i®
■: 7
'.'l
i '
V A A-
: > A'
■Á)' A. :■
N ®
' A A
' '■«
A , ■ ■ ■' •
■ ; Í
, • ,•
3;":' Ì'
í m
i :
¿ ! >/j
m i # Ipse m Imjus speciminibus kvellam
di (Ag fab. I. fig. 17) siugulis aut sæpe duobus lobis sub-
d rgeu 1 US constantem, extra articulum ut apparuit eruptam,
cellulis placentari bus paucis pallidioribus suft'ultam, ra-
jnuiiuiue supra articulum fertilem uumerosis articulis steri-
ibus coutiuuatum, ipso articulo fertili uuuc quoque pínnula
raa in stiucto. Diversitates, ,juas ita in fructuum positione
observare bcet, provenire crederes a diversa evolutione piu-
I a. iiuctiteræ, prout una cum fructu increscere pergit, aut
iiuctu iiiciioato succrescere desinit.
Callitìmmmon gvacnìimmn, cujus rami sunt eximie alterne
is m ülantæ maguam, mulmque
lobis, siuguhs per se emiueutibus subliberis, composi-
n, pluribusque ramulis adproximatis sutfuitam. Iu pluribus
d a t i m præterea vidi favellam circumdatam
bl,s propni iudolis, quæ nunc ab interiore favellæ
nmc a ramis in viciuia iavellæ oriri videbautur. Hæc fila,
ju a ciassitiem tere ofierebaut pinnulæ juuioris, simplicia fue-
uut, ai tieni,s prælougis aut fere olisoletis constituta, endo-
cbiomate parum conspicuo uuuc ii, partes articulatim subdi-
iho, memi,rana extenore quasi paulisper gelatinosa et sui,erme
iiiæquali. .Vdspectu potissimum couveiiire videbautur cum
apic-ibus ramorum prolongatis, quos iu Spermothamnio roseolo
I 1 Mota degante depiuxit Priugsbeim (Alorph. der Meer
Alg. tab. IV . fig. 1 d c, tah. V I fig. 1 -^2 et tah. VIII). Plauta
amiratius examiuata, eadem fila vidi lu parte inferiore froii-
bterilis ad ramorum basem ex ima parte articuli pro-
eiiientia et secus caulem decurreutia. Potissimum liæc fila
i r r r ' T supra „1 CcdUth. B orreri A radices
aquatiles descripsi et quæ præcipue ,n Spoiigocloniis evolvun-
tu numerosa. Quæ vero, si lu ids radicis quibusdam funcv
e l læ l r quoque de iis, quæ iu viciuia favdlæ
evolvantur, assumerem eadem ad favellam magnam nuneiifam
insei vne. Etiam in Spermothamnio roseoìo ei Ptilota
sæpe obveniaut lu vicunia. partium, quæ propagationi inservi-
ciedeies et a Priugsbeim,o quoque ut cystocarpia Imam
specierum ba uta fuerunt. In viciuia borum organorum
Inugsbeim bæc bla sub forma vidit (l. c. tab. V. fig 3 4 5
6, 9, U et 13) quam adparatui tricliogyiiico tribuere co’nsueveruiit;
liinc organum a Priiigslieim depictum quoque tricbo-
gyiieii constituere declararunt Tburet et Boriiet. Eadem vero
quoque vidit Briiigslieim sub forma fili loiigioris (lah . V.fig.
10) et nulla omiiiiio dubia ab eo expressa video de ideiititate
iiloruiu longiorum, quæ iu ramis sterilibus termiiialia suut, et
brevioruui, quæ iu ramis fertilibus a parte iiierassata atteuu-
antur. Iu specimiiiilius bene fructiferis CaUitfi. gracillirni favellas
juveniles quærenti milii plumulæ obvenerunt noiinullæ,
quarum piuuulæ iu inferiore sua parte iiicrassatæ coiistabaiit
articulis lateraliter subdivisis iu cellulas minores atque endocbromate
saturatius colorato farctas, superiore vero parte (sæpe
1ère omiiiiiü refracta) attenuata et iu filum articulis longio-
ribus demumque magis obsoletis instructum excurrente (Ag.
tab. I. fig. 19). Plures paucioresve pinuulas supei lores lu eadem
plumilla boc modo transmutatas vidi, quarum singulas
iu lobum favellæ converti suspicor, favellamque iiuiguam ita
pluribus plumulis vicinis trausmutatis demum oriri. llarvey
(Fhyc. B r. tab. V ) favellam Call, gracillirni a ramo quodam
majori oriri statuit, et depictam videas quasi lateraliter ad
inferiorem partem rami superne piiiuati impositam ramulisque
inferioribus sufiultam; ipse ad ramum, supra ortum favellæ
truiicatum, lateraliter adtìxam quandoquidem observavi; forsau
credere licet superiores plumulas l’aini primum iu lobos
favellæ converti, bisque efi'oetis ordine deséendente proximas
fieri fertiles, ipsam vero racbidem, evolutione fructuum tabescentem
demum dejectam fore, ila ut racbides demum trun-
catæ gerunt favellas tantum ab inferioribus plumulis formatas.
Sub bac evolutione diutius progrediente fila numerosa
siue dubio oriuntur, quibus majorem favellam ciiictam vidi.
In Gallithamnio, Btilota et Ceramio iterata divisione cellularum
matricalium favellam sensim generari, cellulasque
filias quasi intra limites, attamen expausos, cellulæ maternæ
evolvi, putarem. Alia ni fallor est ratio Griffitbsiæ; ut in
fronde sterili uovi articuli, qui instituuiitur divisione intra
limites articuli materni facta, deiu mox quasi sua parte extra
limites cellulæ maternæ exceduiit, articulumque exteruum
proprium coustituuut, ita quoque in nucleo juvenili Griffithsiæ
cellulas filias quasi e materiiis erumpeiites videre credidi.
Tenui nimirum segmento loiigitudiiiali favellæ in Gr. corallina
».ÚA!;
.».'■Bt '
ri'A- pi
l i
: F-ASifà
7.
■ "a .ì;
' iV.
7
f H