e s e :
A - ‘
k ■
i *
\ L S r K .
f e - - y .;
f i f i
I - ^ JV'i '
> 7 . '<3 ;
T ' f f A . :
1 4 ® ® ' - : :
ÍJff- • ®
1 '^ ■:;; ■
j
\ M Z - f ':
I r . ' * ' ' ' '
k j , » ;
k ® ,, í . *
f e ® :: -:■ :
r ® -
^ '£■ ‘:
■ ® Í íÁ . | ' S f f '
í - l ’
7'i'®ír:
■: í, :
‘ ri-íE ;
2()8
(lentes, verticem versus convergentes, cariTOstomium futurum
iu ipso centro iiuiicantes (J g . tah. X X X I I . Jig. 15); articulos
liorum tìlorum generari accrusceuto articulo termiuali, iiiíé-
nores autem articulus divisione seusim geuiiuatos tíori, tota
dispositio iüdicat. Si ejusmodi fructum transverse sectum observare
contigerit, cellulæ pericarpii interiores per plures series
disjiüsitæ, ciuocjue extrorsum ct sursimi radiantes adpareaiit
(Ag. l. e. Jig. 12 ct 13). Interiores vero cellulas, accuratius
inspectas, videbis invicem anastomosibus juiictas esse,
(juud vero præcipue conspieiiuni fit in cellulis quibusdam iu-
iuiiuiibus, quas basales diceres totius fructus, cæteris majores
et uberiore endocbromate, quasi magis gelatinoso et coloris
pallidi aut grisei farctas (Ag. l. c. Jig. 12). Adposito jodio
liuc endocbroma vidi colorem fere luteum assumere. Et igitur
ob formam cellularum et ob consistentiam atque colorem
endocbromatis cellulas bas cum placentaribus cellulis inulta-
runi Eloridearum congruentes crederes. lu fructu maxime
juvenili (Ag. J. c.Jig. 12), quem vidi, liæ cellulæ plures fue-
luut, una centrali cæteris majore, quam plurium miiioriiin
eudücbroiiiatibus coalitis ortam suspicor, duceiitibus observa-
tioiubus quas de formatione placentæ Delesseriearum, Heriii-
giæ, Arescbougiæ aliarumque jam supra attuli. Sub stadiis
fructus serioribus (Ag. tab. X X X I I . Jig. 13 ct U ) plures plu-
res(|ue ejusmodi cellulas placentares in placentam quandam
centralem coalescere crederes, cujus ex partibus diversis —
distantibus adbuc at anastomosibus junctis aut omnino coa-
litis — fasciculi gemmidiorum diversi oriantur. Ab bis en-
docbroiiiatibus juiictis gemmidia plurima nutrimentum siue
dubio ducuiit, doiiec fere omiiiuo consiiinta placenta, gemmidia
matura demum fere siue basi couspicua a puiictis jiau-
lisper discretis radiantia videntur*).
*) In d isse rta tio n e de evolutione cystocarpii F loridea rum D:r Jan-
czewshi quoque de evolutione fructus Lomentariæ suas observationes
a ttu h t (sub Chyiocladia K a lifo rm i pag. 133 pi. 5 Jig. 9 - 1 3 ) . Si fructus
ma tu ri icones (fig. 12—13) cum iis aliorum auctorum comparantur,
sane cum bis baud bene conveniunt; nec qualem evolutionem fructus
desorip.sit, talem videre mihi contigit. Auctori pla cu it me v itu p e ra re
quod (Sp. Alg. p. 733) fructus dedissem errone am descriptionem. Me
autem tantum externam faciem fructus, in Specie desc rib en d a respe-
269
Sub stadio fructus maxime juveuili, (juod oiiservare mibi
contigit, cellulæ matricales gemmidiorum, licet adirne tenoræ,
jam magnitudine et forma oliovata insignes, quasi cellulæ exteriores,
libere eminentes, adparatus placeiitaris milii obvo-
neruiit. Quod vero si rite viderim, iiescio amie quoque ex
liac evolutionis norma jure duccreiitur argumenta, (juibus
probari videretur Ijomeiitarieas cum familiis Coryiiospcrmoa-
rum potissimum convenire.
19. B,hodomeleæ familiam Eloridearum constituunt Spo-
cicrum Generumque numero inter omnes ditissimam, ct Systc-
maticorum, ni fallor omnium, consentieiite judicio maxime na-
turalem. In omnilius cystocarpia obveuiuut externa et sul)
ea forma, (juam nomine Keramidii olim desigiiavimus: formam
nimirum babent sæpe urceolatam, plerumque breviorem
et magis ovatam, nunc evidentius in collum protractam, raro'
fere omuino globosam. Sæpius quasi a pedicello breviori oblique
adscendit cystocarpium, carpostomio supero aut extrorsum
biante; inferne, juxta basem obliquam, sæpe apice abortiente
ramuli fructiferi quasi calcaratum adpareat.
Pericarpium a facie observatum sæpe (sp. Polysiphonia)
cellulis rotundato-angulatis — series a basi dilatata fructus
adscendentes, apicem versus convergentes formantibus — contextum
videtur. Quia cellulæ in diversis seriebus sunt fero
æque longæ, zonas superpositas in pericarpio efficiunt, (juas
articulis polysipboniis frondis analogas credei’es (Küts. Phyc.
tab. 50 II I. Jig. 1, V. f g . 1; Ag. tab. X X X I I I . fig. 12); intra
zonam, supremam carpostomium biat. l\i Lenormandia lineari
(lla r v . Phyc. austr. tab. CVIIL), cujus frons componitur foliis
liiiearibus costatis, adbuc in fructu sub-adulto quasi costam
folii transformati in seriebus quibusdam cellularum elongata-
rum agnoscere putavi (Ag. tah. X X X I I I . fig. 18). B a sya
elegans, cujus frons obducitur strato corticali uberiore, cellulis
minutis contexto, quoque pericarpium consimilibus cellulis
corticatum adparet (Küts. Phyc. tab. 51 IL fig. 5 ct (>).
In multis speciebus Polysipboniæ, Dasyte aliorumque cystocarpia
formari videntur transformatione ramuli cujusdam
xisse, in Genere vero describendo in alia pagina (l. c. p . 725) struc-
tn ræ fructus in te rio ris dedisse descriptionem, hoc auctorem aut fugit,
aut hoc dicere sprevit.
te-.
i í í f f i í