fila vero quandoquidem vidi tenuissima,
lasciculüs diversos strati corticalis coujuiigeiitia, iiuiic pili
tenuissimi ad instar, in coeciiin extra stratum corticale ex-
curreiitia. Adparatus basalis, quem Bornet iu Nemast. mar-
ginifera (Not. Alg. jé . X V I . f g . 2) exliibuit, mibi non adparuit.
Quaiitumcumque milii probabile videatur cellulas mox
dcscriptas, ovales, primaiii constituere originem nuclei, tamen
dicere fas est raram earum subdivisionem non bene cum bac
suppositioiie coiijuiigi.
lu diversis speciebus Halymeniæ nuclei aliis modis adfixi
videntur; evolutioiieiii quoque paulisper diversam videro creduli.
Ill Haiymenia Fìoresia stratum exterius iis locis, qui
deiuuiu fiuiit fructiferi, interiore latere jiaulisper incrassatum
vidi uovis cellulis invicem aiiastomosaiitibus, quarum mediæ
inter se magis distantes carpostomium efficiuut; ' bæ, a fade
adspectæ, convergentes apicibus obtusis aperturam mediam
jam indicant. lu H. ligulata nullum carpostomium observavi;
orificium tameu extra cellulas nucleum subfulcientes adesse
docuerunt lliu r e t et Bornet. Nuclei bujus quoque adfixi sunt
ad cellulas strati corticalis, in membranam frondis sat teiia-
cem concrescentibus (K ü tz. lliy c o l. tah. 74 I. fig. 2; Ag. tab.
H fig. 4); quæ autem cellulas basales nuclei coustituuut suut
in H. ligulata exteriores, et lobi adparent introrsum (vacuum
veisus interius irondis) radiantes; iii H. floresia suut cellulæ
basales nuclei interiores, et lobi nuclei liuut extrorsum radiantes.
Carpostomium igitur iu II. Floresia ad supremam
partem nuclei coiiducit; in II. ligulata pone basem fructus
pateret. Primam origiuem nuclei in H. ligulata videre credidi
in cellula rotundata, brevi pedicello, ad cellulas strati
exterioris adfixo suffulta (Ag. tab. V. fig. 5 a); bæc cingitur
filis paucis, quæ postea circa nucleum intumescentem couver-
gentia adsunt. Cellulam banc nuclei maternam mox subdivisam
observavi in cellulas paucas (4) (Ag. I. c.fig. 5 b ), quæ
singulæ dein intumescentes loborum constituunt prima initia;
bæc loborum initialia subdividuntur ulterius et iu fila ramosa
et articulata abeunt, quibus maturescens nucleus adbuc cou-
stitutus videtur (Ag. l. c. fig. 4 et fig. 5 c). lu H. Floresia
nucleus incboari videtur iutra fasciculum filorum anastomo-
saiitium, quorum articuli, iuitio breves et fere cuneati, apicibus
productis cum vicinis initio ut apparet conjuiiguntur
(Ag. tab. V .fig . 7 a); postea proloiigantur articuli, et fila pro-
longata laxius nucleum obtegunt (Ag. l. c. fig. 7 b). Ipsius
nuclei prima initia iii quibusdam cellulis majoribus, ita positis
ut articulis fili — cum sterilibus ambientibus forsan initio coii-
formibus — constitutos putarem. Sub stadio posteriore lobos
intumescentes ad fila ramosa suspensos observavi; credere
licet nuclei cellulas, sub primo stadio conformes, sensim alio
modo transmutari; inferiores in fila suspensoria abire, superiores
in lobos iiitumescere magis magisque subdivisos.
Jam Kiitzingius (Phyc. Gemr. tab. 74 I.) evolutionem nuclei
in Halym. ligulata iconibus eximiis illustravit; cum bac
descriptione nostræ observationes potissimum conveniunt. Bornet
et Thuret (Not. Alg. tab. X IV . et X V .) evolutionem modo
baud parum diverso descripserunt. Organa, quæ nomine procarpii,
et adparatus trichopliorici, velut partem illam procar-
pium cingentem, quam ”calotte” dixerunt et qua coiistitueretur
placenta, mihi videre non coutigit. Antea statuerant foecuii-
datioiiem fieri adjuvantibus filis (’’tubes connecteurs”) qualia in
Dudresnaja descripserat Tburet; quod vero in recentiore opere
citato denegarunt. Hoc loco dixerunt: ”11 arrive souvent que
les procarpes ne se développent pas d’uiie manière régulière.
Leurs cellules deviennent des cellules végétatives ordinaries
et s’allongent. Le tricliogyne acquiert des dimensions considerables.
Plus tard la cellule de l ’appareil trichophorique
se couvre de longs filaments grêles et transparents, qui seteii-
dent eu étoile dans la cavité de la fronde. Ce sons des filaments
de ce genre, aperçus sur des individus desséchés, qui
nous avaient fait présumer que THal. ligulata avait des tubes
fécondants analogues a ceux du Dudresiiaya.” Fila descripta
quoque videre credidi; modo autem allato eadem interpretari
non ausus sum. Fquidem fila cavitatem interiorem frondis
7 aUv .
:)