r e i f e ' fe-
• ist ■ H r i ■-
hoc modo tila jimioris frondis facilius a filis hyjfiiaiformibus
— fere simplicibus, inarticulatis, crassa membrana instructis,
cunalom internum augustissimum pigmento obscuriore occupatimi
loveutibus —, (juibus oiuiies jiartes frondis jiaulo adultioris
ubicumque permeantur. Jodio aut Cbl. Z. Jodio adposito
diflbreutia iuter iila juvenilis frondis et. adultioris adbuc
magis perspicua fit; iu illis endocbroma, quod majoreui jiar-
tem articuli occupât, tit aut magis lutoum iu maxime juveuili
bus aut fuscesecus sive coerulesceiis iu paulo adultioribus;
111 ids pigmeiitum angustimi interius vix conspicuam subit
mutatioueiu (si segmeutum uou satis tenue observatur, totum
adposito jodio colorem paulisper lutescentem ofi'erat).
Quæ quidem quum adsit structuræ differentia inter partes
júniores et adultiores ipsius frondis, facilius crederes structuram
iructus cum parte juveuili, a qua formatur, magis convenire
quam cum fronde adultiore. Elemeutis revera iisdem
constat, immixtis tamen sparsioribus filis liypbæformibus. Teuui
niuiirum facta sectione trausversali Gelidii cornei (Ag.
tab. X X IX . Jig. 7) *) videas pericarpii stratum exterius filis
iiioiiiliiurmibus contextum; bis proximum est stratum cellulis
angnlatis et aiiastomosantibus coiistitutum, quod a cellulis
strati sub-corticalis juvenilis frondis ortum fingeres; bis vero
in Iructu iiumoi osioribus, stratum quasi sui juris conficiunt.
Ella strati axilis, quæ iu fronde sterili suut magis elougata,
ill fructu suut brevioribus articulis, ideoque densius ramosis
et aiiastomosantibus constituta. Dissepimeiitum igitur bis componitur,
at magis traiisformatis et formam ofi'erentibus, quam
placentares cellulæ iu strato subliymeiiiali Floridearum sæpius
assumere videntur. Præter iiæc partis juuioris elementa, fila
bypliæformia baud pauca transverse secta, inter priora sparsa,
percipiautur, intra membranam crassiorem pigmeiitum angu-
stissimum nioustrantia. Fila liypliæformia præcipue inter cel-
*) Oelidium corneum, lioet species frequentissima e t in omnibus
colleotionibus obvia, ra riu s fructiferum obvenit. P lurimis ludens formis,
u t bodie in te llig itu r species, etiam in fru c tu differeutias offert,
cystoearpiis nuuc magis termiiialibus, uunc ab apice ramulorum paulo
dissitioribus. In formis nonnullis dissepimentum ce rtiu s cum p ag in ibus
parallelum; quod vero an in omnibus obveniat, mihi non omnino
certum videtur.
‘à _
lulas ipsius dissepimenti et ad margiues fructus laterales ol)-
veiiiuut (iu partibus typice magis axililms); rariora iu arcuato
tecto pericarpii observavi. A tìlis strati sul)liymeni;ilis provenientes,
alii rami in fila gemmidiifera mutautur, alii steriles
excurruut, ijuasi tectum pericarpicum sustineutes. In
adultiore fructu liæc tìla sterilia suut sæpe inferne simpliciora,
sursum fiunt ramosa, ramis divergentibus diversas pericarpii
partes subfulcientibus. In quibusdam — et forsan semper in
pericarpiis junioribus — bæc tìla sterilia numerosiora et magis
ut columuæ pericarpium sustineutes couspicua adparent
(Harv. Phìjc. austr. tab. 18 et 204), in aliis pauciora. Spatium,
quod iuter dissepimentum et pericarpicum tectum adest,
cæterum occupatur tìlis gemmidiiferis, quæ a tota superficie
dissepimenti, seu potius a strato subliymeniali liaiic superficiem
constitueiite, sursum verticaliter exeunt, nuuc omnia fere æque
loiiga et breviore pedicello in articulum fertilem oliovatum
desinentia (Ag. tab. X X IX . Jig. 7); uunc iu fasciculos alios
longiores, alios breviores fere collecta, in pedicellis iongiori-
bus articulatis et ramosis gerunt gemmidia intra articulos
terminales ramorum evoluta (Ag. l. c.Jig. 9). Ipsa gemmidia,
in ramulis obovatis singula et coiiformia, velut iu Chætangieis
suut minuta, si cum multis aliis comparantur; adposito
jodio coerulescentia vidi, pedicellis fuscescentibus. Supremis
ramorum articulis efi'oetis, novam geiieratioiiem ramulorum
fertilium provenire suspicor. iucrescentibus sensim longitudine
filis prægnantibus. Igitur tìla gemmidiifera pro ætate fructus
aut breviora esse aut longiòra assumsi.
Maturos fructus Cliætaiigiearum et Gelidiacearum comparanti
facilius quidem videretur utrosque ad eundem fere
typum confectos fuisse: fila enim gemmidiifera forma et structura
fere omnino conveniunt; quæ iu dispositione adsint dif-
ferentiæ forsan minoris momenti viderentur si statueretur stratum
subliymeniale in Cbætaugieis magis evolutum fuisse et
supra totum interiorem parietem cryptæ expansum; idem vero
in Gelidiaceis, minus evolutum, tantum partem parietis, uimirum
ipsum fundum fructus occupare. Mihi autem, status
magis juveniles et evolutionem fructus comparanti, liæc minus
arridet explicatio. Oritur enim forma propria fructus in Ciiæ-
tangie'is evolutione strati circumnuclearis, a minore nucleo
■ V*'. ' t
'■ K\
A r ' "