i s
hi yy
• 'i'l.
’4 1® '
HI'.
Quodammodo alia est ratio strati corticalis, quod iu vieillis
Ceramids (Ay. Tab. II I. jig . 12—Iti) lere jam ab iuitio
et ima cum ramo seso evolvente generatur. Proloiigaiitiir
iiiiuirum fila accrescente continuo et subdiviso articulo termiuali
; articuli jienultimi aut antepeiiultimi dein subdividuu-
tur, et a cellulis ita formatis una axilis manet et in ipsum
articulum excrescit, aliis iterum iterumque divisis iu cellulas
corticales abeiuitibus, quibus ciuguutur geiiicula Ceramiorum.
Quæ ill geiiiculis, et quasi iuter articulos, intimæ suut cellulæ
quædam verticillatæ, cæteris corticalibus cellulis plerumque
majores (Ag. tab. II I. Jig. 15, 24), demum spbærosporas générant;
lus exteriores aliæ sursum, aliæ deorsum (Ag. tab.
l^bl.Jig. 14) alternant, quibus quodammodo diversæ fuuctioues
lorsaii adtribiiaiitur. lu quibusdam Ceramiis cellulæ liæ ex teriores
et sursum et deorsum minus accrescentes, strato quasi
utrinque definito geiiicula ciuguut, majore parte ipsius arti-
culi adparenter nudo (Cer. diaphanum auct.); in aliis cellulæ
corticales deorsum præcipue accrescentes, fere fila crassiuscula
secus articulum decurrentia referunt, demum totum articulum
obdiicentes strato, quod cum eo inferioris articuli quoque
(Ag. tab. I I I . fig. 14 et 17) confluere videatur (Cer. ruhrum
auctor.). I l i quibusdam Ceramiis cellulæ quædam, supra ge-
iiicula adsceiidentes, continuata subdivisioiie demum glome-
rulos cellularum ambitu magis detìnitos efficiunt (Ag. tab. I H
fio- H ), quos potissimum aliorum generum ramulis abbreviatis
(plumiilis) analogos considerarem. Ut ramuli in pluribus
speciebus Ballice, Crouaniæ, Sptjridiæ, Wrangeliæ termi-
uantur aculeo acutissimo, ita quoque in quibusdam Ceramiis
(Cer. ciliatmu et affiu.) a cellulis geniculorum certis distautiis
emiiieiit iu nonnullis aculei acutissimi, iu aliis cilia molliora,
quæ ill bis ramorum totidem immersorum pignora conjicerem*).
In specie Centroceratis hæc cilia a cellulis geniculostiorein
foventia. Articuli caulini inferiores his omnino s tr ia ti adpare
n t: pa rte caulis, hoc modo co rtic a ti, sub v itro o b tegente ro ta ta , contig
it milii partem s tra ti obducentis ab a rticulo in te rio re separa re (Ag.
Tab. I I I . jig. 11).
■') Qui in nonnullis Ceramiis g e n e ra n tu r aculei rigidissimi e t hya
lini su n t nunc in a rtio u la ti e t siue ordine ad p a ren te a s tra to corticali
cxeuTites (Ceramium echionotum Harv. Phyc. Hr. tab. 141); nunc evirum
prolongari vidi (Ag. tab. I I I . fig. 25), quasi bracteas
constituèrent cellulis quibusdam supra adsceudeiitibus; in alus
speciebus evidentius terminales apparent.
dentins v e rtic illa tim a s tra to corticali p rovenientes, ip si p luribus a r ticulis
co n s titu ti (Ceram, ciliatum, Harv. ibm. tab. 139); nunc^ denique
singuli e t se cundati ah a rticu lis exeunt sub forma ramuli a rtio u la ti m
aculeum ex cu rren tis e t articu lis inferioribus endochromate farotis (Cer.
acanthonotum Harv. ibm. tab. 140). Si aculei in prio rib u s trichomata
referunt rig id a , ex u ltim a specie co n tra sequi v id e re tu r eosdem esse
ramulos acutissimos e t rigidiusculos, quos analogos c rederes cum r a mulis
ap iculatis aliorum generum (Crouamce, Wrangelim, CalUhanmu),
qui singulis speciebus ch a ra c te ristic i v id e n tu r, dum in alus speciebus
ramuli in apicem molliorem et obtusiusculum d esinunt. Idem p robari
puto a ramulis d iversis Ballice callitrichce, quorum ah i su n t niolles et
obtusi, aliis in apicem acutissimum e t rigidiusculum d e s in en tib u s (Ag.
tab. I I I . fig . 6 et 7). E asdem differentias offerunt species Spyridiæ
et Ptilotæ, cujus species hoc re sp e c tu diversas jam su p ra adumbravi.
In te r Flo rid e a s non a rticu la ta s quædam species ob ad p a ra tum
pilorum c e leb ra tæ fuerunt. I ta Dasyphlæa insignis a M ontagne (in
Voy. Pol. S ud. p . 100 et squ. Tab. V I I I . fig . 3) d e so n p ta fuit, ipso
nomine Generis a pilis petito. Aliam h ab e t H a rv ey Dasyphlæam Tas-
mmicam (Phyc. austr. tab. 115), quam ob consimilem pilorum ad p a ra tum
cum priore congenericam c red id it. Illam filis e lo n p t i s e t ramo-
sis (ramis in apicem globosum ex cu rren tib u s) contextam d escripsrt
M o n ta g n e ; pilos ex articu lo filorum extremo oriundos pelluoidos c o n tinuos
e t acutissimos s ta tu it. Hanc a lte ram fere eodem modo illu s tra v rt
í I a rv ey , nisi quod s tra tum corticale cellulis ro tu n d a to -an g u la tis magis
coalescentibus c o n s ta re t; pilos acutissimos rigidos, superficiem inve-
stientes deso rip sit. In Mychodea membranacea, quæ anne cum p lan ta
Montagnei id en tic a e sse t dubitavi, vidi tric h om a ta paulo longiora et
forsan molliora a cellulis in te rio rib u s s tra ti corticalis p rovenieiitia
(Ag. Tab. X X X . fg . 9); fila nonnulla interiora,^ in te r cellulas s tra ti
corticalis in tro d u c ta , in cellulam basalem pili, ni fallor, desinunt.
In Polysiphoniis, multisque Rhodomeleis, L aurenc ia aliisque t r i chomata
ad apices ramorum juvenilium sæpe adsunt, una cum fronde
sese evolvente e t ab a rticu lis supremis p rovenientia, demum dela-
bentia, (in Polysiphoniis cellula breviore, in te r siphones elongates
frondis evolutæ conspicua, situm delapsi trich oma tis in d ic an te Ag.
Tab. X X X I I I . fig. 14 ad x). De horum evolutione ofrs. icones numerosas
in K n y AxUlarlnospen. Ejusmodi trich oma ta jam in p lan tu lis
germinantibus L aurenc iæ piimatifidæ p r o v e n i r e jamdudum vidi (A^.
Propag A lg . in A ct. Holm, et A n n . Sc. N a t. A c t. 1836). Trichomata
Rbodomelearum fo lia co n stitu e re doouit Nægeli, qui quoque u rg e t r a mos
p ro v en ire a siphone c e n tra li, folia a siphombus pericen tra lib u s,
trichomata (qnibus rhizinas e t alios pilos aduumerat) a cellula qua-
' Q'libf I