li'ibus tautum modis diversis intra spbærosporam disponuntur
sporæ Floridearum, qui vero omnes iu multis observati,
iacilius distinguantur: suut uimirum spiiærosporæ
aut (l:o) tnanguic diviser, quod sæpius obtiiiet iu spbærosporis
übüvatis aut rotundatis (Ay. tab. I. fiy. 14); partes
siiigulæ Imiitaiitur extrorsum triangulis spliæricis, introrsum
trilms jiarietibus jilanis. Ut apices tetraedri, ita iuvicem fere
distant partes; iu spbærospora obovata uua parte tenuiorem
basem, 3 magis expansam partem superiorem occupantibus.
Cytobbisti, quibus geueraiitur filiæ cellulæ, fere contemporanei
adsunt.
aut (2:ü) cruciatim divisæ (Ag. tab. X X IV . f g. 6, tab. VI.
Jig. 4), quod sæpius iu spbærosporis ellipsoideis aut paulisper
una directione magis elongatis obtiiiet; partes singulæ, quæ
babeiit formam bemispberii dimidiati, limitantur extrorsum
pariete coiivexo, introrsum duobus parietibus planis. Geminæ
partes uuius bemispbærii nunc cum partibus alterius parallelæ
disponuntur, nuuc cum iis decussatæ. Primum formari
videatur eytoblasti 2 et filiæ cellulæ duæ; bis antea formatis,
in singulis oriuntur eytoblasti gemini et iieptes cellulæ duæ
nascuntur.
aut (3;o) zonatim d iv isa (Ag. tab. XVI.Jig. 10, tab. X X I IL
f g . 7), quod iu spliærosporis magis elongatis sæpe obtiiiet;
partes omnes, longitudinaliter seriatæ, invicem separantur dia-
pbiagmatibus jilanis; duo jiartes interiores sunt fere discifor-
mes, singulæ quasi margine rotundato circumscriptæ et late-
rilnis duobus plauis; duo partes exteriores formam bemispberii
fere referunt et uno latere convexo alteroque jfiano
limitantur. Primum formari videntur eytoblasti 2 et cellulæ
filiæ duæ; bis autea formatis iu siugulis oriuntur eytoblasti
gemini et iieptes cellulæ duæ nascuntur. Cytoblasti omnes
axem longitudinalem cellulæ maternæ occiqiaut.
Ruprecbt, qui systema Floridearum proposuit diversitate
spbærosporarum fundatum, quartum quoque divisionis typum
indicavit, quem irregtdarem denominavit, qui autem, ipso coii-
seiitiente, sæpius in unum aut alterum priorum abiret. Fqui-
dem ejusmodi spbærosporas iu speciminibus exsiccatis sæpe
deprebeiidi, at aut exsiccatione aut casu eas anómalas fieri,
mibi certum videtur *).
Divisionem in eadem specie semper eodem modo fieri, experientia
docuit; sæpissime quoque in speciebus ejusdem Generis,
aliquando quoque in speciebus ejusdem familiæ (Bho-
domeïeoe) euudem divisionis typum servant spbærosporæ. In
quibusdam tamen Callitbamniis, quæ alio respectu propiiiquæ
adparent, aliæ Species spbærosporas générant triangule, aliæ
cruciatim divisas.
Quoad ortum et dispositioiiis modum spbærosporarum iu
fronde baud paucæ observantur diversitates. In Florideis
callitbamuioideis (CalUtìiamnion, Ballia, Crouania, Budresnaja,
Wrangelia aliisque), quarum rami juniores suut cellulis siugulis
superpositis articulati, spbærosporæ externæ nascuntur
(Ag. tab. I. f g . 14, 15), a ramulo aut toto, aut ab articulo
supremo transformato, ut videtur, ortæ. Rami spbærosporis
fertiles in nonnullis vix aliter abludunt a sterilibus (Calli-
thamnian, Wrangelia); iu aliis spbærosporæ nascuntur in ramulis
proprii generis, qui et ipsi posterius proveniunt et tautum
in certa quadam parte froudis (B a llia caìlitricha). lu
G rijfth sia (Harv. Bhyc. B r it. tah. 214 f g . 8—4) et Bornetia
spbærosporæ generantur iutra iiivolucrum, quod ramis plus
miuus trausmutatis constat; iu uoimullis uimirum rami involúcrales
unico constant articulo leviter incurvo (Gr. eorallina,
Gr. opuntioides, Gr. phyllamphora); iu aliis {Gr. setacea) constant
pluribus articulis et stériles ramos magis æmulantur;
iu Gr. barbata (Harv. Bhyc. B r. tab. 281 f g . 3—4) rami involucrantes
sunt tenuissimi, pilos teiiuitate æquaiites, interiore
suo latere spbærosporas gerentes. In Bandorea (Ag. tab. I.
f g . 3—7) rami involúcrales non liberi nascuntur, sed invicem
*) Typi normales supra alia ti sub iisdem nominibus jsm in opúsculo
: Algæ mediterraneæ RarisUs 1843 designati fuerunt. Kützing in
Rhycologia generali (1843) alia usus e s t terminologia; in tetraobocar-
piis enim spe rmatidia aut quadrijuga au t quadrigemina contineri, quæ
ultima aut re c tan g u la ria aut obliqua docuit (Phyc. p. 100). Nægeli
(1847) modos formationis sporarum diversos ”als tetraëdrische, Jcugel-
quadranfisehe und zonenartiye d istiu x it (Neuer. Alg. S y st. p. 196).
Decaisue primus, ni fallor, typos diversos indicavit, lic e t descriptio
data, quod a ttin e t Peyssonelliara, lapsu quodam calami vix inte lli-
genda sit.
HA
■kr :'À
ii"
i ® '
i
' fu
s® , T ì l 'T I I