
 
        
         
		generari  a  coalito  contentu  plurium  cellularum,  quarum membrauæ  
 demum  fuerint  dissoluta;  —  iu  Elorideis  contra  baud  
 rarum  nobis  adparuit  formationem  placentæ  boc  modo  fieri. 
 Ita  de  Heringia  mox  supra  demoustrare  conatus  sum mediam  
 partem  solidesceiitem  et  clavæformem  placentæ  ex  coii-  
 tentu  articulorum  fili  axilis  coalesceiite  formatam  fuisse,  et  
 consimiles  placentas  validas,  quæ  iu  Phaeelocarpo,  Nizymenia,  
 Areschougia,  lihabdonia  etc.  ol)veniant,  simili  modo  coalitis  
 endocliromatil)us  oriri  putarem.  Placentares  adparatus,  qui  
 iu  multis  aliis  adsunt  (in  Gracilaria,  Hicranemate,  Heringia-  
 tela  spongiosa  exterior  placentæ),  endociiromatibus  laxius  ana-  
 stomosantibus  constituti,  non  admodum  difi'erunt  origine;  separata  
 vero  iu  llis  mauent  endocbromata  diversarum  cellula-  
 rum,  nec  tota  iu  corpus  solidum  coalescunt. 
 Fila  gemmidiifera,  quibus  rami  placentæ  continuaiitur,  
 sunt  sæpe  iu  inferiore  parte  articulis  elongatis  cylindraceis  
 constituta  (Ag.  tab.  N N V I I .  fig.  6  ct  7),  superne  articulis moniliformibus  
 constant,  quorum  endocbromata  iu  siugula  gemmidia  
 sensim  sensimque  trausferaiitur.  Ex  articulo  termiuali, 
   cæteris  præcociore,  emissum  gemmidium mox  rotuiidatur;  
 emissa  gemmidia  iiuiic  iutra  pericarpium  laxiora,  nunc  in  ipso  
 carpostomio  coacervata  vidi  (saltem  in  præparatis  a  specimine  
 antea  exsiccato  coiifectis);  quandoquidem  videre  credidi  (Ag. 
 1.  c.  fig.  12)  membranam  articuli  terminalis  extra  nucleum  
 (filis  gemmidiiferis  densioribus magis  compactum) prolongatam  
 fieri  et  ante  eruptionem  gemmidii  quasi  iuflatam;  dein  erupto  
 gemniidio  membranæ  collapsæ  siue  dubio  dissolvuntur.  Ali-  
 quando  in  articulis  penultimis  eudocbroma  in  plures  partes  
 subdivisum  vidi,  quæ  amie  initiales  essent  ramorum  sensim  in  
 novos  articulos  terminales  excrescentes  dubitavi.  Erupta  gemmidia  
 tenui  strato  gelatinæ  sæpe  cinguutur. 
 Si  in  iis  speciebus,  quarum  frons  simplici  strato  cellula-  
 rum  componitur,  contigerit  fructum  sat  juvenilem  observare,  
 adpareat  fructum  institui  incipere  cellularum  formatione  nova  
 et  iterata;  quæ  euim  autea  fuerunt  cellulæ  singulæ,  directione  
 paginas  versus  verticali  prolongatæ,  locis  fructiferis  subdivisæ  
 obveniunt  diapbragmate,  quod  cum  paginibus  fit  jmrallelum.  
 Ex  duabus  cellulis  ita  formatis  geminæ  novæ  simili modo  formantur, 
   quarum  interiores  forsan  non  ulterius  subdividuntur. 
 243 
 exteriores  vero  ulterius  increscunt,  novas  iterum  generaturæ.  
 Ita  unum  exterius,  et  alterum  interius  stratum  locis  fructiferis  
 adesse  adpareat,  antea  quam  quædam  initia  nuclei  conspiciantur. 
   Si  in  specimine,  quod  in  adultioribus  partibus  est  
 uberius  fructiferum,  peripbericas  partes  sub  lente  leviter  augente  
 observaveris,  quoque  a  superficie  partes  demum  fructi-  
 feras  a  sterilibus  dignoscere  licet;  cellulæ  enim  constituentes,  
 quæ  in  sterilibus  partibus  rotundato-angulatæ  et æque magnæ  
 sunt,  fiunt  in  fertilibus  partibus  densiores,  quasi  maculas  intensius  
 coloratas  formantes.  Sub  augmento  majori  ejusmodi  
 maculam  videre  licet  iu  media  parte  leviter  elevatam,  et  in  
 ipso  vertice  cellulas  vidi  iionnullus  (5—7)  directione  tangentis  
 prolongatas,  et  ita  positas  ut  iuter  apices  tenuiores  et  convergentes, 
   spatio  vacuo  rotundato, jam indicari videretur ostium  
 carpostomii  futuri  (Ag.  tab.  X X V I l .f i g .8 ) .  Circa  bauc  partem  
 elevatam  cellulæ  exteriores  minores  et  paulo  densius  positæ  
 videbantur  quam  iu  parte  sterili  circumjacente.  Ut magis  
 sublevatur  suprema  pars  pericarpii  incboautis,  novas  cellulas  
 (minores)  prioribus  iuterpositas  oriri  putares.  Mutata  
 distantia  focali,  cellulas  quasdam  observavi  infra  pericarpicas  
 positas,  endocbromate  lutescente  insignes,  quas  initiales  nuclei  
 suspicatus  sum’;  ex  bis  duas  sujreriores  et  unam  inferiorem  
 uunc  dignoscere  putavi.  Traiisversa  sectione  fructus  admodum  
 juvenilis  iu  Hemineura  (Ag.  tab.  X X V I .  fig.  19)  series  
 verticales  cellularum  pericarjni  intra  fructum  intumescentem  
 quasi  in  fila moniliformia  articulis  distractis  transmutatas  fieri  
 observavi *);  bisque  filis  quasi  adbuc  conuecti  series  cellula-  
 rum  pericarpii  cum  seriebus  infra-jacentis  strati  basalis  fructus. 
   Inter  pericarpicum  et  basale  stratum  cellulas  quasdam  
 vidi  cæteris  evidenter  majores  et  endocbromate  facilius digno-  
 scendas,  quas  ob  ipsam  dispositionem  a  cellulis  verticaliter  seriatis  
 initio  transmutatas  et  una  cum  pericarpio  intumescente  
 sublatas  fuisse  crederes;  ex  bis  jam  boc  stadio  quasdam  vidi  
 radiis  endocbromatis  cobærentes,  placentam  futuram  prænun- 
 *)  In   fructu  adulto  Hemineuræ  horuin  filorum  nullas  vidi  reliquia s.  
 Harvey  vero  (in  Phyc.  austr.  tab.  179),  tìla  d ep in x it,  quæ  analoga  c re deres  
 paranematibus  in  fru c tu   Floridea rum  sæpius  obvenientibus,  in te 
 r  nucleolos  aut  fasciculos  fertile s  sæpe  excurrentibus,  pericarpicum  
 tectum  quasi  sustinentibus.