
 
        
         
		G 
 yV-. 
 cipitis,  at  rlnziiiæ  ab  inferiore  pagina.  In  Leveillea  et  Loltj-  
 zonta  caules  decumbentes  et  teretiusculi  secus  partem  sursum  
 versam  folia  ramosque  générant,  rbizinæ  vero  a  parte  deorsum  
 versa  exeuut.  lu  illis,  quarum  frondes  sunt  articulatæ,  
 est  evidentissimum  rbiziiias  a  dimidia  parte  inferiore  articuli  
 oriri,  ramos  vero  a  superiore;  quandoquidem  ex  eodem  articulo  
 utraque  ita  provenire  vidi. 
 Ut  susteiitacalum,  supra  quod  expanditur  frons,  attege-  
 lunt  ibiziiiæ,  expaiiduutur  apice  iu  scutellum  sæpissime  de-  
 planatum,  orbiculare  et  tenue,  cujus  structura  iu  aliis  speciebus  
 alia  sit.  In  Leveillea  (cfr.  Becaisne p i.  de  ¡’Arabie p i.  
 VI.  A  fig.  9)  constat  cellulis  numerosis,  a  centro  radiantibus  
 In  Pohjzonia  ovalifolia  (Ag.  tab.  X X X I L f g .  2 3 )  tìla  patenter  
 dicliotoma,  articolata,  iiiteriorem  partem  scutelli  radicalis  laxiora  
 permeant;  ni  bac  fere  crederes  ipsum  scutellum  esse  
 antea  natum  atque  sua  forma  deliiiitum,  tìlis  interioribus  prout  
 magnitudine  augeatur  scutellum  postea  accrescentibus;  pagi-  
 nam  lufenorem  scjitelli  (in  Bolyzonia)  rima  excavatam  esse,  
 videre  creduli;  quæ  vero  an  vacua  sit  -   ut  adbæreat  firmius  
 scutellum,  —  iiescio.  Iu  Gallithamnio  haccato  (Vetensl.  Ale.  
 Forhandl.  1870  p .  359  tab.  2 )  zbiziiias  vidi  termiiiatas  scutello  
 admodum  simplici,  nulla  propria  structura  interna  conspicua. 
   In  Gelidio  serpente  rbiziiiæ  terminautur  pulvinare  
 crassiusculo  lutescente,  ex  quo  plurimi  aculei  breves  quoquoversum  
 exeunt,  quibus  diversas  partes  substrati  iiitrautibus  
 plantam  retineri  crederes. 
 Si  longius  a  substrato  separatur  plántula,  rbizinæ  quoque  
 prolongaiitur;  aliquando  scutello  radicali  nullo  terminan-  
 tur,  quod  sine  dubio  siguificat  easdem  casu  quodam  substratum  
 non  attigisse.  Simile  in  radice  propria  obtiiiere  crediderim: 
   Ceramia  sæpe  vidi  afiixa  radice  scutata  aut  brevissime'  
 appendiculata,  alia  fibris  radicalibus  elongatis;  boc  sæpissime  
 in  U S ,  quæ  culta  educantur.  Ita  forma  exterior  radicis  quodammodo  
 a  conditionibus  externis  peiideat. 
 In  quibusdam  speciebus  australicis  Callitbamiiii  —  quarum  
 primam  cognitam  genus  proprium  Spongoclonii  conside-  
 ravit  Sonder  —  pars  inferior  caulis,  nunc  quoque  superior,  
 tela  spongiosa  plus  minus  densa  iiiduitur.  Quæ  quidem  si  
 attentius  et  præcipue  in  quibusdam  speciebus  observata  fuerit, 
   adpareat  earn  raniulis  iufimis  cujusque  rami  arcuatim  
 deflexis,  deorsum  iiicrescoutibus  et  cuiu  caule  et  aliis  ramis  
 coiicresceiitibus  oriri.  Licet  ramuli  decurvati  ab  aliis  ramis  vix  
 forma  recedaut  sub  prima  sua  ætate,  sei.-sim  iiiutaiitur,  eiido-  
 cboiiiate  læte  colorato  evanescente,  et  ipsa  cellularum  membrana  
 adspectum  paulo  magis  gelatiuosum  iiidueiite.  Adparatus, 
   qui  boc  modo  supra  partem  inferiorem  caulis  et  ramo-  
 rum  descendit  spoiigiosus,  potissimum  comparaiidus mibi  vider  
 tur  cum  ramis  illis  iufimis  deorsum  detìexis,  qui  iu  Rbabdo-  
 iiiis  radicem  fibrosam  coustituuut.  Igitur  systemati  radicali  
 adiiumeraiidi  videntur,  radices  adventitias  quasi  proprii  generis  
 efficientes.  In Callitbamniis  nostris  bæ  sæpius  omuiiio  de-  
 siderantur,  nuuc  (iu  Coll.  Bo rre ri  Harv.  Bhyc.  B r.  tah.  159  
 f g .  9)  sub  forma  ramuli  simplicis  et  brevioris  a  jiiima  quadam  
 inferiore  desceiideutis  adsunt,  radices  adventitias  Orcbi-  
 dearum  (Vandoe  multiform)  fere  æmulantes.  Specimiua  Call.  
 Borreri,  ejusmodi  ramulis  frequentioribus  iustructa,  sub  iio-  
 miue  Call,  calcarati  a  De  Notaris  descripta  fuerunt. 
 Alia  sunt  Callitbamnia,  præcipue  ui  fallor  quæ  loca  paulisper  
 limosa  inbabitant,  quarum  ramos  ctiam  sujjeriores  quaii-  
 doquidem  analogas  functiones  susciiiere  putarem;  rami  uoii-  
 iiulli  nimirum  maguoixn'o  elongaiitur,  iu  appendicem  fere  bya-  
 liiium  et  inarticulatum  aut  articulis  ebmgatis  magis  incon-  
 spicuis  coiistitutum ;  luiiic  diametro  extrorsum  dimiiiuto  atte-  
 nuatum  at  obUisiusculum,  eiidocbromate  decolorato  quasi  granuloso  
 intra  membranam  subgelatiuosam  instructum.  Ejusmodi  
 iu  Spcrmothamnio  roseolo  depiiixit  Rriiigsbeim  (Morph,  
 der  Meeres  Alg.  tah.  I \ \   f g .   1  cl;  et  tah.  VI.  f g .   1—2 )  et  iu  
 Btilota  eleganti  (Tah.  VIII.  f g .   2).  Iu  quibusdam  speciebus  
 sæjjius  quam  iu  aliis  pioveuiuiit;  iu  Call,  gracillimo  in  fila  
 longiora  excrescuiit,  nuiic  caulem  deorsum  sequentia  et  cum  
 ramis  primariis  non  trausmutatis  sæpe  concreta,  nunc  in  vi-  
 cinia  favellarum  numerosiora.  Sub  nomine  pilorum  eadem  
 memoravit  BringsJieim,  quod,  cum  in  fila  longiora  quandoquidem  
 abeant,  vix  mibi  videtur  bene  cousociari  cum  idæa,  quam  
 tricbomatibus  aliis  Eloridearum  adtribuere  Coiisuevimus.  Si-  
 millima  aliquando  organa  nomine  tricbogyni  descripserunt  
 Bornet  et  Thuret,  et  his  functiones  maximi  momenti  in  vita  
 Floridearum  adtribuerunt.  Mibi  radices  constituere  adparue- 
 ■ii:  "ri 
 -‘!i 
 f i 
 ÌTT  rTimr-i -  iiinmi-iiri"aiMi