i T ' . ;
J f ySS
j ® " ) - -
a ® -
i ï : .
individuis, iu quibus fructus maturescentes adsunt; iu bis
eiiim jam deticereiit prima initia. Quum vero in longe plurimis
ex forma frondis dijudicari nequit, quænam organa —
utrum cystocai'iiia, spbærosporæ au antberidia — in individuo
quodiim juveiiili et adparenter sterili evolveiida siut, patet
iacilius quanta laboraret difficultate, qui de bis primis iiiitiis
cystocarpiorum instituere voluerit observationes. Si quoque
pilos quosdam videris, quos tricbogynas constituere crederes,
neutiquam certum esset verum tricbogyiiiciim adparatum te
observasse; statuiint euim ipsi auctores {Fécond, des Fiorici.
%). 27): ’'d’autre part, au milieu des poils dont la surface est
couverte, vouloir distinguer un poil aussi ténu que le tricbo-
gyiie serait une entreprise tout à fait cbimériqiie.” Antea
quam tricliogynæ functiones quasdam sub foecundatiouis actu
tribueraiit, pilos videruiit Bornet in Lejolisia, Pringsbeiin iii
Spermothamnio roseolo, quos peculiari quadam functione ab
aliis distiiictos baud suspicati sunt; bis autem tricbogynas
coustitiii postea declararuiit Bornet et Tburet. Callitbamiiii
corymbosi iiidividuuni aiitberidiiferum depinxit Tburet (Anth.
des Crypt. p l. 4), cujus ad apices ramorum exeuut jiili numerosi,
qui quibusnam difl'erreiit a pilo in fructu Lejolisiæ termiuali,
qualis bic primum a Bornetio depictus fuit, difficile
sane dicitur. Ejusmodi specimen Callitbamiiii granulati de-
piiixerunt Derbes et Solier (F l. 17 Jig. 3). Cbaracterem esse
tricbogyiies dixerunt, quod esset unicellularis et plus minus
prolougata, nec diapbragmate separata a cellula sua basali;
nescio tamen an bis insistere liceret, quum alios ramorum
apices consimili modo terminâtes videam. Ramorum apices,
quos ut proloiigationes piliiormes iii Spermothamnio roseolo
depinxit Bringsheim, boc respectu vix dignoscantur ab adparatu
pilifornii, fructum juvenilem ejusdem speciei terminante,
quem postea tricbogynen declararunt Bornet et Tburet.
Digiiosceretur præterea tricliogyne contentu suo proprio, lu-
cem magis réfringente; si vero banc proprietatem neque Bornet
de Lejolisia scribens, nec Priiigsbeim de Spermotbamnio,
nec Nægeli ipsum adparatum tricbopboricum describens, me-
moraruiit, patet, ut putarem, nec buie cbaracteri magnam
quandam vim tribuendam esse; quod quoque ipsorum aucto-
rum verbis supra allatis concludere liceat, quum boc loco dicitur
frustraueuin esse conatum dignoscere velie triciiogyneu
ab aliis pilis, quibus superficies cooperta sit.
Præterea inquirendum mibi videtur an ipsa ilia organa,
quæ a Bornet et Tburet iu diversis speciebus ut tricliogyne
aut tricbopboriciis adparatus describuntur, revera sibi invicem
respondeant. Quod iu Lejolisia primum a Bornetio depiiige-
retur, babet formam pili rigidi *), de quo quoque animadvertit
esse pariete crasso instructum ; et icon data monstrat eundem
adirne iu maturescente fructu persistentem ; quæ quidem pa-
riiin ili ea quadrant, quibus in aliis digiiosceretur idem organum.
In Polysipbonia vidi pilos eodem modo positos in pericarpio
juvenili, nunc simplices, sæpius ramosos, nunc deficientes
(Ag. Tab. X X X I I I . Jig. 9—10 et 15); me judice hæc trichomata
Polysipboiiiæ non parum differunt ab organis in coe-
cum intestiiiiforme excurrentibus, quæ iu plurimis tricbogynes
nomine describuntur. Etiam vero de bis quærere licet, an
semper orgauis analogis constituantur.
Qui euim a Pringsbeimio primum depingeretur (Morph.
der Meer. Alg. tab. V.) apiculus terminalis in organo, quod
juvenile cystocarpium constituere credidit, quique a Bornet et
Thuret hujus fructus trichogyne proclamatus fuit, ab ipso
Pringsbeimiu vix consideratur diversus ab aliis apiculis byaliiiis,
quibus ramos stériles bic illic termiiiatos observavit (cfr. la b .
VI. fig. 1 et 2 ) **); omnes bos pilos coiisideravit et eadem
littera in iconibus designavit. Etiam in aliis Callithamniis,
præcipue si quid video iu iis, quæ locis paulisper limo sor-
didis increscunt, consimiles ramorum prolongationes observavi.
In Cali, gracillimo (Ag. tab. I. fig. 19) vidi pínnulas ima sua
parte iu lobos favellæ sese transmutantes, superiore vero de-
siuentes in filum longiusculum sæpe curvatum, nunc quoque
partem versus inferiorem pinnulæ abruptius recurvatum; bæc
fila ulterius excresceiitia transmutar! suspicor in fila prælonga,
*) Sub hac forma trichogyne Lejolisiæ quoque a Sachs (Lehrb.
A u ji. 3 p . 241) d ep in g itu r. Postea, iu opúsculo (Fécondât: des Florid,
p l. 12 fig. 15 — 16) trichogyne brevior, obtusior e t quasi mollior red d itu r.
**) P rolonga tiones has filiformes quoque in speciminibus sphæro-
sporiferis a P ringsbeimio d e p in g u n tu r (Tab. IV . fig . 1 d); dic itu r quoque
de his pilis ramos te rm in a n tib u s eosdem quandoquidem papillosos
fieri e t charaoterem assumere pili radicularis.
B r i
f t