y, T
j
;
■
■ y p
'rit, i-i'-A
¡S «>*■ '■■:
r'!' r il l® -
y r i# .? ’
A
\ y y
r 7 i m v
f 7 :*ri!!'..,;U
ii* •
F # '
Quid siut fila, luox descripta, a goiiiculis Ceramiorum
descendeiitia i'orsau difticilius dicitur. Cum lilis decurreiitibus
Callitliamiiiorum omiiiiio analoga vix dicerem, licet evolutiouis
ordiue descendente convenire videantur (Ag. I. c. fig. l i et 17).
In Genere euim Centroceratis, quod est Ceramio siue dubio
proximum, stratum adest corticale, cujus cellulæ iu series admodum
regulares dispoiiuiitur (Ag. tah. II I. fig. 25), quasque
ita stratum corticale proprium constituere potius crederem.
Idem mihi suadet structura Ceramii nitentis, tjuæ tamen species,
Iructu adliuc ignoto, forsau cuidam videatur dubia affi-
iiitate. Sectione bujus facta loiigitudimili (Ag. tab. II I. fig.
20 a ) structuram videas, quam ab ea Ceramii rubri non admodum
recedeiitem crederes. Sectione autem facta transversal!
(Ag. l. c. fig. 20 b) videbis cellulam magiiam axilem, quæ
propria sua membrana lamellosa cingitur, esse externe tectam
strato corticali cellularum miiiorum, quasi iu ipso pariete
articuli immersorum. Cellulæ bæ corticales in bla brevia
mouiliformia, extrorsum radiantia, ordinaiitur, et liac dispo-
sbioue sat perspicuam ofleruut analogiam cum multis aliis
Ilorideis, quarum stratum corticale consimilibus blis componitur.
Ut iu bis sæpius obtineat bla corticalia esse immersa
strato quodam gelatinoso et hyaliiio, ita etiam frons in Ceramio
nitente magis gelatinosa appareat quam iu aliis speciebus
Ceramii. Adposito Chi. Z. Jodio vidi extimam partem
dam s tr a ti co rtic a lis; e t liis in sisten s s ta tu it organa F lo rid e a rum oni-
niiini his d iv e rsita tib u s dignoscenda esse {Zeitschr. f u r Wissensch. Bot.
i n . P- 17fi- Sed In ch a ra c te re s organorum iu ipso quidem Genere
Polysiphoniæ, me ju d ic e , defìciunt; su n t enim plurimæ species rep en te s
(Herposiphonüe), quibus e s t stra tum corticale nullum, e t tamen hæ
rhizinis æque bene su n t in s tru c tæ ac species c o r tic a te (cfr. Harvey
Bhyc. austr. tah. 185 et Tah. 243; Ne r. Bor. Amer. I I . Tah. X V I . B i née
mihi liqiiet an alii pili in Polysiphonia rev e ra a d s in t quam quoi
o la fecit Nægeli. Sunt species F loridea rum in quibus ab eadem cellula,
quæ 111 supe riore p a rte ramum g én é râ t, d e in ittitu r radícula ab
Ulteriore p a rte , u t supra exemplis d em o n stra re couatus sum. A stra to
corticali Ceramiorum organa pro v en iu n t, quæ ramos adveiititios judi-
cavi. Al) nadem Callithamniorum cellula (Harv.J7hyc. austr. tah. X X X V I .
et la b . C C X X V I l.) au t a cellulis vix diguoscendis nunc p rovenire
plumillas ambiti! deñiiitas, nunc ramos subindefinite accrescentes, jam
supra quoque monui. His facilius mihi persuadeam ejusmodi charac-
terib u s organa Floridearum hand esse dignoscenda.
cuticulæ tingi colore luteo, interiorem autem partem gelatinæ
colorem diliitissime lutescentem, vix conspicuum, assumere,
endochromate ex fusco coeriilesceiite. lu apice biorum articulos
fere ad normam aliorum Ceramiorum generari putarem ;
ut infra apicem blias cellulas strati corticalis extra limites
matricis cellulæ quasi erumpentes, et evidentius fasciculatim
radiantes videre credidi — dum in aliis Ceramiis magis ag-
glomeratioiies iutra limites disteutos cellulæ maternæ constituant.
Si igitur ill Cer. nitente est evideiitior quædam cum
strato corticali in aliis Florideis analogia, sequitur fere ut
stratum corticale iu aliis Ceramiis eodem modo iiiterpretari
opporteat. Quum stratum corticale in Ceramiis jam ab iuitio
et iiiia cum fronde accrescente generatur, nec cum strato corticali
Balliæ, quod posterius oritur, bene comparaiidum videretur.
Structuram lolys-iphoniæ a supra memoratis baud parum
differre, satis constat. Frondes quidem sæpissime bliformes
proloiigautur evolutione continuata et divisione articuli terminalis;
articuli vero penultimi aut antepeiiultimi ita generati
mox subdividuntur uovis cellulis, quæ iu siplioues 4 aut
plures iu orbem circa axilem positos abeuiit. lu multis speciebus
siplioues superioris articuli sipbonibus inferioris exac-
tius siiperpoiiuntur ; singulæ autem sipboniim series, ita articulos
percurreiites, liiieam spiralem efficiunt, quai lu uoiiiiullis
speciebus (F. atrortéeseens Ua-rv. Fhyc. B r. tab. 172) facilius
conspiciatur; Hinc siphones unius articuli a sipbonibus alterius
quodammodo pendere videretur; etiam iiiimerus siphonum
ill diversis articulis ejusdem froudis sæpissime idem mauet; sæpius
quoque iu eadem specie numerus sipboiium coiistaiis, iu
diversis autem speciebus liaiicl parum variât. lu multis speciebus
( ’’Oligos-iphoneæ”) siplioues pericentrales suut 4, iu or-
bem circa axilem aiigustiorem positi; iu aliis (”Folysiphoneoe”)
sunt siphones pericentrales plures, 5, 7—8, 12—24, axili iu
llis plerumque majori lumine donato (Ag. tab. X X X I I L fig.
i, 5, 7). lu speciebus polysipboniis specimiua luxuriaiitia ali-
quaiido plures siphones offerunt quam in specimiaibus ma-
cresceiitibus, partesque adultiores et inferiores pluribus quau-
cloquidem scatent quam juniores et superiores ejusdem speci-
minis. lu multis speciebus præter siphones nullæ aliæ cellulæ
-:i5
!!!'
; - h )