
 
        
         
		%  
 4 
 ■ 7 
 ■  !', 
 '  í,-; 
 ( • 
 ■~t-  ■'í 
 A M 
 #■  4 
 f e # ' 4   
 A  7 ^ : 
 ■  -'I ' 
 IIT 
 1: 
 3 i \ ■'■ '%  ‘ 
 ]® Í 
 Ir  ' 
 240 
 sime  hcmispliærice  elevata;  in  iis  speciebus,  quarum  frondes  
 sustinentur  costa  media  nervisque  a  costa  exeuntibus,  cystocarpia, 
   ni  fallor,  semper  nervis  imposita  videntur;  etiam  iu'iis,  
 quarum  veuæ  non  una  cum  fronde  sese  evolvente  formautur,  
 sed  iu  fronde  adultiore  posterius  generantur,  cystocarpia  adulta  
 plerumque  veuæ  imposita  crederes.  Iu  speciebus  eiier-  
 vibus  cystocarpia  siue  ordiue  conspicuo  per  frondes  sparsa  
 proveniunt,  nominila  in  ima,  alia  in  altera  pagina prominula.  
 In  nonnullis  (llcmineura)  pericarpium  bemispliæricum  in  apiculum  
 admodum  conspicuum  protraliitur  [lla rv .  Ner.  austr.  
 fai).  45 Jig.  5);  iu  aliis  (J)eless.  sinuosa,  1).  hypioglosswìi)  ejusdem  
 ne  minimum  videtur  vestigium;  pericarpium  in  liis  carpostomii  
 canali,  quasi  omnino  incluso,  tantum  apice  liiat. 
 Si  fructus  adultus  verticaliter  secatur,  adpareat  cystocarpii  
 partom  supra  imam  paginam  eminentem  quasi  arcuato  
 tccto  pericarpii  esse  coustitutam,  basalem  vero  partem  fructus  
 quasi  altera  pagina  folii,  vix  prominula,  constare  (Ay.  tah.  
 X X V I I . Jig.  6);  lioc  modo  utramque  paginam  ad  fructum  
 formaiiduiu  sua  coiiferre  diceres.  In  iis  Nitopbyllis,  quarum  
 stériles  frondes  constant  cellulis  unica  serie  in  planum  coii-  
 juiictis,  et  plaiiuin  basalo  fructus  et  pericarpicum  tectum  suut  
 incrassata,  et  pluribus  superpositis  seriebus  cellularum  coutexta; 
   cellulis  plerumque  complanatis  et  directioue  tangentis  
 elongatis.  Extra  banc  partem  —  quæ  ita  aucta  cellularum  
 generatione  ad  fructum  formaiidum  trausmutata  fuerit —  partes  
 circuinjacentes  structuram  sterilis  frondis  offerunt,  cellulis  
 nimirum  paginas  versus  loiigioribus  et  per  unicam  seriem  dispositis. 
   Etiam  in  speciebus,  quarum  frondes  stériles  cellulis  
 pluribus  paginas  versus  superpositis  constituuiitur,  pericarpii  
 parietes  paulisper  incrassati  mibi  obvenerunt.  Cellulæ  serie-  
 rum  diversarum,  quibus  pericarpii  parietes  formautur,  sunt  
 plerumque  ita  regulariter  una  supra  alteram  ciispositai,  ut  a  
 superficie  inspectæ,  interiores  et  exteriores  unam  tantum  cellulam  
 constituere  facilius  crederes  (cfr.  Ag.  tah.  X X V IL   
 fig.  6,  9);  nuuc  in  pericarpiis  velut  in  adultiore  parte  frondium  
 bic  ordo  minus  conspicuus. 
 Placenta  supra  fundum  basale  fructus  plus  minus  late  
 expanditur,  plerumque  quasi  decumbens  parte  sua media  sæpe  
 valida  et  admodum  incrassata  (Ag.  tah.  X X V l l .   fiig.  0  et  7 
 241 
 ad p ),  circumcirca  in  ramulos  plurimos  tenuiores  excurrente.  
 Ramuli  sursum  prolongati  fasciculos  filorum  gemmidiiferorum  
 sustinent;  deorsum  productos  cum  eudochromatil)us  cellularum  
 subjacentium  (strati  subliymenialis)  evidentissime  conjunctos  
 vidi  (Ag.  I.  c.  fig.  7),  quasi  liis  adjuvantii)us,  velut  radicibus  
 emissis,  nutrimentum  liauriret  placenta.  Neque  in  parte  incrassata  
 placentæ,  quæ  magnitudine  numerosas  cellulas  strati  
 subliymenialis  æquat,  neque  in  ramorum  parte  inferiore  diapbragmata  
 detegaiitur;  nec  placenta  adultior  cingitur  membrana  
 quadam  cellulari;  ita  neque  cellulis  pluribus  composita  
 adpareat,  neque  ipsa  unicam  cellulam  constituere  videatur.  
 Radiis  deorsum  prolongatis,  cum  endocbromate  aliarum  cellularum  
 conflueiitibus,  forsan  potius  indicari  crederes  totam  
 placentam  quoque  endocbromate  cellulæ  integræ  aut  cellula-  
 rum  plurium  confiuente  esse  compositam;  jodio  adposito  vidi  
 totam  placentam  et  endocbromata  cellularum  strati  subbyme-  
 nialis,  cum  quibus  confluit,  eundem  colorem  luteo-fuscescentem  
 assumere. 
 Ut  vero  de  tota  bac  formatione  certius  judicare  liceat,  
 fructus  status  magis  juveniles  observare  necesse  sit.  In  fructu  
 juniori  Nitophyìli  dentieulati  ita  contigit  videre  ipsum fundum  
 fructus  obtectum  strato  cellularum,  quæ  et  forma  rotundata,  
 et  membranis  tenuioribus  (ut  videretur,  sensim  solutis),  et  eu-  
 docbromatibus  iuvicem  per  poros  cobæreutibus  ab  inferioribus  
 facilius  dignoscerentur  (Ag.  tah.  X X  VII. fig.  9);  præcipue  mediæ  
 boc  modo  insignes  fuerunt  (Ag.  l.  c.  ad  p>m),  et  harum  
 nonnullæ,  quasi  in  fila  conjunctæ  (Ag.  ì.  c.fig. 10),  tectum  versus  
 pericarpicum  adscendentes  milii  obvenerunt.  Quin  immo  
 aliquando  endocbroma  sua membrana jam  denudatum vidi.  Eii-  
 dochromata  diversarum  cellularum,  initio  per  poros  tubulis  
 angustis  cohærentia,  sensim  poris  dilatatis  et  sæpe  dissolutis  
 omnino  membranis  cellularum  confiuere  in  corpus  solidum,  ex  
 his  fuit  evidentissimum.  Nulla  igitur  mihi  restant  dubia  totam  
 placentam  validam  et  in  ramos  plurimos  excurrentem hoc  
 modo  oriri,  cellulasque  strati  subhymeiiialis,  quæ  in  maturescente  
 fructu  couuectuntur  eodem  modo,  esse  bujus  formationis  
 reliquias  persistentes,  ipsum  formationis  modum  omnium  
 quoque  testaturas.  Si  ex  iis,  quæ  de  plantis  superioribus  nobis  
 cognitum  est,  raro  obvenire  videretur  organum  quoddam 
 16 
 ■'„i ' 
 ;  ■  
 •'  i' 
 FA 
 %